سید حسین بروجردی (رجالی)
سیدحسین بروجردی از علمای امامیه در قرن سیزدهم و صاحب منظومه‌ای در رجال است.
زندگی
[ویرایش]او در شوّال سال ۱۲۳۸ در شهر بروجرد زاده شد. پدر او سیدمحمدرضا نام داشت، که از روحانیون زمان خود بود، که از سید عبدالله شبر اجازه حدیثی گرفته بود. او در شهرهای بروجرد،نجف و کربلابه تحصیل فقه،اصول،تفسیر و رجال پرداخت و به مراتب بلند علمی دست یافت. او در سال ۱۲۷۷ یا ۱۲۶۶ در شهر بروجرد درگذشت.
استادان
[ویرایش]علّتِ شهرت
[ویرایش]شهرت او بیشتر به دلیل سرودن منظومه‌ای است در ۱۳۱۳ بیت در علم رجال به نام زبدةالمقال (یا نخبةالمقال) که از دقت و ایجاز و فصاحت برخوردار است. محدث قمی تاریخ درگذشت عالمان مشهور را از این کتاب نقل کرده است. این منظومه درسال۱۲۶۰ سروده شده است و به همراه رساله‌ای دیگر به نام فی النسب و الالقاب و الکنی به نثر چاپ شده است. او تفسیر بزرگی نیز داشته است.
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- محمد محسن آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه؛ چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت۱۴۰۳
- محمد محسن آقا بزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، جزء۳:الکرام البررة، مشهد۱۴۰۴
- محمدمحسن آقا بزرگ تهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران۱۳۳۷ش.
- محسن امین، اعیان الشیعه، بیروت۱۴۰۳
- محمد علی حبیب آبادی، مکارم الآثار در احوال دوره قاجار، اصفهان۱۳۶۴ش.
- عباس قمی، فوائد الرضویه فی احوال علما المذهب الجعفریه
- محمدعلی مدرس تبریزی، ایحانةالادب، تهران۱۳۶۹ش.
- دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بروجردی»، شماره۱۰۶۹