سحبان وائل
سَحبان وائل سحبان بن زفر بن ایاس وائلی باهلی | |
|---|---|
| زادهٔ | قبیلهٔ باهلة |
| درگذشت | ۶۷۴م/ ۵۴ق |
| پیشه | خطیب |
سَحبان وائل (؟ -۶۷۴م) خطیب عرب بود که به او در فصاحت مثل می‌زنند.[۱] هر دو دورهٔ پیش و پس از اسلام را درک کرد (مُخَضرم) و مدتی نزد معاویه بود. سعدی در گلستان او را در فصاحت بی‌نظیر نامیده «به حکم آنکه سالی بر سر جمع سخن گفتی لفظی مکرر نکردی»
سعدی در «نیایش خداوند» در سرآغاز بوستان می‌گوید:
| توان در بلاغت به سحبان رسید | نه در کنه بی‌چون سبحان رسید |
منابع
[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سحبان وائل در ویکی‌گفتاورد موجود است.
- ↑ بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). فرهنگ‌زندگی‌نامهٔ المورد. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۳۵–۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)