پرش به محتوا

سرویس گردآوری ویژه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سرویس گردآوری ویژه با نام رمز [۱]F6 بخش فوق محرمانه مشترکی بین آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) و آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا است. کار این بخش، شنود ارتباطات مخابراتی در جاهای دست‌نیافتنی مانند سفارت کشورهای خارجی، مراکز ارتباطی، و تاسیسات کشورهای خارجی است. این بخش در اواخر دهه ۱۹۷۰ (میلادی) بنیان‌گذاری شده، ستاد آن در بلتسویل، مریلند است[۲] و در عملیات‌های گوناگونی از جنگ سرد تا جنگ با تروریسم، همکاری کرده است.

جاهایی که خدمات گردآوری ویژه از سال ۲۰۰۴ (میلادی) تاکنون کار شنود انجام می‌داده است.

ماموریت

[ویرایش]

سرویس گردآوری ویژه، یک برنامه بودجه سیاه حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا است[۳] که با «نیروی ماموریت غیر ممکن» ایالات متحده توصیف می‌شود. کار این سرویس، نظارت از نزدیک، شنود، قفل‌شکنی، ورود بدون اجازه، و دزدی است.[۴][۵][۶][۷] ستاد این بخش در ساختمان بی‌نام‌ونشانی در بلتسویل، مریلند است که در دوره‌ای، نام آن ساختمان با کوته‌نوشت ساده CSSG مشخص می‌شد. این ساختمان در همسایگی ساختمان وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا به نام مرکز مدیریت اطلاعات بلتسویل است. این دو ساختمان با فیبر نوری به یکدیگر وصل هستند. کارکنان سرویس گردآوری ویژه، به صورت مشترک از آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) و آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا هستند.[۷][۸][۹] بر پایه تاریخ‌شناس اطلاعاتی جمیز بمفورد مقام رئیس سرویس گردآوری ویژه، متناوباً بین آژانس امنیت ملی و سازمان اطلاعات مرکزی (سیا) می‌چرخد.[۱۰] کارمندان سرویس گردآوری ویژه، در سفارت و کنسولگری‌های آمریکا در خارج از این کشور کار می‌کنند. این کارکنان از پوشش سرویس خارجی ایالات متحده آمریکا یا سرویس مخابرات دیپلماتیک برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند.[۷][۱۱][۱۲] ماموریت آنها شنود اطلاعات حساس درباره جاسوسی، جنگ‌افزار هسته‌ای، شبکه‌های تروریستی، قاچاق موادمخدر، و دیگر مسائل مرتبط با امنیت ملی است.[۴]

سرویس گردآوری ویژه برای غلبه بر مشکل آژانس امنیت ملی در رهگیری "منفعلانه" ارتباطات، با تجهیزات رهگیری گوناگون آن سازمان در سراسر جهان بنیان‌گذاری شد. اما پیشرفته‌تر شدن تجهیزات ارتباطی خارجی، امکان رهگیری منفعلانه را بی‌معنی می‌کرد و به جای آن، نیاز به دسترسی مستقیم به تجهیرات ارتباطی را می‌طلبید. همزمان آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) به ماموان مخفی در سراسر جهان برای انجام عملیات مخفیانه دسترسی داشت. بنابراین می‌توانست به تجهیزات ارتباط خارجی، دسترسی داشته باشد. اما متخصصان شنود ارتباطی مانند آژانس امنیت ملی نداشت. در نتیجه، سرویس گردآوری ویژه پدید آمد تا توانایی اطاعات ارتباطی آژانس امنیت ملی را با توان انجام عملیات مخفیانه سازمان اطلاعات مرکزی بیامیزد تا دسترسی به سامانه‌های پیشرفته ارتباط خارجی فراهم شود.[۴][۱۳][۱۴]

سرویس گردآوری ویژه از فناوری دستگاه شنود پنهانی استفاده می‌کند تا سفارت کشورهای خارجی، مراکز ارتباطی، مجتمع‌های رایانه‌ای، شبکه‌های فیبر نوری، و تاسیسات دولتی را شنود کند.[۴] حکومت آمریکا هرگز وجود این بخش را رسماً تایید نکرده است و دانش کمی درباره فناوری و روش‌های آن وجود دارد.[۴][۵] آنچه درباره کارکرد درونی سرویس گردآوری ویژه می‌دانیم از کتاب جهان جاسوسی مایک فراست در سال ۱۹۹۴ (میلادی) می‌آید. مایک فراست در این کتاب از برنامه‌ای پرده برداشت که برای کارمندان درون این بخش، با نام "پارک دانشگاه" (به انگلیسی: College Park) شناخته می‌شد.[۱۵] در سال ۲۰۰۸ (میلادی) گزارش شد که سرویس گردآوری ویژه، کارشناسان کلیدی ارتباطات خارجی مانند مدیران پایگاه داده، مدیران سامانه‌ها، و متخصصان فناوری اطلاعات را استخدام می‌کند.[۱۰]

در اکتبر ۲۰۱۳ گزارش‌های کارمند پیشین آژانس امنیت ملی، ادوارد اسنودن، آشکار کرد که سرویس گردآوری ویژه به همراه شنود و ضبط نظام‌مند ارتباطات مخابراتی شماری زیادی از مقام‌ها و شهروندان اروپا و آمریکای جنوبی تلفن همراه شخصی صدر اعظم آلمان، آنگلا مرکل را برای بیش از ۱۰ سال شنود می‌کرده است.[۱۶]

تاریخچه

[ویرایش]

پیشینه

[ویرایش]

سرویس گردآوری ویژه در سال ۱۹۷۸ (میلادی) در میانه جنگ سرد بین ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی آغاز به کار کرد.[۱][۴][۱۵]

با پیشرفت فناوری‌های رمزنگاری در پایان سده ۲۰ (میلادی) شکستن بسیاری از کدهای رمزنگاری سیگنال‌های مخابراتی، ممکن نبود. بنابراین رهگیری آسان و رمزگشایی ارتباطات خارجی با روش‌های منفعلانه، دیگر امکانپذیر نبود. پس، فناوری و دستگاه‌های شنود، بازطراحی شدند و حکومت آمریکا به جای روش‌های پیشین، رهگیری ارتباطی را با منابع خود انجام داد. در نتیجه در دهه ۱۹۹۰ (میلادی) کارکرد سرویس گردآوری ویژه، برای پوشش این عملیات، گسترش یافت.[۱۷][۱۸][۱۹]

افشاگری اسنودن

[ویرایش]

بر پایه افشاگری‌های اسناد ادوارد اسنودن، سرویس گردآوری ویژه، بخشی از برنامه نظارت جهانی بزرگتری به نام استیت‌روم است.[۲۰]

موقعیت مکانی و وضعیت سایت‌های شنود بخش سرویس گردآوری ویژه در ۱۳ اوت ۲۰۱۰

کنش‌ها

[ویرایش]

جنگ سرد

[ویرایش]

بر پایه‌گذارش‌ها کارمندان سرویس گردآوری ویژه، دستگاه‌های شنود را در جای نشستن کبوترها در سقف پنجره‌های سفارت شوروی در واشینگتن، دی.سی. کار گذاشته بودند.[۷]

نفوذ

[ویرایش]

در دهه ۱۹۹۰ سرویس گردآوری ویژه به خاطر رئیس نامحبوب آژانس اطلاعات فدرال (اف‌بی‌آی)، رابرت هانسین به خطر افتاد. زیرا هانسین در مسکو به دولت روسیه، اطلاعاتی درباره عملیات پیشرفته شنود آمریکا در خارج از آمریکا داد.[۵][۲۱] اگرچه، این برنامه آنقدر پنهانی بود که پس از دستگیری هانسین، آژانس اطلاعات فدرال (اف‌بی‌آی)، تنها درباره آن، کُلی‌گویی می‌کرد و می‌گفت: "این برنامه‌ای با ارزش، پر هزینه، و مهم برای حکومت فدرال آمریکا است."[۴][۶]

افغانستان

در سال ۱۹۹۹ (میلادی) و در دوره ریاست‌جمهوری بیل کلینتون، به دنبال بمب‌گذاری در سفارت‌های آمریکا در ۱۹۹۸ (میلادی) در دارالسلام (تانزانیا)، و نایروبی کنیا، کارکنان سرویس گردآوری ویژه به افغانستان رفتند تا دستگاه‌های شنود را در طیف گسترده‌ای از بی‌سیم‌های اصلی القاعده کار بگذارند.[۲۲]

چین

[ویرایش]

شایع بود که در سال ۲۰۰۱ (میلادی) سرویس گردآوری ویژه در عملیات کارگذاری ۲۷ دستگاه شنود کنترل با ماهواره در بوئینگ ۷۶۷-۳۰۰ای‌آر رئیس‌جمهور پیشین چین جیانگ زمین که هواپیمای جت رسمی او است دست داشته است. اگرچه این دستگاه‌های شنود، پیش از آنکه فعال شوند پیدا شدند.[۲۳]

جنگ عراق

[ویرایش]

پیش از تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ سرویس گردآوری ویژه به عنوان نیروی "پیشرو" آمریکا در شنود الکترونیک شناخته می‌شد.[۲۴] کارکنان سرویس گردآوری ویژه، آنتن‌های زیادی را ساخته و در محدوده‌های روستایی عراق بعثی نصب کرده بودند تا ارتباطات ریزموج عراقی‌ها را رهگیری کنند. اما رهگیری ارتباطات عراقی‌ها دشوار بود. زیرا دکل‌های مخابراتی عراقی‌ها بر روی تپه نصب شده و دامنه باند باریک و زاویه بسیار کجی داشتند. بنابراین پراکندگی امواج، بیش از آن بود که بتوان از هوا یا با ماهواره آنها را رهگیری کرد.[۲۵]

در ۱۹۹۸ حکومت آمریکا یک استرالیایی را به عنوان کارمند در سرویس گردآوری ویژه بکار گرفت و به عراق بعثی فرستاد. این کارمند درباره نگرانی‌ها درباره امور داخلی عراق بعثی گزارش می‌داد. اطلاعات این کارمند، "کلان‌داده بسیار بزرگی بود و او هیچ بازخوردی درباره خوب یا بد، یا مفید بودن این اطلاعات نمی‌داد." او بعدها گفت: "این، عملیات گردآوری اطلاعات بسیار گسترده‌ای بوده – کاری که در آن هنگام بر پایه شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار نبود انجام شود."[۲۴]

پس از حمله به عراق، کارکنان سرویس گردآوری ویژه برای دستگیری صدام حسین بکار گرفته شدند. آنها تجهیزات پیشرفته شنود را در جاهای هدف کار گذاشتند تا ارتباطاتی را شنود کنند که کارشناسان تحلیل صدا آنها را بررسی کنند.[۲۶][۲۷]

جنگ علیه ترور

[ویرایش]

سرویس گردآوری ویژه برای داشتن دست بالا در جنگ با تروریسم استفاده زیادی از دستگاه‌های شنود می‌کند و این کار را با کارگذاری این دستگاه‌ها در پایتخت کشورهای خاور میانه انجام می‌دهد. نمونه آن، پیدا کردن شبکه تروریستی اسامه بن لادن است.[۷][۲۸] در ۱۹۹۹ تیم سرویس گردآوری ویژه، بر کمپ‌های آموزشی القاعده را در نزدیکی خوست نظارت می‌کرد.[۱]

هنگامیکه آمریکا مخفیگاه اسامه بن لادن را در ایبت‌آباد پاکستان پیدا کرد کارکنان سرویس گردآوری ویژه پایگاهی را در آپارتمانی که آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) در ۱ مایل (۱٫۶ کیلومتر) مخفیگاه اجاره کرده بود برپا کردند. آنها لیزرهایی را به پنجره‌های مخفیگاه نشانه گرفتند و با تحلیل لرزش‌ها می‌توانند شمار کسانی را که در درون و بیرون ساختمان هستند بدانند. همچنین متوجه شدند کسی در مخفیگاه هست که هرگز ریسک خروج از پناهگاه را نمی‌کند. در ۲ مه ۲۰۱۱ بین لادن در همه نیروهای عملیات ویژه آمریکا در درون آن مخفیگاه کشته شد.[۲۹][۳۰]

برنامه‌ها

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Brown، David W. (آوریل ۱۲, ۲۰۱۲). «Inside the secret world of America's top eavesdropping spies». The Week (magazine).
  2. ↑ «Eyeballing the CIA/NSA Special Collection Service». Cryptome. مه ۱۳, ۲۰۰۲. بایگانی‌شده از اصلی در ژوئیه ۹, ۲۰۱۸. Several years ago, according to sources, SCS relocated to a new, 300-acre, three-building complex disguised as a corporate campus and shielded by a dense forest outside Beltsville, Maryland.
  3. ↑ Classification Guide 356-01 بایگانی‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine Accessed October 27, 2013
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ ۴٫۶ Lichtblau, Eric (February 28, 2001). "Spy Suspect May Have Revealed U.S. Bugging; Espionage: Hanssen left signs that he told Russia where top-secret overseas eavesdropping devices are placed, officials say". Los Angeles Times. p. A1 นิเจ้าบ๊องต๋อยเซมเบ้. Archived from the original on April 17, 2001.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Lathem, Niles (March 1, 2001). "Feds to Offer FBI 'Mole' Sing-or-die Deal". New York Post. p. 4.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Ann Curry (anchor), John Pike (guest), Pete Williams (journalist) (guest) and James Bamford (guest) (February 27, 2001). "Congress to Hold Closed Hearings on Accused Spy Robert Hanssen Later This Week". Today. NBC. http://www.globalsecurity.org/org/news/2001/010227-spy.htm.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ Kaihla, Paul (November 2001). "Weapons of the Secret War". Business 2.0. Archived from the original on October 4, 2003.
  8. ↑ Pike، John (آوریل ۲۸, ۱۹۹۶). «CIA/NSA CSSG Special Collection Service, "Communiciations Support Group," 11600 Springfield Rd, Beltsville, MD». Federation of American Scientists. بایگانی‌شده از اصلی در اوت ۳, ۲۰۰۱.
  9. ↑ Aid، Matthew (سپتامبر ۲۱, ۲۰۱۲). «The Spies Next Door: The Top 10 Beltway Intel Centers Hiding in Plain Sight». Foreign Policy (magazine). دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۴.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Bamford، James (۲۰۰۸). The Shadow Factory: The Ultra-Secret NSA from 9/11 to the Eavesdropping on America. Knopf Doubleday Publishing Group. شابک ۹۷۸۰۳۸۵۵۲۱۳۲۱.
  11. ↑ Bamford, James (September 16, 2001). "Booknotes" (Interview). Interviewed by Brian Lamb. C-SPAN. Archived from the original on November 15, 2011.
  12. ↑ Pike، John (آوریل ۲۸, ۱۹۹۶). «State Department: Beltsville Communications Annex». Federation of American Scientists. بایگانی‌شده از اصلی در اوت ۳, ۲۰۰۱.
  13. ↑ Isnard, Jacques (February 23, 2000). "Une alliance secrète entre la NSA et la CIA" [A Secret Alliance Between the CIA and the NSA]. Le Monde (به فرانسوی).
  14. ↑ Bowman, Tom (July 18, 2002). "Report faults decisions by intelligence agencies; Management actions in allocating resources are blamed in Sept. 11". Baltimore Sun. p. 3A.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Roslin, Alex (October 6, 2001). "Cyberspies and saboteurs: Hackers on the payroll of U.S. security agencies". The Gazette (Montreal). Montrea. p. A1. Archived from the original on December 16, 2001.
  16. ↑ "Embassy Espionage: The NSA's Secret Spy Hub in Berlin" Der Spiegel, 27 October 2013
  17. ↑ Diamond, John (December 10, 1999). "To Catch a Spy Because the FBI Noted Inept Actions of a Russian Near the State Department, Espionage Was Uncovered". Chicago Tribune. pp. 1, 1:2.
  18. ↑ Loeb, Vernon (July 29, 2001). "Test Of Strength; For two years, Air Force general Michael Hayden has waged a secret struggle to overhaul the world's most powerful spy agency. Nothing's riding on his success but the future of America's national security". Washington Post Magazine. p. 9.
  19. ↑ Finder, Joseph (April 29, 2001). "Bugging the World". New York Times Book Review. p. 9.
  20. ↑ Laura Poitras, Marcel Rosenbach and Holger Stark. «Codename 'Apalachee': How America Spies on Europe and the UN». Der Spiegel. دریافت‌شده در دسامبر ۲۲, ۲۰۱۳.
  21. ↑ Masters, Brooke A.; Pincus, Walter (March 2, 2001). "Spy-Case Indictment Postponed; Two Sides Cooperating; Suspect Gets Access to Evidence". Washington Post. p. A8.
  22. ↑ Gellman, Barton (December 19, 2001). "Broad Effort Launched After '98 Attacks". Washington Post. p. A1.
  23. ↑ "Air turbulence a test for ties". South China Morning Post. January 24, 2002. p. 12.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Vest, Jason; Madsen, Wayne (March 2, 1999). "A Most Unusual Collection Agency". The Village Voice. Archived from the original on August 15, 2001.
  25. ↑ Gellman, Barton (April 27, 1999). "Barton Gellman: Interview". Frontline (U.S. TV series). PBS. Archived from the original on November 12, 2012.
  26. ↑ McDougall, Dan; Ward, Sharon (April 14, 2003). "Saddam may have fled as house of cards collapses". The Scotsman. p. 10.
  27. ↑ Thwaites, George; Thomas, Ian; Sanderson, Elizabeth; Patel, Pravina; Stewart, Will (April 13, 2003). "Has Moscow Saved Saddam? ; The War in Iraq as the Tyrant Continues to Evade Capture by Agents from Five Countries, Damning Evidence That the Russians Even Spied on Tony Blair to Help Iraqi Regime". Mail on Sunday. p. 6.
  28. ↑ Bamford، James (۲۰۰۷). Body of Secrets: Anatomy of the Ultra-Secret National Security Agency. Random House Digital. ص. ۶۴۷. شابک ۹۷۸۰۳۰۷۴۲۵۰۵۸.
  29. ↑ "Laden's killing: other side of the story". Assam Tribune. June 3, 2011.
  30. ↑ Calvert, Scott (May 8, 2011). "Listening for Bin Laden: the NSA's Intercept of a Phone Call by a Courier May Have Been a Key Piece of Evidence Leading to the Terrorist Leader's Compound". Baltimore Sun. p. A1.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سرویس_گردآوری_ویژه&oldid=37160111»