عثمان دن فودیو
عثمان دن فودیو | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
عثمان دن فودیو | |||||||||||||||
سلطنت | ۱۸۰۳–۱۸۱۵ | ||||||||||||||
تاجگذاری | Gudu, ژوئن ۱۸۰۳ | ||||||||||||||
جانشین | نواحی شرقی (سوکوتو): محمد بلو، پسر. نواحی غربی (Gwandu): عبدالله دن فودیو، برادر. | ||||||||||||||
زاده | ۱۵ دسامبر ۱۷۵۴ Gobir | ||||||||||||||
درگذشته | ۲۰ آوریل ۱۸۱۷ سوکوتو | ||||||||||||||
آرامگاه | Hubare, Sokoto. | ||||||||||||||
همسران |
| ||||||||||||||
فرزند(ان) | ۲۳ فرزند از جمله: محمد بلو نانا اسما ابوبکر اتیکو | ||||||||||||||
دودمان | خلافت سوکوتو | ||||||||||||||
پدر | Mallam Muhammadu Fodio | ||||||||||||||
مادر | Maimuna | ||||||||||||||
|
عثمان دن فودیو (در عربی عثمان بن فودی) (دسامبر ۱۷۵۴ تا ۱۸۱۷م)(۱۱۴۳ تا ۱۱۹۶خ) عارف، فیلسوف و انقلابی فولانی بود که در جریان یک جهاد (۱۸۰۴تا ۱۸۰۸م)، حکومت فولانی را جایی در شمال نیجریه امروزی پایهگذاری کرد. او مهمترین اصلاحگر غرب منطقه سودان در اوایل قرن نوزدهم بود.
آغاز زندگی و تحصیلات
[ویرایش]عثمان در گبیر (Gobir)، یکی از هفت ایالت پادشاهی سرزمین مردم هوسه (Hausa Kingdoms) در خانه پدری اهل علم که اصالتی سنگالی داشت متولد شد. در جوانی به همراه خانواده به دگل(Degel)، یکی از شهرهای گبیر مهاجرت کرد و آنجا خواندن قرآن را آموخت. او نزد استادان مختلفی به تحصیل علوم اسلامی پرداخت که موثرترین ایشان جبرئیل بن عمر ساکن اغادیس بود که او را به طریقت قادری دعوت کرد. پس آن در شهرهای مختلف منطقه به تدریس پرداخت.[۱]
رهبری سیاسی و مذهبی و تأسیس خلافت
[ویرایش]عثمان در ۱۷۷۴ و ۱۷۷۵م فعالیتهای خود را شروع کرد. او برخلاف دستور سلطان گبیر، به باوا (ایالت کانو، شمال نیجریه) رفت و با جامعه مسلمان آن مرتبط شد. به مرور عثمان به هر دو جایگاه رهبری مذهبی و سیاسی دست یافت و از حمایت دهقانان هوسا بهرهمند شد. شرایط دشوار زندگی تحت حکومت حاکمان آن دوره به افکار آخرالزمانی دامن زد و سبب شد مردم او را به عنوان مهدی موعود بشناسند، هرچند او این را رد کرد.[۱]
به مرور که شکاف میان طبقه حاکم و طرفداران عثمان زیاد شد او به طرفدارن دستور داد که مسلح شوند. این امر سلطان گبیر را به وحشت انداخت و سبب شد که آزادیهای مذهبی را محدود کند. سلطان تازه در پی بهبود روابط خود با او برآمد اما تلاش پیروان او در آزادی زندانیان مسلمان به تیره شدن روابط این دو انجامید. عثمان تحت تأثیر هجرت پیامبر اسلام دست به هجرت زد و به گودو (Gudu) در شمال نیجریه امروزی رفت. با اینکه در ظاهر خود را بی رغبت نشان میداد اما به این خاطر که امام پیروان خود بود، بهطور رسمی خلافت تازه را تأسیس کرد.[۱]
جهاد و پایان زندگی
[ویرایش]عثمان، سلطان گبیر را به خاطر حمله به مسلمانان، کافر خواند و علیه او اعلام جهاد کرد، با این حال خود در جهاد حضور نیافت. ساختار خلافت او مطابق آموزههای او ساده بود: یک وزیر، قاضیها، داروغه و مأموران مالیاتی میبایست تحت اداره امیری قرار میگرفتند که توسط طبقه علما تعیین میشد. مشکلات موجود جهاد را با مشکل روبرو و کرد و قدرت نظامی به دست رهبران قبیله بزرگ فولانی افتاد، با این حال پس از چند سال بالاخره گبیر سقوط کرد و جهاد به هدف نهایی خود رسید. با این حال عثمان معتقد بود که اهداف اصلی اصلاحات فراموش شده، پس به سکوتو رفت و کارها را به دست برادرش عبدالحی و پسرش محمد بلو سپرد که به ترتیب مسئولیت غرب و شرق خلافت را پذیرفتند. او که در سالهای آخر زندگی تنها در نام خلیفه بود به تدریس و تألیف میپرداخت. عثمان بن فودیو در ۱۸۱۷م/۱۱۹۶خ در ۶۲ سالگی در سکوتو مرد.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ "Usman dan Fodio | Fulani Leader, Islamic Scholar & Reformer | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). 2024-11-27. Retrieved 2024-12-23.
- مدخل Usman dan Fodio در دانشنامه بریتانیکا
- اشاعره
- اهالی نیجریه در سده ۱۸ (میلادی)
- اهالی نیجریه در سده ۱۹ (میلادی)
- تاریخ اسلام
- درگذشتگان ۱۸۱۷ (میلادی)
- دودمانهای پادشاهی نیجریه
- رهبران مذهبی صوفی اهل نیجریه
- زادگان ۱۷۵۴ (میلادی)
- سلطانهای سوکوتو
- فیلسوفان اهل نیجریه
- قانونگذاران سده ۱۹ (میلادی) در آفریقا
- مردمان فولانی
- میسیونرهای مسلمان
- نویسندگان اهل نیجریه
- نویسندگان عربی سده ۱۸ (میلادی)
- نویسندگان عربی سده ۱۹ (میلادی)
- نویسندگان عربزبان
- حکمرانان سده ۱۹ (میلادی) در آفریقا