عبدالکریم رافعی
ظاهر
عبدالکریم رافعی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۱۶۰/ ۵۵۵ق |
درگذشت | اکتبر یا نوامبر ۱۲۲۶/ ذیالقعده ۶۲۳ق |
پیشه | فقیه |
آثار | «الشرح الکبیر»، «المحرر» |
ابوالقاسم، عبدالکریم بن محمد رافعی (۱۱۶۰ - ۱۲۲۶) فقیه شافعی، محدث، مفسر و تاریخنگار ایرانی بود. نشستهای دینی برای تفسیر و حدیث در قزوین برگزار میکرد. آثار او را از برجستهترین متون مذهب شافعی میدانند.[۱]
تحصیلات
او از شاگردان منتجبالدین قمى بود. در جامع قزوین حوزه تفسیر و حدیث داشت. او از حامد بن محمود خطیب رازى، ابوالخیر طالقانى، ابوالکرام همدانى، على بن عبیدالله رازى، و عبدالعزیز خلیلى روایت کرده است.
حافظ عبدالعظیم از وى روایت کرده و ابوالثنا محمود طاووسى از وى اجازه روایت گرفته است. ابن صلاح گوید که در بلاد عجم ذوفنونى یگانه بود و او را از علماى عاملین شمردهاند[۲].
وى قریحه شعرى نیز داشت و اشعارى از او برجا مانده است.
منابع
[ویرایش]مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به عبدالکریم رافعی در ویکیگفتاورد موجود است.
- ↑ بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). «الرافعي، عبد الكريم بن محمد». فرهنگزندگینامهٔ المورد (به عربی). بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۰۳. شابک ۹۹۵۳۹۰۱۱۶۳. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ «رافعی قزوینی». ویکی نور. ۱۵ دی ۱۴۰۲.