پرش به محتوا

سید احمد کربلایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سید احمد کربلایی
عنوان(ها)آیت‌الله العظمی، عارف
اطلاعات شخصی
زاده
سید احمد موسوی حائری کربلایی تهرانی

۱۲۸۰ قمری - کربلا
درگذشته۲۷ شوال ۱۳۳۲ق - نجف
محل دفنحرم امام علی
ایده‌(های) برجستهدوام توجه، توسل، طهارت و شکر و تفکر
آثار معروف«رساله محاکمات بین علمین»
تحصیلاتکربلا - سامرا - نجف
شناخته شده برایتدریس دینی و تربیت عرفانی
استادانملا حسینقلی همدانی

سید احمد کربلایی تهرانی (۱۲۸۰، کربلا - ۱۳۳۲ق، نجف)؛ از فقها و عرفای بزرگ شیعه در قرن چهاردهم قمری و از اعاظم شاگردان ملا حسینقلی همدانی در عرفان بود. سید علی قاضی و سید جمال‌الدین گلپایگانی از شاگردان عرفانی وی بودند.[۱]

بعد از درگذشت آخوند ملاحسینقلی همدانی، در میان سیصد تن از شاگردانش، سید احمد کربلایی و محمد بهاری دو شاگرد مبرز وی راهش را ادامه دادند و بدنبال بیماری محمد بهاری و ترک نجف و بازگشتش به ایران، کربلایی یگانه مربی بزرگ عرفان در نجف و وصی عرفانی استادش ملا حسینقلی همدانی بود.[۲][۳]

کربلایی در فقه نیز از اعاظم فقهای زمان خود بوده است. محمدحسین غروی اصفهانی (کمپانی) دربارهٔ شخصیت فقهی وی می‌گوید: «من احدی را در فقه مثل او ندیده‌ام». محمدتقی شیرازی (میرزای دوم) بزرگ‌ترین فقیه عصر خویش، احتیاطات خود را به وی ارجاع می‌داده است.[۴] در سن چهل سالگی او را نامزد برای مرجعیت شیعیان کردند، اما او حاضر نشد فتوی دهد یا رساله بنویسد و حتی از نماز جماعت هم در ملأ عام همچون سید علی قاضی و علامه طباطبائی خودداری کرد. وی در زمینه فقه و وصول نیز مانند عرفان محفل تدریس داشت.[۵]

شرح حال

[ویرایش]

سید احمد موسوی حائری کربلایی تهرانی، فرزند سید ابراهیم موسوی تهرانی (زادهٔ ۱۲۸۰ق، کربلا) تحصیلات ابتدایی را در کربلا و سپس سامرا در محضر میرزای بزرگ و آنگاه در نجف ر محضر آخوند خراسانی دنبال کرد و به اجتهاد رسید. وی در نجف به جمع شاگردان حسینقلی همدانی پیوست. کربلایی ۲۷ شوال ۱۳۳۲ق در نجف از دنیا رفت و همان‌جا دفن شد.[۶]

اساتید

[ویرایش]

در عرفان:

در فقه:

شاگردان

[ویرایش]

در عرفان:

در فقه:

آثار

[ویرایش]
  • «رساله محاکمات بین علمین» (دستورالعملهای عرفان عملی و مکاتبات وی با کمپانی اصفهانی که با عنوان «توحید علمی و عینی» نیز به چاپ رسیده است)[۸][۹]
  • کتاب تذکرة المتقین «گردآوری آثاری از ملاحسینقلی همدانی و دو شاگرد مبرزش و دستورت عرفانی از محمد بیدآبادی. توسط اسمعیل تبریزی (تائب)» (نامه‌های عرفانی و مناظره علمی عرفانی سید احمد کربلایی با کمپانی اصفهانی در این کتاب آمده است)[۱۰]
  • نوشتجاتی در فقه و اصول (شامل تقریرات و آراء شخصی که اثری از آنها باقی نمانده است)[۱۱]

منابع

[ویرایش]