صفحات خورشیدی در فضاپیما
ظاهر
فضاپیما که در بخش داخلی منظومه شمسی قرار گرفتهاست معمولاً برای تولید برق از نور خورشید، از صفحات خورشیدی فتوولتائیک استفاده میکند. در بخش بیرونی منظومه شمسی که در آن نور خورشید بسیار ضعیف است برای تولید قدرت کافی است، مولد گرما-الکتریکی ایزوتوپی[پ ۲] (RTGها) به عنوان یک منبع انرژی استفاده میشود.[۱]
تاریخچه
[ویرایش]اولین فضاپیمایی که برای آن از صفحات خورشیدی استفاده شد ماهوارهٔ ونگارد ۱[پ ۳] بود و توسط ایالات متحده در سال ۱۹۵۸ راه اندازی شد. این موضوع عمدتاً به دلیل نفوذ دکتر هانس تسیگلر[پ ۴] بود، او را میتوان به عنوان پدر انرژی خورشیدی فضاپیما در نظر گرفت.[۲] او دوره تصدی ۳۰ ساله خود را در فورت مون ماوت[پ ۵] (۱۹۴۷–۱۹۷۶) گذراند، تسیگلر ۱۲ سال از عمر خود را در مقام اول به عنوان دانشمند ارشد به سر برد.[۳]
واژهنامه
[ویرایش]نگارخانه
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ NASA JPL Publication: Basics of Space Flight, Chapter 11. Typical Onboard Systems , Electrical Power Supply and Distribution Subsystems, http://www2.jpl.nasa.gov/basics/bsf11-3.html بایگانیشده در ۱۸ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
- ↑ Perlin, John (Pub date unknown). "Late 1950s - Saved by the Space Race". SOLAR EVOLUTION - The History of Solar Energy. The Rahus Institute. Retrieved 2007-02-25.
{{cite web}}
: Check date values in:|date=
(help); Cite has empty unknown parameter:|coauthors=
(help) - ↑ IEEE Archival Collection
- ویکیپدیای انگلیسی