پرش به محتوا

شکافه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ترک‌های زمین در بخش شرقی-غربی آتشفشان کامواموآ در هاوایی پس از فوران شکافه‌ای آن در سال ۲۰۱۱. قد زمین‌شناس در تصویر حدود ۱۸۰ سانتی‌متر (۵٫۹ پا) است.[۱]

شکافه[۲] (انگلیسی: Fissure) به شکاف بلند و باریک در امتداد سطح زمین گفته می‌شود. این اصطلاح از واژه لاتین fissura به معنای شیار یا شکاف گرفته شده است. شکافه در پوسته زمین، یخسارها و یخچال‌های طبیعی و بر روی آتشفشان‌ها دیده می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Volcano Watch — A recap of the Kamoamoa fissure eruption on its third anniversary". www.usgs.gov. Retrieved 25 September 2021.
  2. «شکافه» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «fissure» مترادفِ: «درزهٔ باز» هم‌ارزِ واژهٔ بیگانه‌ای دیگر (open joint)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر پنجم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ (ذیل سرواژهٔ شکافه)