پرش به محتوا

سگ‌ها در دین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سگ‌ها در دین، اسطوره‌ها، داستان‌ها و افسانه‌های بسیاری از فرهنگ‌ها نقش داشته‌اند. آنها در سنت‌های مذهبی مختلف در سراسر جهان جایگاهی متنوع و چندوجهی دارند. این تفاسیر اغلب بر پایه‌ طبیعت وفادار و پایبند سگ‌ها شکل می‌گیرد که به نوعی بازتابی از وفاداری انسان به نیروهای برتر است.

در این زمینه‌های دینی، نقش سگ‌ها در دین از نمادهای فضیلت‌هایی مانند وفاداری و حفاظت گرفته تا آموزه‌هایی درباره‌ی پاکی و آیین‌های مذهبی متغیر است که در ادامه‌ی مقاله بیشتر مورد بحث قرار خواهد گرفت. از اسطوره‌های باستانی تا آیین‌های معنوی معاصر، حضور سگ‌ها تأثیری ماندگار بر ضمیر جمعی انسان‌ها گذاشته است و بازتابی از میل درونی آنها به معنا و ارتباط در بافت پیچیده‌ ایمان و معنویت است.[۱]

در اسطوره‌شناسی، سگ‌ها اغلب به‌عنوان حیوانات خانگی یا نگهبانان دیده می‌شوند.[۲] داستان‌هایی درباره‌ سگ‌هایی که از دروازه‌های دنیای مردگان پاسداری می‌کنند، در سراسر اسطوره‌های هندواروپایی تکرار شده‌اند[۳][۴] و ممکن است ریشه در دین نیاهندواروپایی داشته باشند.[۵][۶] تاریخ‌نگار ژولین دُوی سه روایت مرتبط با سگ‌ها در اسطوره‌شناسی را پیشنهاد کرده است.[۷] نخست، ارتباط آنها با زندگی پس از مرگ که به نقش نگهبانی‌شان در اسطوره‌های هندواروپایی اشاره دارد؛ دوم، پیوند میان انسان‌ها و سگ‌ها؛ و سوم، ارتباط آنها با ستاره‌ شباهنگ.[۸] شواهد ارائه‌شده توسط دُوی نشان می‌دهد که میان اسناد اسطوره‌ای از فرهنگ‌های مختلف و داده‌های ژنتیکی و فسیلی مرتبط با اهلی‌سازی سگ‌ها، همبستگی وجود دارد.[۹]

لیزا کمرر در اثر خود، حیوانات و دین جهانی، رابطه‌ پیچیده‌ میان حیوانات و سنت‌های مذهبی مختلف را بررسی می‌کند.[۱۰] در فرهنگ‌های دینی گوناگون، حیوانات به شیوه‌های متفاوتی درک، مورد احترام و در آیین‌ها به کار گرفته می‌شوند. حضور آنها در داستان‌های دینی و آیین‌های مذهبی، اثری ماندگار بر چشم‌انداز معنوی بر جای گذاشته است و گواهی بر پیوند عمیق میان انسان‌ها و سگ‌ها محسوب می‌شود.

دین آزتک

[ویرایش]

سگ‌ها برای مردم آزتک در مرکز مکزیک دارای اهمیت مذهبی و نمادین قابل توجهی بودند. چندین محل دفن باستانی مربوط به سگ‌ها در مکزیک کشف شده است.[۱۱] شولوتل، یکی از خدایان مرگ در اساطیر آزتک، به شکل هیولایی با سر سگ به تصویر کشیده شده است.

سنت چینی

[ویرایش]
اطلاعات بیشتر: سگ (منطقةالبروج)

سگ یکی از دوازده حیوان مقدس در طالع‌بینی چینی است. روز دوم سال نو چینی به‌عنوان روز تولد همه‌ سگ‌ها در نظر گرفته می‌شود و مردم چین در این روز به‌طور ویژه با مهربانی از سگ‌ها مراقبت می‌کنند. در چین، کره و ژاپن، سگ‌ها به‌عنوان محافظانی مهربان شناخته می‌شوند.[۱۲] پانهو، یک اژدها-سگ افسانه‌ای، در داستان‌ها به مردی تبدیل شد و با یک شاهزاده ازدواج کرد.

سگ‌ها در سنت و فولکلور چینی حضوری پررنگ دارند، نه‌تنها در طالع‌بینی و اسطوره‌شناسی، بلکه در جنبه‌های مذهبی و فرهنگی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. در ادامه، اطلاعات بیشتری درباره‌ی جایگاه سگ‌ها در سنت‌های چینی ارائه می‌شود:

  • نگهبانان معابد و خانه‌ها: سگ‌ها به‌عنوان محافظان و نگهبانان مورد احترام قرار گرفته‌اند. آنها اغلب در ورودی معابد، خانه‌ها و مکان‌های مهم به تصویر کشیده می‌شوند. در دین عامیانه‌ چین، باور بر این است که سگ‌ها توانایی دفع ارواح خبیث و محافظت در برابر انرژی‌های منفی را دارند. این سنت که از سگ‌ها به‌عنوان محافظ استفاده می‌شود، به‌طور عمیقی در فرهنگ چینی ریشه دوانده و بر نقش آنها به‌عنوان نمادهای وفاداری و هوشیاری تأکید دارد.
  • بر اساس مقاله‌ای از هنریتا هاتالووا، حکایت معروف ژوانگزی بیان می‌کند که «سگ به‌خاطر خوب پارس کردنش خوب محسوب نمی‌شود، همان‌طور که انسان صرفاً به‌خاطر سخنان نیکو، فاضل و توانا شمرده نمی‌شود.[۱۳]

با وجود نگرش‌های مثبتی که در سنت چینی نسبت به سگ‌ها وجود دارد، این حیوانات تا پیش از ژوئن ۱۹۲۸ برای بیش از ۶۰ سال در چین ممنوع بودند.[۱۴] رابرت ای. بیکرز و جفری ان. واسرستروم اشاره کرده‌اند که: «قدرت توهین‌آمیز واژه‌ ‘سگ’ به‌عنوان لقبی تحقیرآمیز و غیرانسانی در چین بدون شک این توهین را شدیدتر کرده و باعث شده داستان جمله‌ توهین‌آمیز روی تابلو، بیش از پیش باورپذیر به نظر برسد.»[۱۵]

مسیحیت

[ویرایش]
مجسمه سنت روچ به همراه سگش، در پراگ، جمهوری چک

در متون کتاب مقدس، سگ به‌عنوان نمادی از ناپاکی، گناه و انحراف اخلاقی ظاهر می‌شود.

مکاشفه ۲۲:۱۵: «زیرا بیرون خواهند ماند سگ‌ها، جادوگران، زناکاران، قاتلان، بت‌پرستان و هر که دروغ را دوست دارد و عمل می‌کند.»

فیلیپیان ۳:۲: «از سگ‌ها برحذر باشید، از کارگران شریر برحذر باشید، از اهل ختنه‌ی ظاهری برحذر باشید.»

کاتولیسم روم

[ویرایش]

در کاتولیسیسم روم، ایکونوگرافی سنت دومینیک شامل تصویری از یک سگ است. این ارتباط از رویای مادر سنت نشأت می‌گیرد که در خواب دید سگی از رحم او بیرون می‌جهد و پس از آن باردار شد.[۱۶] به همین دلیل، نام فرقه‌ دومینیکن (لاتین کلیسایی: Dominicanus) شباهت آوایی به عبارت «سگ خداوند» یا «تازی خداوند» (لاتین کلیسایی: Domini Canis) دارد.[۱۷] در فولکلور مسیحی، گریم کلیسا اغلب به شکل سگی سیاه ظاهر می‌شود که وظیفه‌ محافظت از کلیساها و قبرستان‌های مسیحی را در برابر حرمت‌شکنی بر عهده دارد.[۱۸]

همچنین در کتاب دوم‌قانونی توبیاس، از سگی وفادار یاد شده که در سفرهای توبیاس، پسر طوبیت و فرشته رفائیل همراه آنها بود.

سنت روچ، که در اوایل قرن چهاردهم در فرانسه زندگی می‌کرد، در کلیسای کاتولیک روم به‌عنوان قدیس حامی سگ‌ها شناخته می‌شود. گفته می‌شود که او هنگام انجام کارهای خیریه به طاعون مبتلا شد و برای مرگ به جنگل پناه برد. در آنجا، سگی وفادار با لیسیدن زخم‌هایش و آوردن غذا، از او مراقبت کرد تا اینکه بهبود یافت. روز ۱۶ اوت، که جشن سنت روچ است، در بولیوی به‌عنوان «روز تولد همه‌ سگ‌ها» گرامی داشته می‌شود.[۱۹]

سنت گینفور نام سگی بود که از قرن سیزدهم تا قرن بیستم، در یک زیارتگاه محلی در فرانسه مورد احترام مردم قرار داشت و به‌عنوان قدیسی عامیانه مورد ستایش قرار می‌گرفت.[۲۰]

سگ سیاه و سفید گاهی به‌عنوان نمادی غیررسمی از فرقه‌ دومینیکن شامل برادران مذهبی، خواهران و راهبه‌های مذهبی به کار می‌رود. این ارتباط از یک بازی زبانی لاتین ناشی می‌شود: نام رسمی این فرقه «مبلغان برادران» (Ordo Praedicatórum، یعنی «فرقه‌ مبلغین») است، اما عموماً با نام «فرقه‌ دومینیکن» (برگرفته از سنت دومینیک، بنیان‌گذار آنها) شناخته می‌شود. از سوی دیگر، واژه‌ی لاتین «Dómini Canes» به معنای «تازی‌های خداوند» است که شباهت آوایی به نام این فرقه دارد.[۲۱]

در سال ۲۰۱۷، یکی از صومعه‌های فرانسیسکن یک سگ از نژاد اشناوزر را به فرزندخواندگی پذیرفت و نام «برادر کارملو» را بر او گذاشتند. تصاویری از برادر کارملو در حالی که لباس راهبان فرانسیسکن را به تن داشت، در اینترنت منتشر شد و به‌سرعت مورد توجه قرار گرفت.[۲۲]

دین مصر باستان

[ویرایش]
سگ‌هایی از مصر باستان

گرچه مصریان باستان بیشتر با گربه‌ها و الهه باستت شناخته می‌شوند، اما سگ‌ها نیز نقشی مقدس داشته و به‌عنوان نمادی مهم در نمادپردازی دینی ظاهر شده‌اند.[۲۳]

سگ‌ها با آنوبیس، خدای جهان مردگان که سر شغال داشت، ارتباط داشتند. در برخی دوره‌ها، دخمه‌های آنوبیئون در سقاره محل دفن سگ‌ها بودند.[۲۴] آنپوت، همسر آنوبیس، همتای زنانه‌ او محسوب می‌شد. او اغلب به‌شکل شغالی باردار یا شیرده یا به‌عنوان شغالی مسلح به خنجر به تصویر کشیده می‌شد.

علاوه بر آنوبیس و آنپوت، دیگر ایزدان مرتبط با سگ‌ها نیز در اساطیر مصر باستان یافت می‌شوند. آم‌هح خدایی کوچک از جهان زیرین که به‌صورت مردی با سر سگ شکاری به تصویر کشیده شده و در دریاچه‌ای از آتش زندگی می‌کرد. دوعاموتف در ابتدا به‌شکل مردی پیچیده در نوارهای مومیایی نمایش داده می‌شد، اما از دوران پادشاهی نوین به بعد، با سر شغال به تصویر درآمد. اوپوآوت به‌شکل گرگ یا شغال، یا مردی با سر گرگ یا شغال ترسیم می‌شد. حتی در مواردی که او به‌عنوان شغال معرفی شده، اغلب با پوشش خاکستری یا سفید نمایش داده شده که اشاره‌ای به ریشه‌های گرگی او دارد. خنتی-آمنتیو یکی از ایزدان آبیدوس در مصر علیا، که به‌شکل شغالی نگهبان شهر مردگان به تصویر کشیده می‌شد.

رابطه‌ میان سگ‌ها و دین به نخستین تمدن‌های بشری بازمی‌گردد. در مصر باستان، سگ‌ها مورد احترام بودند و با آنوبیس، خدای مومیایی‌سازی و دنیای پس از مرگ، مرتبط بودند. آنوبیس معمولاً با سری شبیه سگ به تصویر کشیده می‌شد که نشان‌دهنده‌ی باور مصریان به توانایی سگ‌ها در هدایت ارواح به دنیای پس از مرگ بود. سر ارنست آلفرد والیس باج درباره‌ این باورها می‌گوید: «انسان اولیه‌ مصر ناگزیر حیوانات را می‌پرستید، زیرا آنها از نظر قدرت، زور و هوش برتر از او بودند یا ویژگی‌هایی داشتند که می‌توانست به او آسیب بزند یا باعث مرگش شود.»[۲۵] این دیدگاه نشان می‌دهد که چرا برخی حیوانات، از جمله سگ‌ها، در باورهای دینی مصریان جایگاه برجسته‌ای داشتند. درک این ارتباط، به شناخت بهتر نقش فرهنگی و معنوی سگ‌ها در تاریخ ادیان کمک می‌کند.

اساطیر یونانی

[ویرایش]

در جهان کلاسیک، سگ‌ها با هکاته ارتباط نزدیکی داشتند. سگ‌ها همچنین برای آرتمیس و آرس، حیواناتی مقدس بودند. سربروس سگی سه‌سر با دمی اژدهاگونه است که وظیفه‌ نگهبانی از دروازه‌های هادس را بر عهده داشت.[۲۶] لایلاپس سگی در اسطوره‌ یونان بود. هنگامی که زئوس نوزاد بود، سگی که تنها با نام «تازی زرین» شناخته می‌شود، از آلماته‌آ، بزی که زئوس را شیر می‌داد، محافظت کرد.[۲۷] در ادیسه هومر، هنگامی که اودیسئوس پس از ۲۰ سال در هیأتی مبدل به خانه بازمی‌گردد، تنها سگ وفادارش، آرگوس او را می‌شناسد و پس از دیدن او، از خوشحالی جان می‌دهد.

بر اساس اساطیر یونانی، سه صورت فلکی از ۸۸ صورت فلکی نجوم غربی نمایانگر سگ‌ها هستند:

هندوئیسم

[ویرایش]
کوکور تیهار جشنواره ویژه هندوهای نپالی است که در آن سگ‌ها به عنوان وسیله نقلیه ایزدان بهایراوا تجلیل می‌شوند.

در اسطوره‌شناسی هندو، یاما، خدای مرگ، دو سگ نگهبان چهارچشمی دارد که وظیفه‌ مراقبت از دروازه‌های نرکه را بر عهده دارند.[۲۸] موتاپان، خدای شکار در منطقه‌ مالابار شمالی در کرالا، سگی شکاری را به‌عنوان مرکب خود دارد. در معبد موتاپان، سگ‌ها آزادانه رفت‌وآمد می‌کنند و زائران برای ادای احترام، مجسمه‌های برنزی سگ به معبد اهدا می‌کنند.[۲۹]

سگ (شوان) مرکب یا واهانا بهایراوا، یکی از تجلیات شیوا است.

در مهابهاراتا، زمانی که یودهیشتیرا به دروازه‌های بهشت (سورگا) می‌رسد، ایندرا به او اجازه‌ی ورود می‌دهد اما از ورود سگ همراهش جلوگیری می‌کند. یودهیشتیرا، که نمی‌خواست همراه وفادارش را رها کند، از ورود به بهشت بدون سگ امتناع می‌کند. ایندرا، که از وفاداری بی‌نظیر یودهیشتیرا تحت تأثیر قرار گرفته بود، سرانجام به سگ نیز اجازه‌ ورود به بهشت را داد.

در نمادپردازی برخی الهه‌ها و ایزدان هندو، سگ‌ها در پس‌زمینه‌ی تصاویر دیده می‌شوند، مانند داتاتریا و کاندوبا. در رامایانا، روایت شده که راما، شاه اسطوره‌ای هند، عدالت را برای یک سگ اجرا کرد و به داد او رسید.[۳۰]

اسلام

[ویرایش]

دیدگاه اسلام نسبت به سگ‌ها متفاوت و گاه متضاد است. برخی مکاتب فقهی، آب دهان سگ را نجس می‌دانند.[۳۱]

اکثر فقهای اهل سنت و شیعه معتقدند که آب دهان سگ نجس است.[۳۲] نگهداری سگ به‌عنوان حیوان خانگی در میان مسلمانان غیرمعمول است.[۳۳] با این حال، تماس با سگ خشک، طبق باور برخی مسلمانان، باعث انتقال نجاست نمی‌شود و لمس سگ خشک اشکالی ندارد.[۳۴] در بریتانیا، از سگ‌های موادیاب پلیس با دقت ویژه استفاده می‌شود تا مستقیماً با مسافران تماس نداشته باشند و فقط چمدان‌ها را بررسی کنند. در برخی موارد، سگ‌هایی که به‌عنوان حیوان خانگی در خانه‌های مسلمانان نگهداری می‌شوند، کفش‌های چرمی مخصوص به پا دارند. در هنگام ورود به مساجد برای جست‌وجو و امنیت، سگ‌ها مجهز به کفش‌های چرمی می‌شوند تا از تماس مستقیم جلوگیری شود.[۳۵]

دیدگاه اسلام نسبت به سگ‌ها چندوجهی است و در احادیث روایات مختلفی درباره‌ آنها نقل شده است. طبق حدیثی در موطا امام مالک، محمد گفته است که نگهداری سگ، به‌جز برای شکار، چوپانی و حفاظت از خانه باعث کاهش بخشی از ثواب اعمال نیک مسلمانان می‌شود.[۳۶] با این حال، او بر مهربانی با سگ‌ها و دیگر حیوانات تأکید کرده است.[۳۷][۳۸] ابوهریره روایت کرده است که پیامبر گفت:

«مردی در حال راه رفتن بود که احساس تشنگی کرد. پس به داخل چاهی رفت و از آن آب نوشید. هنگامی که بیرون آمد، سگی را دید که از شدت تشنگی گل می‌خورد. مرد با خود گفت: «این سگ همان مشکلی را دارد که من داشتم.» پس دوباره به داخل چاه رفت، کفشش را از آب پر کرد، آن را با دندان گرفت و از چاه بالا آمد و سگ را سیراب کرد. خداوند از این کار نیک او قدردانی کرد و گناهانش را بخشید. مردم پرسیدند: ای رسول خدا! آیا در کمک به حیوانات نیز پاداشی وجود دارد؟ او گفت: بله، در کمک به هر موجود زنده‌ای پاداش وجود دارد.»[۳۹]

رابطه‌ اسلام با سگ‌ها پیچیده و بیشتر تحت تأثیر عوامل فرهنگی بوده است تا صرفاً عوامل دینی. برخی از نگرش‌های منفی نسبت به سگ‌ها در جوامع اسلامی، ریشه در باورها و سنت‌های پیشااسلامی در میان قبایل عرب دارد. برخی قبایل عرب معتقد بودند که تماس با سگ‌ها موجب ناپاکی یا بدشانسی می‌شود. با ظهور اسلام، چارچوب دینی و اخلاقی جدیدی در منطقه معرفی شد که برخی از این باورهای پیشین را تغییر داد. در برخی احادیث، نگهداری سگ به‌عنوان حیوان خانگی نهی شده، اما این روایات موضوع بحث و تفسیر علمای مختلف اسلامی بوده است.[۴۰] برخی فقها و مکاتب اسلامی سگ‌ها را نجس (ناپاک از نظر شرعی) می‌دانند. اما این دیدگاه جهانی و یکپارچه در اسلام نیست و میان فقها اختلاف‌نظر وجود دارد. به گفته‌ ورا سوباسی در یک تحقیق «برخی مفتی‌های دولتی یا امامان محلی، سگ‌ها را حیواناتی ناپاک می‌دانند و در مناطقی که جمعیت سگ‌های خیابانی زیاد است، برخی افراد اقدام به کشتن یا مسموم کردن آنها می‌کنند».[۴۱] اما در مطالعه‌ای توسط جنی برگلوند، ادعا شده است که «شواهدی نشان می‌دهد که نگرش نسبت به سگ‌ها در برخی جوامع مسلمان در حال تغییر است. یکی از این نشانه‌ها، افزایش تعداد افرادی است که در کشورهای اسلامی سگ‌ها را به‌عنوان حیوان خانگی نگه می‌دارند».[۴۲] در میان فقیهان اسلامی، نظرات مختلفی درباره‌ سگ‌ها وجود دارد. بسیاری از مسلمانان با رعایت اصول بهداشتی با سگ‌ها و دیگر حیوانات تعامل دارند. برخی مکاتب فقهی سگ را نجس می‌دانند و تماس با آن را موجب نیاز به طهارت و شست‌وشو تلقی می‌کنند. در مقابل، برخی دیگر نگرش ملایم‌تری دارند و معتقدند که سگ‌ها ذاتاً ناپاک نیستند، بلکه فقط آب دهان آن‌ها ممکن است نجس تلقی شود. با وجود اختلاف‌نظرهای فقهی درباره‌ نجاست سگ، احادیث و تعالیم اسلامی بر مهربانی و شفقت نسبت به حیوانات، از جمله سگ‌ها، تأکید دارند.[۴۳]

یهودیت

[ویرایش]

در مورد اینکه آیا شریعت خاخامی یهودی نگهداری از سگ‌ها را به عنوان حیوان خانگی مجاز می‌داند یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد.[۴۴] منابع کتاب مقدس و خاخامی یهودی شامل ارجاعات متعددی هستند که سگ‌ها را با خشونت و ناپاکی مرتبط می‌دانند و داشتن سگ به عنوان حیوان خانگی یا نگهداری آنها را در خانه ناپسند می‌شمارند.[۴۵] سگ‌ها در هر دو منبع تنخ و تلمود به‌طور منفی توصیف شده‌اند و عمدتاً با خشونت و ناپاکی مرتبط هستند. در تثنیه ۲۳:۱۸، به نظر می‌رسد که سگ‌ها با تن‌فروشی برابر دانسته شده‌اند، و در کتاب‌های پادشاهان از سگ‌هایی سخن گفته شده که از اجساد تغذیه می‌کنند. همچنین، در مزامیر، سگ‌ها به عنوان حیواناتی که به انسان‌ها حمله می‌کنند، توصیف شده‌اند.

این دیدگاه منفی نسبت به سگ‌ها در تلمود نیز دیده می‌شود، جایی که از کسانی که سگ نگه می‌دارند به عنوان افراد نفرین‌شده یاد شده است. در ژوئیه ۲۰۱۹، تمام ربی‌های سفاردی شهر العاد در اسرائیل فرمانی صادر کردند که ورود سگ‌ها را به شهر ممنوع می‌کرد. توجیه این ممنوعیت چنین بیان شد: «همان‌طور که در تلمود و توسط رامبام توضیح داده شده، هرکسی که سگ نگه دارد، ملعون است.»[۴۶] در همان سال، خاخام آویراهام یوسف از شهر خولون نیز نقل‌قول شد که گفته بود: «من هیچ دلیلی برای مجاز دانستن نگهداری هیچ سگی، به هیچ شکلی، پیدا نمی‌کنم.»[۴۷]

تورات میشنا تصریح می‌کند که سگ‌ها باید زنجیر شوند، زیرا آنها اغلب باعث آسیب می‌شوند. شولحان عاروخ نیز بیان می‌کند که تنها سگ‌های بد باید بسته و زنجیر شوند. خاخام و تلمودیست قرن هجدهم، یعقوب امدن، نگهداری از سگ‌ها را برای اهداف اقتصادی یا امنیتی مجاز دانست، اما تأکید کرد که داشتن سگ صرفاً برای لذت، «دقیقاً رفتاری مانند بی‌ختنه‌ها» است.[۴۸]

در عین حال، یهودیت اجازه بی‌توجهی یا بدرفتاری با هیچ حیوان زنده‌ای را نمی‌دهد. قوانین یهودی تصریح می‌کنند که هر حیوانی که نگهداری می‌شود باید تغذیه شود، و همچنین مقرر شده که پیش از تهیه حیوان، باید برای تغذیه آن برنامه‌ریزی شود. این حکم شامل سگ‌ها نیز می‌شود.[۴۹][۵۰]

اگرچه در منابع کتاب مقدس و خاخامی یهودی ارجاعات منفی به سگ‌ها وجود دارد، اما دیدگاه یهودیت نسبت به سگ‌ها چندوجهی است. در حالی که در برخی بخش‌ها، سگ‌ها با خشونت و ناپاکی مرتبط شده‌اند، این توصیفات همه‌جانبه نیستند. پیچیدگی این نگرش‌ها را می‌توان با بررسی چگونگی تأثیر تفاسیر خاص و عوامل فرهنگی بر درک سگ‌ها در طول زمان درک کرد. بر اساس پژوهش‌های آکرمن-لیبرمن و همکارانش، شریعت یهودی بی‌توجهی یا بدرفتاری با هر حیوان زنده، از جمله سگ‌ها، را ممنوع می‌داند و بر اهمیت مراقبت صحیح و مسئولیت‌پذیری در قبال حیوانات در جامعه یهودی تأکید دارد.[۵۱] کنت استو در کتاب خود به برخی گفته‌ها درباره تصویر سگ در جامعه یهودی اشاره می‌کند. او می‌نویسد: «استعاره‌ سگ یهودی و اضطراب همراه آن، که این سگ را به عنوان یک تهدید نشان می‌داد، جا افتاده بود.»[۵۲] علاوه بر این، جملاتی مانند «بازگشت به قی خود [مانند سگ]» و «سگ‌ها بدن قربانی را تکه‌تکه کردند» نیز به عادت‌های ناخوشایند سگ اشاره دارند و از این رو، قضاوت‌های منفی را منعکس می‌کنند.[۵۳]

لوانت

[ویرایش]

در حفاری‌های باستان‌شناسی، گورستان سگ‌های اشکلون در لایه‌ای کشف شد که مربوط به دوره‌ای است که این شهر بخشی از امپراتوری هخامنشی بود. باور بر این است که این سگ‌ها ممکن است نقشی مقدس داشته باشند، اما شواهد موجود در این زمینه قطعی نیست.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ در ادامه پرسش‌ها درباره‌ تعامل حیوانات با دین، آرون گراس تأکید می‌کند که: «با وجود اینکه تصور حیوانات و مرز میان انسان و حیوان بخش اساسی تعداد قابل توجهی از سنت‌های دینی و همچنین مطالعات دانشگاهی در زمینه‌ی دین است، این اهمیت تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.» اهمیت سگ‌ها در دین فراتر از مرزهای فرهنگی و گستره‌ی زمان است و بازتابی از مضامین جهانی مانند وفاداری، حفاظت و راهنمایی محسوب می‌شود.
  2. ↑ Sherman, Josepha (2008). Storytelling: An Encyclopedia of Mythology and Folklore. Sharpe Reference. pp. 118–121. ISBN 978-0-7656-8047-1.
  3. ↑ Mallory, James P.; Adams, Douglas Q. (2006). Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World. Oxford, England: Oxford University Press. p. 439.
  4. ↑ West, Martin Litchfield (2007). Indo-European Poetry and Myth. Oxford: Oxford University Press. p. 392. ISBN 978-0-19-928075-9.
  5. ↑ Mallory, James P.; Adams, Douglas Q. (2006). Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World. Oxford, England: Oxford University Press. p. 439.
  6. ↑ West, Martin Litchfield (2007). Indo-European Poetry and Myth. Oxford: Oxford University Press. p. 392. ISBN 978-0-19-928075-9.
  7. ↑ DeFranco, Elyse (8 October 2022). "How mythology could demystify dog domestication". The Science Life. Science News (Paper). Vol. 202, no. 7. p. 4.
  8. ↑ DeFranco, Elyse (8 October 2022). "How mythology could demystify dog domestication". The Science Life. Science News (Paper). Vol. 202, no. 7. p. 4.
  9. ↑ DeFranco, Elyse (8 October 2022). "How mythology could demystify dog domestication". The Science Life. Science News (Paper). Vol. 202, no. 7. p. 4.
  10. ↑ Kemmerer, Lisa (2011-12-09). Animals and World Religions. Oxford University Press. doi:10.1093/acprof:oso/9780199790678.001.0001. ISBN 978-0-19-979067-8.
  11. ↑ Rodriguez, Olga R. (February 14, 2014). "Aztec dog burial site found in Mexico City". Associated Press. Archived from the original on February 22, 2014. Retrieved February 15, 2014.
  12. ↑ Sherman, Josepha (2008). Storytelling: An Encyclopedia of Mythology and Folklore. Sharpe Reference. pp. 118–121. ISBN 978-0-7656-8047-1.
  13. ↑ Hatalova, Henrieta (2007). "The Dog As A Metaphor Or Symbol In Chinese Popular Phraseology" (PDF). {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  14. ↑ Bickers, Robert A.; Wasserstrom, Jeffrey N. (June 1995). "Shanghai's "Dogs and Chinese Not Admitted" Sign: Legend, History and Contemporary Symbol". The China Quarterly (به انگلیسی). 142: 444–466. doi:10.1017/S0305741000035001. ISSN 1468-2648. S2CID 153322481.
  15. ↑ Bickers, Robert A.; Wasserstrom, Jeffrey N. (June 1995). "Shanghai's "Dogs and Chinese Not Admitted" Sign: Legend, History and Contemporary Symbol". The China Quarterly (به انگلیسی). 142: 444–466. doi:10.1017/S0305741000035001. ISSN 1468-2648. S2CID 153322481.
  16. ↑ ""Hounds of the Lord": The Little-Known Meaning of the Dominican Dog" (به انگلیسی). ChurchPOP. 7 August 2017. Retrieved 9 December 2017.
  17. ↑ ""Hounds of the Lord": The Little-Known Meaning of the Dominican Dog" (به انگلیسی). ChurchPOP. 7 August 2017. Retrieved 9 December 2017.
  18. ↑ Dyer, Thomas Firminger Thiselton (1898). The Ghost World (به انگلیسی). Ward & Downey. pp. 125–126.
  19. ↑ Webmaster (webmaster@culturalcatholic.com). "Cultural Catholic – Saint Roch (Saint Rocco)". culturalcatholic.com. Retrieved May 12, 2015.
  20. ↑ Rist, R. (2019). "The papacy, inquisition and Saint Guinefort the Holy Greyhound" (PDF). Reinardus: The Yearbook of the International Reynard Society. University of Reading. 30 (1): 190–211. doi:10.1075/rein.00020.ris. ISSN 0925-4757. S2CID 171627068.
  21. ↑ "Domini-Canes". Catholic Insight (به انگلیسی). 2017-08-08. Retrieved 2023-05-11.
  22. ↑ "Bolivian monastery accepts four-legged friar". BBC News (به انگلیسی). 2017-03-08. Retrieved 2023-05-11.
  23. ↑ Frankfort, H. (2011). Ancient Egyptian Religion: An Interpretation. Dover Publications. p. 9. ISBN 9780486411385. Retrieved May 12, 2015.
  24. ↑ Bard, K.A. (1999). Encyclopedia of the Archaeology of Ancient Egypt. Taylor & Francis. ISBN 9780203982839. Retrieved May 12, 2015.
  25. ↑ "The "Gods" of the Egyptians", Egyptian Religion (Routledge Revivals), Routledge, pp. 100–125, 2013-10-14, doi:10.4324/9780203071328-11 (inactive November 13, 2024), ISBN 978-0-203-07132-8, retrieved 2023-10-08{{citation}}: CS1 maint: DOI inactive as of نوامبر 2024 (link)
  26. ↑ Sherman, Josepha (2008). Storytelling: An Encyclopedia of Mythology and Folklore. Sharpe Reference. pp. 118–121. ISBN 978-0-7656-8047-1.
  27. ↑ Burrage, Champlain (1921). "Studies in the Minoan Hieroglyphic Inscriptions". Harvard Studies in Classical Philology. 32: 177–183. doi:10.2307/310717. JSTOR 310717. Retrieved 6 November 2023.
  28. ↑ "Indian Myth and Legend: Chapter III. Yama, the First Man, and King of the Dead". Sacred-texts.com. Retrieved 4 July 2013.
  29. ↑ Fodor's Essential India: with Delhi, Rajasthan, Mumbai, and Kerala. Random House LLC. 2013. ISBN 978-0-89141-944-0. Retrieved 13 May 2014.
  30. ↑ "The incident of Lord Rama and the Dog". August 10, 2010.
  31. ↑ Sherman, Josepha (2008). Storytelling: An Encyclopedia of Mythology and Folklore. Sharpe Reference. pp. 118–121. ISBN 978-0-7656-8047-1.
  32. ↑ Encyclopedia of Religion and Nature, s.v. "Dogs in the Islamic Tradition and Nature." New York: Continuum International, forthcoming 2004. By: Dr. Khaled Abou El Fadl
  33. ↑ Susan J. Armstrong, Richard G. Botzler, The Animal Ethics Reader, p.237, Routledge (UK) Press
  34. ↑ "Iftaa' Department - Does a dog transmit impurity? Does touching a dog invalidate ablution? Is it permissible to kill and mutilate?". www.aliftaa.jo. Retrieved 6 September 2022.
  35. ↑ Dale, Steve (March 2, 2015). "Muslims Object to Dogs". ChicagoNow. Archived from the original on June 20, 2015.
  36. ↑ Malik ibn Anas, al-Muwatta (Egypt: al-Babi al-Halabi, n.d.), 2:969. Reported in El Fadl
  37. ↑ Abu Huraira Volume 3, Book 40, Number 551.
  38. ↑ "QuranX.com The most complete Quran / Hadith / Tafsir collection available!". quranx.com. Retrieved July 17, 2022.
  39. ↑ "QuranX.com The most complete Quran / Hadith / Tafsir collection available!". quranx.com. Retrieved July 17, 2022.
  40. ↑ Polinsky, Sheridan (2022-06-03). "Dogs in the Islamic Tradition: A Revisionist Examination". Society & Animals: 1–17. doi:10.1163/15685306-bja10093. ISSN 1063-1119. S2CID 250319024.
  41. ↑ Subasi, Vera. "Dogs in Islam." Unpublished master's thesis). University of Vienna, Vienna, Austria (2011).
  42. ↑ Berglund, Jenny (2014-11-20). "Princely Companion or Object of Offense? The Dog's Ambiguous Status in Islam". Society & Animals (به انگلیسی). 22 (6): 545–559. doi:10.1163/15685306-12341357. ISSN 1568-5306.
  43. ↑ Polinsky, Sheridan (2022-06-03). "Dogs in the Islamic Tradition: A Revisionist Examination". Society & Animals: 1–17. doi:10.1163/15685306-bja10093. ISSN 1063-1119. S2CID 250319024.
  44. ↑ "Halachic Perspectives on Pets \ Rabbi Howard Jachter". www.daat.ac.il. Retrieved 2022-12-26.
  45. ↑ "Judaism and Dogs". My Jewish Learning (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-26.
  46. ↑ Liphshiz, Cnaan. "All dogs are bad and their owners accursed, Israeli city's rabbis rule". www.timesofisrael.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-26.
  47. ↑ Liphshiz, Cnaan. "All dogs are bad and their owners accursed, Israeli city's rabbis rule". www.timesofisrael.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-26.
  48. ↑ "Judaism and Dogs". My Jewish Learning (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-26.
  49. ↑ "Judaism & the Treatment of Animals".
  50. ↑ "Judaism & The Treatment of Animals". Jewish Virtual Library.
  51. ↑ Ackerman-Lieberman, Phillip; Zalashik, Rakefet, eds. (2013-04-23). Jew's Best Friend?. Liverpool University Press. doi:10.2307/j.ctv3029qdg. ISBN 978-1-78284-051-0. S2CID 259399454.
  52. ↑ Stow, Kenneth (2006). Jewish Dogs: An Image and Its Interpreters (به انگلیسی). Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-6789-7.
  53. ↑ Stow, Kenneth (2006). Jewish Dogs: An Image and Its Interpreters (به انگلیسی). Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-6789-7.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Dogs in religion در ویکی‌انبار 

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سگ‌ها_در_دین&oldid=41104824»