صفه
در خراسان به هر فضای سرپوشیده‌یی اعم از پوشش منحنی یا تخت صُفّه یا چفته می‌گفتند و در جاهای دیگر به ایوان‌ها و تالارهایی که با طاق پوشیده شده باشند گفته می‌شد. سکوی بدون سقفی که سطح آن بالاتر از سطح حیاط است و معمولاً در جلوی فضاهای بسته قرار می‌گیرد.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ پیرنیا، محمد کریم، سبک شناسی معماری ایرانی، انتشارات سروش دانش، ص 355
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با معماری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |