پرش به محتوا

ساموئل هرن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ساموئل هرن
ساموئل هرن
زادهٔفوریه ۱۷۴۵
لندن
درگذشتنوامبر ۱۷۹۲ (در سن ۴۷ سالگی)
لندن، انگلستان
پیشه(ها)کاوشگر، مؤلف، فرماندار
شناخته‌شده
برای		کاوش

ساموئل هرن (Samuel Hearne) (زادهٔ فوریه ۱۷۴۵ – درگذشتهٔ نوامبر ۱۷۹۲)، کاوشگر، تاجر خز، نویسنده و طبیعت‌گرای انگلیسی بود. او اولین فرد اروپایی بود که سفری زمینی از شمال کانادا، در حقیقت از خلیج کورونیشن و از طریق رودخانهٔ کاپرماین را به سمت اقیانوس منجمد شمالی انجام داد. در سال ۱۷۷۴، هرن مرکز کامبرلند را برای شرکت خلیج هادسون ساخت که دومین مرکز معاملات داخلی پس از مرکز هنلی و اولین سکونتگاه دائمی در ایالت ساسکاچوان کنونی بود.[۱]

زندگی‌نامه

[ویرایش]

ساموئل هرن در فوریهٔ ۱۷۴۵ در لندن متولد شد. پدرش وزیر آبرسانی پل لندن بود که در سال ۱۷۴۸ درگذشت.[۲] مادرش دایانا و خواهرش سارا نام داشتند که سارا سه سال از ساموئل کوچک‌تر بود. در سال ۱۷۵۶، ساموئل هرن در ۱۱ سالگی به عنوان دانشجوی دانشکدهٔ نیروی دریایی و تحت نظر کاپیتان جنگی، ساموئل هود، به نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا پیوست. او در زمان جنگ هفت‌ساله همراه ساموئل هود بود و در زمان جنگ، شاهد رویدادهای مهمی از جمله بمباران لو آور بود. در پایان جنگ هفت‌ساله، هرن پس از خدمت در گذرگاه آبی انگلیسی و سپس دریای مدیترانه، در سال ۱۷۶۳ نیروی دریایی را ترک کرد.

در فوریهٔ ۱۷۶۶، او به عنوان همکار در کشتی چرچیل به شرکت خلیج هادسون پیوست که در آن زمان درگیر تجارت میان اسکیموها و قلعهٔ شاهزاده ولز در شهرک چرچیل، مانیتوبا بود. دو سال بعد، به عنوان همکار، به کشتی شارلوت رفت و در تجارت کوتاه مدت شرکت در رابطه با صید نهنگ سیاه شرکت کرد. در سال ۱۷۶۷، هرن بقایای گروه اکتشافی جیمز نایت را پیدا کرد. در سال ۱۷۶۸، او بخش‌هایی از سواحل خلیج هادسون را با هدف بهبود صید ماهی کاد مورد بررسی قرار داد. در این زمان او به‌خاطر توانایی پاچیله کردن، شهرت پیدا کرد.

هرن توانست مهارت‌های ناوبری خود را با زیر نظر گرفتن ویلیام ولز که طی سال‌های ۱۷۶۸–۱۷۶۹، پس از مأموریت انجمن سلطنتی، در رصد گذر زهره به همراه جوزف دیموند، در خلیج هادسون بود، بهبود ببخشد.

سال‌های آخر زندگی

[ویرایش]

در سال ۱۷۷۴، هرن به ساسکاچوان فرستاده شد تا مرکز کامبرلند، دومین مرکز معاملات داخلی را برای شرکت خلیج هادسون تأسیس کند (اولین مرکز معاملات داخلی، مرکز هنلی بود که در سال ۱۷۴۳، ۲۰۰ کیلومتر یا ۱۲۰ مایل بالاتر از رودخانهٔ آلبانی تأسیس شده بود). هرن پس از یادگیری کسب درآمد، توانست حداقل مایحتاج را برای هشت اروپایی و دو محافظ خانگی که او را همراهی می‌کردند، فراهم کند.

هرن پس از مشورت با تعدادی از رؤسای محلی، مکانی راهبردی را روی دریاچهٔ جزیرهٔ کاج در رودخانهٔ ساسکاچوان، ۹۷ کیلومتر (۶۰ مایل) بالاتر از قلعهٔ پاسکویا انتخاب کرد. این مکان هم به مسیر تجاری رودخانهٔ ساسکاچوان و هم به مجموعهٔ چرچیل مرتبط بود.

در ۲۲ ژانویهٔ ۱۷۷۶، هرن فرماندار قلعهٔ شاهزاده ولز شد. در ۸ اوت ۱۷۸۲، هرن و ۳۸ خدمهٔ غیرنظامی با نیروهای فرانسوی که متشکل از سه کشتی، ۷۴ اسلحه و ۲۹۰ سرباز و به فرماندهی کنت دی لا پروز بودند، مواجه شدند. هرن به عنوان یک کهنه سرباز، متوجه شد که هیچ شانسی ندارد و بدون هیچ شلیکی تسلیم شد. به هرن و تعدادی دیگر از زندانیان اجازه داده شد که با قایقی کوچک از طریق تنگهٔ هادسون به انگلستان بازگردند.

سال بعد، هرن بازگشت اما متوجه شد که وضعیت تجارت بدتر شده‌است. به خاطر بیماری‌هایی همچون سرخک و آبله که اروپایی‌ها با خود آورده بودند و همچنین بروز گرسنگی به دلیل نبود تجهیزات شکار از جمله باروت و گلوله، بومیان کانادا تلفات بسیاری داده بودند. ماتونابی خودکشی کرده بود و باقی رهبران بومیان کانادا در مجموعهٔ چرچیل به جاهای دیگر نقل مکان نمودند. وضعیت سلامت هرن رو به تحلیل رفت و او در ۱۶ اوت ۱۷۸۷، فرماندهی مجموعهٔ چرچیل را تحویل داد و به انگلستان بازگشت.

هرن در واپسین دههٔ عمرش از تجربیات خود بر روی زمین‌های بایر، سواحل شمالی و بخش‌های مرکزی برای کمک به طبیعت‌شناس‌هایی مانند توماس پنانت در پژوهش‌های شان استفاده کرد. دوست او ویلیام ولز در بیمارستان مسیح، استاد بود و به هرن کمک نمود تا کتاب سفری از قلعهٔ شاهزاده ولز در خلیج هادسون به سمت اقیانوس شمالی را بنویسد. در نوامبر ۱۷۹۲، هرن در ۴۷ سالگی و بر اثر آماس بدن فوت کرد. این کتاب سه سال پس از درگذشت هرن و در سال ۱۷۹۵ منتشر شد.[۳]

میراث

[ویرایش]

در اول ژوئیه ۱۷۶۷، هرن نام خود را روی سنگی صاف و منجمد در دامنهٔ کوهی در نزدیکی قلعهٔ شاهزاده ولز، جاییکه امروزه هنوز پابرجاست، حک کرد.

یکی از شاگردان ولز، شاعر ساموئل تیلور کولریج، در یکی از دفترچه‌های شعرش، اشارهٔ کوتاهی به کتاب هرن کرده‌است. هرن احتمالاً یکی از منابع الهام‌بخش کولریج در شعر دریانورد کهن بوده‌است.

صحت گزارش‌ها و نقشه‌های هرن توسط سر جان فرانکلین ثابت شد، زمانی که او مدارک قتل‌عام در آبشار خونین را در طی سفر اکتشافی خود در کاپرماین در سال‌های ۱۸۱۹–۱۸۲۲ معتبر دانست، او نوشت:

چندین جمجمهٔ انسانی که نشانه‌های خشونت را روی خود داشتند و استخوان‌های زیادی در اطراف اردوگاه پخش شده بود و این مکان دقیقاً با توضیحات آقای هرن از آنجا مطابقت داشت.[۴]

چارلز داروین در فصل ششم کتاب خاستگاه گونه‌ها به نام هرن اشاره کرده‌است:

در آمریکای شمالی، هرن خرس سیاهی را دید که ساعت‌ها با دهان کاملاً باز شنا می‌کرد، بنابراین، همچون یک نهنگ، حشرات درون آب را شکار می‌کرد.[۵]

روایت ساموئل هرن از سفر اکتشافی‌اش به شمال به نام سفری از قلعهٔ شاهزاده ولز در خلیج هادسون به سمت اقیانوس شمالی که در ابتدا در سال ۱۷۹۵ منتشر شده بود، توسط جوزف تایرل ویرایش و به‌عنوان بخشی از مجموعهٔ عمومی انجمن شامپلن تجدید چاپ شد.[۶]

در شهر اینوویک در سرزمین‌های شمال غرب کانادا، دبیرستانی وجود دارد که به نام هرن ساخته و نام‌گذاری شده‌است. همچنین در سال ۱۹۷۳، مدرسه‌ای در تورنتو، استان انتاریو به نام او ساخته شد.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Brown, Stephen (2020). The Company: The Rise and Fall of the Hudson's Bay Empire. Toronto: Doubleday Canada. p. 161. ISBN 978-0-385-69408-7.
  2. ↑ A Journey from Prince of Wales's Fort in Hudson's Bay to the Northern Ocean, Project Gutenberg
  3. ↑ Canadian Association of Aboriginal Entrepreneurship, Samuel Hearne 1745–1792, archived from the original on 11 November 2009
  4. ↑ Franklin, John (1824), Narrative of a Journey to the Shores of the Polar Sea, in the Years 1819-20-21-2 (3rd ed.), London: John Murray, retrieved 9 November 2009
  5. ↑ Darwin, Charles (1859), On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life (1st ed.), London: John Murray, retrieved 9 November 2009
  6. ↑ Tyrell, Joseph (1912). Walker, Edmund (ed.). A Journey from Price of Wales's Fort in Hudson's Bay to the Northern Ocean in the Years 1769, 1770, 1771, and 1772. Champlain Society. doi:10.3138/9781442617995. ISBN 978-1-4426-1799-5.

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • A Journey to the Northern Ocean: The Adventures of Samuel Hearne by Samuel Hearne. Foreword by Ken McGoogan. Published by TouchWood Editions, 2007.
  • Ancient Mariner: The Arctic Adventures of Samuel Hearne, the Sailor Who Inspired Coleridge's Masterpiece by Ken McGoogan. Published by Carroll & Graf Publishers, 2004.
  • Coppermine Journey: An Account of Great Adventure Selected from the Journals of Samuel Hearne by Farley Mowat. Published by McClelland & Stewart, 1958.
  • Samuel Hearne and the North West Passage by Gordon Speck. Published by Caxton Printers, Ltd, 1963.
  • Northern Wilderness by Ray Mears. Published by Hodder & Stoughton, 2009, Chapters 4–6.
  • Hearne, Samuel. A Journey from Prince of Wales's Fort in Hudson's Bay to the Northern Ocean. Edited by Joseph Tyrell. Toronto: Champlain Society, 1912.
  • ‎Mackinnon, C. S. (1979). "Hearne, Samuel". In Halpenny, Francess G (ed.). Dictionary of Canadian Biography. Vol. IV (1771–1800) (online ed.). University of Toronto Press. {{cite encyclopedia}}: Cite has empty unknown parameters: |HIDE_PARAMETER15=، |HIDE_PARAMETER13=، |HIDE_PARAMETER21=، |HIDE_PARAMETER14=، |HIDE_PARAMETER17=، |HIDE_PARAMETER16=، |HIDE_PARAMETER25=، |HIDE_PARAMETER24=، |HIDE_PARAMETER9=، |HIDE_PARAMETER18=، |HIDE_PARAMETER20=، |HIDE_PARAMETER7=، |HIDE_PARAMETER10=، |HIDE_PARAMETER26=، |HIDE_PARAMETER23=، |HIDE_PARAMETER22=، |HIDE_PARAMETER8=، |HIDE_PARAMETER19=، |HIDE_PARAMETER27= و |HIDE_PARAMETER12= (help)‎

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ساموئل_هرن&oldid=38543869»