سندرم ولنس

سندرم ولنس
سندرم ولنس
نام‌های دیگر	نشانهٔ ولنس، علامت هشداردهندهٔ ولنس، امواج ولنس
	نوار قلب یک مرد سیاهپوست ۶۹ ساله مبتلا به سندرم ولنس، قابل مشاهده در لیدهای V1-V4، در اینجا با یک موج T دو فازی با وارونگی.
تخصص	کاردیولوژی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
	[ویرایش در ویکی‌داده]

سندرم ولنس (انگلیسی: Wellens' syndrome) یا نشانهٔ ولنس تظاهر الکتروکاردیوگرافیکِ تنگیِ بحرانیِ «شریان کرونر نزولی قدامی چپ» (LAD) در افراد مبتلا به آنژین ناپایدار است. این امواج را پیش‌تر دو نوع موج جداگانه A و B در نظر می‌گرفتند، اما اکنون آن را یک موج خاص در حال شکل‌گیری می‌دانند: در ابتدا وارونگی موج T دو فازی است که سپس به موج T وارونهٔ متقارن و غالباً عمیق (بیش از ۲ میلی‌متر) در لیدهای قفسه‌سینه‌ای قدامی مبدل می‌شود.^[۱]

سندرم ولنس را نخستین بار هین ولنس و همکاران در سال ۱۹۸۲ در مبتلایان به آنژین صدری کشف و توصیف کردند.^[۲] این پدیده چندان نادر نیست و در ۱۸٪ از بیماران در مطالعه اصلی اولیه وجود داشت. مطالعه آینده‌نگر بعدی، این سندرم را در ۱۴ درصد بیماران در زمان مراجعه و ۶۰ درصد از بیماران در ۲۴ ساعت اول شناسایی کرد.^[۳]

وجود سندرم ولنس دارای ارزش تشخیصی و پیش‌آگهی قابل توجهی است. همه افراد در مطالعه «دی تسوان» با یافته‌های مشخص ولنس، بیش از ۵۰٪ تنگی شریان نزولی قدامی چپ (میانگین = ۸۵٪ تنگی) و ۵۹٪ انسداد کامل یا تقریباً کامل داشتند. در گروه اصلی مطالعه ولنس، ۷۵ درصد از افرادی که تظاهرات الکتریکی معمول این سندرم را داشتند، دچار انفارکتوس قدامی قلب بودند. حساسیت و ویژگی برای تنگی شدید (بیشتر یا مساوی ۷۰٪) شریان LAD به ترتیب ۶۹٪ و ۸۹٪ با ارزش اخباری مثبت ۸۶٪ بود.^[۴]

معیارهای تشخیص

وارونگی عمیق متقارن و پیشرونده موج T در لیدهای V2 و V3
شیب امواج T معکوس معمولاً در حدود ۶۰–۹۰ درجه است
افزایش اندک یا عدم افزایش مارکرهای خونی قلب
بالارفتن جزئی یا عدم بالارفتن قطعه اس‌تی
عدم از بین رفتن امواج R پره‌کوردیال.

منابع

↑ Tandy, TK; Bottomy DP; Lewis JG (March 1999). "Wellens' syndrome". Annals of Emergency Medicine. 33 (3): 347–351. doi:10.1016/S0196-0644(99)70373-2. PMID 10036351.
↑ de Zwaan, C; Bär FW; Wellens HJJ (April 1982). "Characteristic electrocardiographic pattern indicating a critical stenosis high in left anterior descending coronary artery in patients admitted because of impending myocardial infarction". American Heart Journal. 103 (4): 730–736. doi:10.1016/0002-8703(82)90480-X. PMID 6121481.
↑ de Zwaan, C; Bär FW; Janssen JH; et al. (March 1989). "Angiographic and clinical characteristics of patients with unstable angina showing an ECG pattern indicating critical narrowing of the proximal LAD coronary artery". American Heart Journal. 117 (3): 657–665. doi:10.1016/0002-8703(89)90742-4. PMID 2784024.
↑ Haines, DE; Raabe DS; Gundel WD; Wackers FJ (July 1983). "Anatomic and prognostic significance of new T-wave inversion in unstable angina". American Journal of Cardiology. 52 (1): 14–18. doi:10.1016/0002-9149(83)90061-9. PMID 6602539.

این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Tandy, TK; Bottomy DP; Lewis JG (March 1999). "Wellens' syndrome". Annals of Emergency Medicine. 33 (3): 347–351. doi:10.1016/S0196-0644(99)70373-2. PMID 10036351.

[2] Zwaan, C; Bär FW; Wellens HJJ (April 1982). "Characteristic electrocardiographic pattern indicating a critical stenosis high in left anterior descending coronary artery in patients admitted because of impending myocardial infarction". American Heart Journal. 103 (4): 730–736. doi:10.1016/0002-8703(82)90480-X. PMID 6121481.

[3] Zwaan, C; Bär FW; Janssen JH; et al. (March 1989). "Angiographic and clinical characteristics of patients with unstable angina showing an ECG pattern indicating critical narrowing of the proximal LAD coronary artery". American Heart Journal. 117 (3): 657–665. doi:10.1016/0002-8703(89)90742-4. PMID 2784024.

[4] Haines, DE; Raabe DS; Gundel WD; Wackers FJ (July 1983). "Anatomic and prognostic significance of new T-wave inversion in unstable angina". American Journal of Cardiology. 52 (1): 14–18. doi:10.1016/0002-9149(83)90061-9. PMID 6602539.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]