سیف مظفر
سیف مظفر یا سیف آل مظفر جائی است که یاقوت حموی از آن نام برده‌است. دربارهٔ این ناحیهٔ ساحلی اصطخری می‌گوید «در آنجا قراء، کلبه‌های پراکنده و مزارع غله است که هر کدام با یکدیگر فاصله دارند و سخت در معرض گرما قرار گرفته‌اند.» احتمالاً در دشت دستقان در ولایت شاپورخوره بوده‌است. مرکز دشت دستقان صفاره است و اصطخری می‌گوید که مظفربن‌جعفر در صفاره در کنار دریا مسکن داشته‌است. قلمرو این مرد مقتدر تمام دستقان و ساحل را از مرز جنابه تا مرز نجیرم شامل می‌شده‌است.[۱] بعضی عقیده دارند که سیف به معنی ساحل و کناره است.[۲]
پانویس
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- شواتس، پاول (۱۳۷۲)، جغرافیای تاریخی فارس، ترجمهٔ جهانداری کیکاوس، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- نهچیری، عبدالحسین (۱۳۷۰)، جغرافیای تاریخی شهرها، تهران: انتشارات مدرسه وابسته به دفتر انتشارات کمک آموزشی