پرش به محتوا

سی. میلر فیشر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سی. میلر فیشر
زادهٔ۵ دسامبر ۱۹۱۳
واترلو، انتاریو، کانادا
درگذشت۱۴ آوریل ۲۰۱۲ (۹۸ سال)[۱]
آلبانی، نیویورک، ایالات متحده آمریکا
ملیتکانادایی
محل تحصیلدانشگاه ویکتوریا (کارشناسی)
دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تورنتو (دکترای پزشکی)
دانشگاه مک‌گیل (تخصص مغز و اعصاب)
شناخته‌شده
برای		سندرم میلر فیشر
همسردوریس ام. فیشر[۲] (۲۰۰۸–۱۹۴۰)
فرزندان۲ پسر و یک دختر[۲]

چارلز میلر فیشر (انگلیسی: Charles Miller Fisher؛ ‏ ۵ دسامبر ۱۹۱۳ – ۱۴ آوریل ۲۰۱۲) پزشک متخصص مغز و اعصاب اهل کانادا بود که برخی از مشارکت‌های مهم او شامل نخستین تشریح دقیقِ سکتهٔ لاکونار مغزی،[۳][۴][۵][۶][۷][۸] شناسایی حمله ایسکمی گذرا[۹] به عنوان پیش‌زمینه و مقدمهٔ سکته مغزی آتی، شناسایی ارتباط بین تصلب شریان کاروتید و سکته مغزی و همچنین توصیف شکل خاصی از سندروم گیلن باره که با نام «سندرم فیشر-میلر» شناخته می‌شود.[۹][۲]

وی مدرک کارشناسی‌اش را در دانشگاه ویکتوریا گرفت و بعد به دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تورنتو رفت و مدرک دکترای پزشکی خود را در سال ۱۹۳۸ دریافت داشت و دوره‌های تکمیلی را نیز در بیمارستان هنری فورد دیترویت و بیمارستان سلطنتی ویکتوریا در مونترال گذراند.[۱۰] او در جریان جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی سلطنتی کانادا خدمت کرد و پس از غرض شدن کشتی توسط نیروهای آلمان نازی، مدت ۳٫۵ سال در یک کمپ اسرای جنگی زندانی بود تا آنکه در سال ۱۹۴۴ آزاد شد.[۱۱] پس از بازگشت به کانادا دوران آموزش تخصصی خود را در دانشگاه مک‌گیل آغاز کرد و از سال ۱۹۴۶ به عنوان فلوی فوق‌تخصصی در «مؤسسهٔ بیماری‌های مغز و اعصاب مونترال» در دانشگاه مک‌گیل به‌کار مشغول شد.[۱۰] او بعدها به بیمارستان عمومی ماساچوست پیوست که برایش آغاز یک حرفه طولانی در مغز و اعصاب و سکته مغزی بود[۱۲] و در آنجا مرکز خدمات سکتهٔ مغزی را بنیان نهاد.[۱۳] وی یکی از مشوقان و طرفداران اصلی استفاده از داروهای ضدانعقاد در مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی جهت جلوگیری از سکتهٔ مغزی بود.[۱۲] او کمک زیادی به درک علت سکته مغزی، به ویژه در زمینهٔ بیماری‌های شریان کاروتید کرد.[۹][۱۲] او در دهه ۱۹۷۰ کمک‌های زیادی به درک دیسکسیون شریان گردنی (دیسکسیون شریان کاروتید و دیسکسیون شریان مهره‌ای)[۱۲] و خونریزی زیر عنکبوتیه ناشی از آنوریسم‌های مغزی کرد.[۱۲] در سال ۱۹۵۶، او نوعی از سندروم گیلن باره را گزارش کرد که امروزه به عنوان «سندرم میلر فیشر» شناخته می‌شود.[۱۴] «آزمون فیشر» همچنین برای توصیف آزمایش نمونه‌گیری مایع مغزی-نخاعی استفاده می‌شود که ممکن است در تشخیص هیدروسفالی با فشار نرمال لازم باشد.[۱۵][۱۶]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Lawrence, J.M. (May 1, 2012). "Dr. C. Miller Fisher; neurologist advanced study of strokes". Boston Globe. Retrieved 14 September 2014.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "HMS Professor C. Miller Fisher Dies at 98 | News | The Harvard Crimson". Thecrimson.com. 1913-12-05. Retrieved 2012-05-04.
  3. ↑ Fisher CM (August 1965). "Lacunes: small, deep cerebral infarcts". Neurology. 15 (8): 774–84. doi:10.1212/wnl.15.8.774. PMID 14315302.
  4. ↑ Fisher CM, Curry HB (July 1965). "Pure motor hemiplegia of vascular origin". Arch. Neurol. 13: 30–44. doi:10.1001/archneur.1965.00470010034005. PMID 14314272.
  5. ↑ Fisher CM (January 1965). "Pure sensory stroke involving face, arm and leg". Neurology. 15: 76–80. doi:10.1212/wnl.15.1.76. PMID 14257831. S2CID 37516746.
  6. ↑ Fisher CM (December 1968). "The arterial lesions underlying lacunes". Acta Neuropathol. 12 (1): 1–15. doi:10.1007/BF00685305. PMID 5708546. S2CID 6942826.
  7. ↑ Fisher CM (August 1982). "Lacunar strokes and infarcts: a review". Neurology. 32 (8): 871–6. doi:10.1212/wnl.32.8.871. PMID 7048128. S2CID 5541621.
  8. ↑ Fisher CM (1991). "Lacunar infarcts: a review". Cerebrovasc Dis. 1 (6): 311–20. doi:10.1159/000108861.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ Estol CJ (March 1996). "Dr C. Miller Fisher and the history of carotid artery disease". Stroke. 27 (3): 559–66. doi:10.1161/01.str.27.3.559. PMID 8610329.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ "Fisher, C. Miller, MD". Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 11 September 2014.
  11. ↑ J.P. Mohr, MD, MS; Louis R. Caplan, MD; J. Philip Kistler, MD (Jul 1, 2012). "C. Miller Fisher: An Appreciation". Stroke. 43 (7): 1739–1740. doi:10.1161/STROKEAHA.112.661512. Retrieved 14 September 2014.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ Fisher CM (November 2001). "A career in cerebrovascular disease: a personal account". Stroke. 32 (11): 2719–24. doi:10.1161/hs1101.098765. PMID 11692045.
  13. ↑ Anonymous. "Founders". Stroke Service. Massachusetts General Hospital. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 29 November 2015.
  14. ↑ Fisher CM (1956). "An unusual variant of acute idiopathic polyneuritis (syndrome of ophthalmolplegia, ataxia and areflexia)". N. Engl. J. Med. 255 (2): 57–65. doi:10.1056/NEJM195607122550201. PMID 13334797.
  15. ↑ Adams, RD; Fisher, CM; Hakim, S; Ojemann, RG; Sweet, WH (1965). "Symptomatic Occult Hydrocephalus with Normal Cerebrospinal-Fluid Pressure — A Treatable Syndrome". New England Journal of Medicine. 273: 117-126. doi:10.1056/NEJM196507152730301. PMID 14303656.
  16. ↑ Collins LG, Rovner BN, Marenberg MM (2009). "Evaluation and Management of Dementia". In Arenson C, Busby-Whitehead J, Brummel-Smith K, O'Brien JG, Palmer MH, Reichel W (eds.). Reichel's care of the elderly : clinical aspects of aging (6th ed.). Cambridge: Cambridge University Press. p. 180. ISBN 9780521869294.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد زندگی‌نامه یک پزشک است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سی._میلر_فیشر&oldid=40254402»