دزدی دریایی در خلیج فارس
دزدی دریایی در خلیج فارس، جنگ دریایی را توصیف می‌کند که تا قرن نوزدهم میان اعراب دریانورد در عربستان شرقی (منطقه بحرین) و امپراتوری بریتانیا در خلیج فارس رخ داد. این به عنوان یکی از تهدیدهای اصلی برای مسیرهای تجارت دریایی جهانی، به ویژه آن‌هایی که برای هند بریتانیا و عراق اهمیت داشتند، تلقی می‌شد.[۱] بسیاری از نمونه‌های برجستع تاریخی این حملات توسط قبیله القاسمی انجام شد. این امر منجر به لشکرکشی بریتانیا به خلیج فارس در سال ۱۸۰۹ شد که توسط نیروی دریایی سلطنتی برای بمباران راس الخیمه، لنگه و سایر بنادر قواسم آغاز شد.[۲][۳] حاکم فعلی شارجه، سلطان بن محمد القاسمی در کتاب خود اسطوره دزدی دریایی در خلیج استدلال می‌کند که ادعاهای دزدی دریایی توسط کمپانی هند شرقی برای قطع راه‌های تجاری بدون مالیات میان خاورمیانه و هند اغراق شده‌است.
فعالیت‌های دزدی دریایی در خلیج فارس از اواخر سده ۱۸ تا اواسط سده ۱۹، به ویژه در منطقه معروف به ساحل دزدان دریایی که از قطر امروزی تا عمان را در بر می‌گرفت رایج بود. دزدی دریایی از سال ۱۸۲۰ با امضای پیمان عمومی دریایی کاهش یافت، که در سال ۱۸۵۳ توسط آتش‌بس دریایی دائمی تثبیت شد، پس از آن ساحل دزدان دریایی توسط بریتانیایی‌ها به عنوان ساحل آشتی (امارات متحده عربی کنونی) شناخته شد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Piracy in the Persian Gulf». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۲۲.
منابع
[ویرایش]- ↑ "The Corsair - Historic Naval Fiction". historicnavalfiction.com. Archived from the original on 10 January 2020. Retrieved 13 January 2015.
- ↑ Al Qasimi, Muhammad (1986). The Myth of Piracy in the Arabian Gulf. UK: Croom Helm. ISBN 0-7099-2106-3.
- ↑ "Sheikh Saqr bin Mohammed al-Qasimi obituary". theguardian.com. 1 November 2010. Retrieved 13 January 2015.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- کتابخانه دیجیتال قطر - یک پورتال آنلاین که دسترسی به مطالب آرشیو کتابخانه بریتانیا در رابطه با دزدی دریایی در خلیج فارس، از جمله منابع مالکیت عمومی را فراهم می‌کند.
