پرش به محتوا

ساب ۳۵ دراکن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از ساب 35 دراکن)
Saab 35 Draken
کاربری هواگرد رهگیر
کشور سازنده سوئد
تولیدکننده Svenska Aeroplan AB (SAAB)
نخستین پرواز ۲۵ اکتبر ۱۹۵۵
معرفی‌شده در ۸ مارس ۱۹۶۰ (frontline service)
بازنشستگی ۲۰۰۵ (اتریش)
وضعیت بازنشسته از خدمت نظامی
کاربر اصلی  نیروی هوایی سوئد
 نیروی هوایی اتریش
 نیروی هوایی فنلاند
نیروی هوایی پادشاهی دانمارک
ساخته‌شده ۱۹۵۵–۱۹۷۴
تعداد ساخته‌شده ۶۵۱
گونه‌ها ساب ۲۱۰
ساب ۳۵ شناسائی
ساب ۳۵ جی

ساب ۳۵ دراکن (کایت یا اژدها)[۱] یک هواپیمای جنگنده با طراحی بال دلتا دوگانه است که توسط گروه ساب بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۴ میلادی تولید شد. توسعهٔ و طراحی ساب ۳۵ دراکن در سال ۱۹۴۸ به عنوان جایگزین آتی نیروی هوایی سوئد، برای جنگنده های در حال توسعه ساب ۲۹ تونان و جنگنده شبانه ساب ۳۲ لانزن آغاز شد. طراحی ابتکاری، ولی آزمایش نشدهٔ بال دلتا دوگانه آن، منجر به ایجاد هواپیمای آزمایشی ساب ۲۱۰ با ابعاد کوچک‌تر شد که برای آزمایش این ویژگی آیرودینامیکی ناشناخته، تولید و به پرواز درآمد. ساب ۳۵ دراکن برای دستیابی به اوّلین‌های متعددی در صنعت هوانوردی مشهور است. اوّلین هواپیمای نظامی ساخت اروپای غربی با قابلیت رسیدن به سرعت فراصوت بود و همچنین اوّلین هواپیمای کاملاً فراصوت بود که در غرب اروپا مستقر گردید.[Note ۱][۴] از نظر طراحی، اگر اوّلین نباشد، یکی از اوّلین هواپیماهای نظامی بود که با طراحی بال دلتا دوگانه، در اوایل سال‌های ۱۹۵۰ طراحی شد. طراحی غیرمتعارف بال همچنین دارای اثر جانبی بود که آن را به اوّلین هواپیمای شناخته شده‌ای تبدیل کرد که قادر به انجام مانور کبرا بود. همچنین یکی از اوّلین هواپیماهای ساخت اروپای غربی بود که از دو برابر سرعت صوت فراتر رفت و در ۱۴ ژانویه ۱۹۶۰ به این مهم دست یافت.

دراکن به عنوان یک هواپیمای جنگندهٔ مافوق صوت کارآمد، در دوران جنگ سرد خدمت کرد، اگرچه هرگز در درگیری استفاده نشد. با وجود اینکه دراکن به عنوان یک رهگیر طراحی و برای آن مأموریت، برنامه‌ریزی شده بود، به عنوان یک داگ‌فایت بسیار توانا برای آن دوران محسوب می‌شد. در سرویس سوئد، چندین به‌روزرسانی را تجربه کرد که آخرین آن‌ها مدل جِی۳۵جِی بود. در اواسط سال‌های ۱۹۸۰ میلادی، اکثر دراکن‌های نیروی هوایی سوئد با جنگندهٔ پیشرفته‌تر ساب ۳۷ ویگن جایگزین شدند. در نتیجه معرّفی جنگنده توانمندتر ساب ۳۹ گریپن که انتظار می‌رفت در طی یک دهه به خدمت وارد شود، هرچند با تأخیر. برای صرفه‌جویی و کاهش هزینه‌های بالای تعمیر و نگهداری، نیروی هوایی سوئد تصمیم گرفت تا باقی دراکن‌ها را در دسامبر ۱۹۹۹ میلادی بازنشسته نماید.این جنگنده همچنین به نیروهای هوایی اتریش، دانمارک و فنلاند صادر شد. هواپیماهای دانمارکی، پس از خدمت، به ایالات متحده صادر شدند و در آنجا به عنوان هواپیمای آموزشی برای خلبانان آزمایشی مورد استفاده قرار گرفتند.

نامگذاری

[ویرایش]

واژهٔ دراکِن (به سوئدی: Draken) معنایی دوگانه دارد که به اژدها یا کایت ترجمه می‌شود.[۵][۶] گفته شده که این نام از ظاهر نمونهٔ اوّلیّه الهام گرفته شده است که وقتی از بالا دیده می‌شد به بادبادک کاغذی شباهت داشت.[۷]

عدد "۳۵" از کدگذاری نیروی هوایی سوئد هواپیما گرفته شده است، (به سوئدی: flygplan 35 (fpl 35))[۸] به معنای «هواپیمای ۳۵».

بسته به مأموریت اختصاص داده شده به هواپیما یک پیشوند در نام در نظر گرفته شده است، رایج‌ترین آنها "J 35" برای نشان دادن واژه(به سوئدی: jaktflygplan) به معنای (هواپیما رهگیر)، برای هواپیماهای جنگنده است.

طراحی و توسعه

[ویرایش]

پس از جنگ جهانی دوم و با توسعه فناوری جت جنگنده، سوئد نیاز به یک جنگنده مافوق صوت را پیش‌بینی کرد که بتواند بمب‌افکن‌ها را در ارتفاع بالا رهگیری نموده و همچنین با سایر جنگنده‌ها درگیر شود.

در ماه سپتامبر ۱۹۴۹ میلادی، نیروی هوایی سوئد، از طریق ادارهٔ تجهیزات دفاعی سوئد، الزامات اخیر خود را در مورد یک هواپیمای رهگیر پیشرفته که پیش‌بینی می‌شد قادر به حمله به هواپیماهای بمب‌افکن متخاصم در محدوده سرعت فراصوتی باشد، منتشر نمود.[۹][۱۰]

شرط اوّلیّه، دستیابی به حداکثر سرعت ۱٫۴ تا ۱٫۵ ماخ را مشخّص می‌کرد؛ امّا این سرعت در سال ۱۹۵۶ به ۱٫۷ ماخ به ۱٫۸[۹] و سپس دوباره در سال ۱۹۵۹ به ۲٫۰ ماخ تجدیدنظر شد.[۱۱]

این هواپیما می‌بایست توسّط یک خلبان به پرواز درمی‌آمد، قادر به انجام عملیات رزمی تحت هر شرایط آب و هوایی، شب یا روز می‌بود. در عین حال، می‌بایست قادر به فرود و برخاست از باندهای پروازی با شرایط مختلف بود و تمام تجهیزات لازم برای رهگیری، شکار و ناکارآمد نمودن مأموریت بمب‌افکن‌های متخاصم را به همراه می‌داشت.[۹]

اگرچه که رهگیر دیگری مانند اف-۱۰۴ استارفایتر در نیروی هوایی ایالات متحده در همان دوران چنین نقشی داشتند، دراکن مجبور به ایفای نقش یک جنگجوی منحصربه‌فرد را در سوئد داشت. دیگر نیاز خواسته شده، قابلیت عمل و استفاده از جادّه‌های عمومی تقویت شده به عنوان پایگاه هوایی در زمان جنگ و همچنین زمان کمتر از ده دقیقه برای سوخت‌گیری و تسلیح مجدد به وسیلهٔ سربازان با حداقل آموزش بود. در سپتامبر سال ۱۹۴۹ اداره سرپرست مواد دفاعی سوئد اقدام به صدور درخواست برای یک هواپیمای جنگنده رهگیر نموده و کار در شرکت ساب در همان سال آغاز شد.[۱۲][کدام صفحه؟]

کابین خلبان دراکن.

طراحی

[ویرایش]
طرح سه نمای جنگنده ساب ۳۵ دراکن

ساب ۳۵ دراکن یک هواپیمای جنگنده است که مجهز به یک بال دلتای دوگانه متمایز می‌باشد. طبق گفته فلایت اینترنشنال، تمایز بین بدنه و بال دشوار است.[۹] این طرح چیزی را تداعی می‌کند که بعداً به عنوان «بدنه بال ترکیبی» شناخته می‌شود. بدنه دارای مقطع دایره‌ای است و قسمت داخلی بال یک سطح وتر بزرگ است که تقریباً تا ورودی‌های موتور کشیده شده است. لبه حمله بال داخلی برای عملکرد با سرعت بالا، با زاویه ۸۰ درجه به عقب کشیده شد و زاویه بال بیرونی ۶۰ درجه برای عملکرد خوب در سرعت‌های پایین، طراحی گردیده است.[۱۳]

کابین خلبان دراکن عمدتاً دارای تجهیزات سوئدی بود. در مدل‌های بعدی، بهبودهای مختلفی در اجزای کابین خلبان ارائه شد، مانند کاناپی اصلاح‌شده و اویونیک جدید. برای مشتریان صادراتی، دراکن مجهز به یک رادار کنترل آتش Airpass II ساخت فرانتی مجهز شد که برای دستیابی به اهداف مختلف هوا به هوا یا هوا به سطح، همراه با حالت نقشه‌برداری زمینی که با سیستم‌های ناوبری هواپیما کار می‌کند.

پیشرانه یک دستگاه توربوجت RM6B/C ساخت ولوو ارو است، مدل تحت امتیاز تولیده شده‌ای از موتور رولز-رویس اون ۲۰۰/۳۰۰ که با نام‌های آون ام‌کی. ۴۸ای و ام‌کی. ۶۰ نیز شناخته می‌شود.[۱۴]

یک توربین هوای رم آرای‌تی، که در زیر دماغه هواپیما قرار داشت، نیروی اضطراری را تأمین می‌کرد، در حالی که موتور همچنین دارای یک واحد استارت اضطراری داخلی بود. برای کاهش طول باند فرود در مواقع لزوم، دراکن به چتر فرود مجهز شد.[۱۵]

تسلیحات اصلی از خارج بدنه حمل می‌شد، تا چهار عدد موشک هوا به هوا ایم-۹ سایدوایندرروی آویزگاه خارجی تسلیحات زیر بال‌ها و بدنه حمل می‌شد. محموله‌های جایگزین شامل انواع بمب‌ها و راکت‌ها، و فضایی برای نصب یک جفت توپ ۳۰ میلی‌متری، در آویزگاه خارجی تسلیحات داخل بالها، مخارن سوخت بیرونی نیز در همین مکان نصب می‌شد.[۱۴] برای ماموریت‌های شناسایی هوایی، انواع غلاف‌های دوربین قابل حمل در زیر بدنه هواپیما بود.[۱۶]

عدم تعادل

[ویرایش]
ساب ۳۵ دراکن درحال اجرای مانور کبرا

به دلیل فقدان دانش در مورد طراحی تجربه نشده، ساب ۳۵ پیکربندی بدون دم دوگانه بال دلتا، هواپیما در دوران ابتدایی خدمت خود، با مشکلاتی مواجه شد. طراحی ناپایدار بال دلتای دوگانه، فرود نسخه‌های اوّلیّه ساب ۳۵ را دشوار می‌کرد، زیرا باید به صورت دستی در هنگام فرود تثبیت می‌شدند.[۱۷] این طراحی همچنین به هواپیما اجازه ورود به حالت «فوق واماندگی» را می‌داد.

گونه‌های صادراتی

[ویرایش]

تلاش برای صادرات ساب ۳۵ از زمانی آغاز شد که حتّی توسعه آن در سوئد به پایان نرسیده بود. گروه ساب این جنگنده را به نیروی هوایی آلمان، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا و نیروی هوایی سوئیس پیشنهاد کرد.[۱۸]

ساب ۳۵ H (هلوتیا)

[ویرایش]

ساب ۳۵ اچ (Helge) گونه پیشنهادی، بر اساس ساب ۳۵ دی برای صادرات به نیروی هوایی سوئیس در سال ۱۹۵۸ بود. پسوند H از واژه لاتین هلوتیا به معنای سوئیس الهام گرفته شده بود. یک نمونه نمایشی از آن تولید شد و با داسو میراژ ۳ مدل S وارد رقابت شده و در نهایت ناکام بود. با این حال انتخاب و خرید میراژ ۳ اشتباه بود و پس از بیشتر شدن از بودجه اوّلیّه باعث رسوایی شد. در نتیجه، فرمانده نیروی هوایی سوئیس، رئیس ستاد کل ارتش و وزیر دفاع مجبور به استعفا شدند. در طی آزمایش‌ها، ساب ۳۵ اچ، ۲۰ تا ۴۰ درصد سرعت اوج‌گیری بیشتری از میراژ ۳ را نشان داده و برخاست آن ۳۵ درصد کوتاه‌تر بود.[۱۹]

ساب ۳۵ X (ویژه صادرات)

[ویرایش]

ساب ۳۵ ایکس (Xerxes) گونه‌های صادراتی بر اساس مدل‌های دی و اف، بود که گروه ساب در طی سال‌های دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ قرن بیستم پیشنهاد می‌کرد. ساب ۳۵ X در سال ۱۹۶۷ به بلژیک، در ۱۹۶۸ به آرژانتین، در ۱۹۶۹ به ونزوئلا، در ۱۹۷۱ به شیلی، سنگاپور در ۱۹۷۵، تونس در ۱۹۷۶ و مالزی در ۱۹۸۰ پیشهناد شد؛ با این حال، هیچ‌یک از کشورهای ذکر شده ساب ۳۵ را خریداری نکردند.[۱۸]

ساب ۳۵ XD (صادرات به دانمارک)

[ویرایش]
Saab 35XD (F-35 Draken)
نمونهٔ اوّلیّه ساب ۳۵ XD مجهز به یک موشک هوابه‌سطح ای‌جی‌ام-۱۲ بولپاپ و یک موشک هوابه‌هوا ایم-۹ سایدوایندر در زیر یکی از بال‌هایش.
F-35 دراکن، , مجهز به ۴بمب ×۱٬۰۰۰ پوند (۴۵۳٫۵۹ کیلوگرم).

ساب ۳۵ ایکس دی (Xerxes David) گونه صادراتی جنگنده بمب‌افکن برای نیروی هوایی پادشاهی دانمارک بود. پسوندهای X نشان‌دهندهٔ صادرات و D نمایان‌گر دانمارک بودند و این هواپیما در سال ۱۹۶۸ با داسو میراژ ۳ و نورثروپ اف-۵ وارد رقابت شده و درنهایت برنده این رقابت شد.[۲۰]

سه مدل با قابلیت‌های مختلف تولید شد:

  • F-35 WDNS Draken
    F-35 WDNS Draken
  • RF-35 WDNS Draken
    RF-35 WDNS Draken
  • TF-35 WDNS Draken
    TF-35 WDNS Draken

ساب ۳۵ XD به شدّت اصلاح شد تا به یک جنگنده بمب‌افکن تبدیل شود، در مقایسه با گونه‌های سوئدی، بال‌های خارجی آن کاملاً طراحی مجدد شد و دستاورد آن ۹ آویزگاه خارجی تسلیحات بود. این نوع از دراکن قادر به حمل گسترهٔ وسیعی از مهمات ناتو همانند بمب‌های ۱۰۰۰ پوندی، راکت‌های ۷۰ میلی‌متری (۲٫۷۵ اینچی) و موشک‌های ای‌جی‌ام-۱۲ بولپاپ بود.[۲۲] برای دفاع هوایی، مجهز به دو توپ هوایی ۳۰ میلی‌متری آدن و دو موشک هوابه‌هواایم-۹ سایدوایندر قابل نصب بر آویزگاه خارجی تسلیحات بود.[۲۳] فاقد رادار بود و به جای آن یک وزنهٔ تعادل در دماغه داشت. اگرچه ساب ۳۵ XD به یک کامپیوتر ساخت گروه ساب به نام BT-9R مجهز بود که بمب‌ها و راکت‌ها کار می‌کرد و امکان بمباران کمانی را به هواپیما می‌داد.

ساب ۳۵ XS (صادرات به فنلاند)

[ویرایش]
Finnish 35S (DK-203)
Finnish 35FS (DK-241)
Finnish 35CS (DK-262)

ساب ۳۵ ایکس اس (Xerxes Sigurd) گونه‌ای صادراتی بود که برای صادرات به نیروی هوایی فنلاند تولید شد. پسوندهای X نشان‌دهندهٔ صادرات و S نمایان‌گر فنلاند بودند.

ساب ۲۵ ایکس اس به عنوان بخشی از برنامهٔ همکاری بزرگتر سوئد و فنلاند برای ارائه هواپیماهای ساب ۳۵ به نیروی هوایی فنلاند از سال ۱۹۷۰ فروخته شد.

سوئد هواپیماهای دست دوم J 35F1، J 35B و SK 35C را در اختیار نیروی هوایی فنلاند قرار داد. به‌علاوه ساب ۳۵ ایکس اس که توسّط گروه ساب در سوئد به عنوان کیت تولید شد تا تحت لیسانس به‌وسیله والمت در فنلاند مونتاژ شود. والمت همچنین مجوز تولید قطعات یدکی را دریافت کرد.

ساب ۳۵ XV (صادرات به ونزوئلا)

[ویرایش]

ساب ۳۵ ایکس وی (Xerxes Viktor) گونه‌ای صادراتی بود که برای صادرات به نیروی هوایی ونزوئلا تولید شد. پسوندهای X نشان‌دهندهٔ صادرات و V نمایان‌گر ونزوئلا بودند.

ونزوئلا از سال ۱۹۶۶ به ساب ۳۵ علاقه نشان داده بود و در سال ۱۹۷۱ توسّط ونزوئلا برای رقابت داسو میراژ ۳ و اینگلیش الکتریک لایتنینگ به پرواز درآمد.

در ۲۳ آوریل ۱۹۷۱ ونزوئلا درخواستی برای ۳ گونه از ساب ۳۵ ارائه کرد:[۲۴]

این درخواست شامل یک گونه از ساب ۱۰۵ ایکس تی نیز بود که ساب ۱۰۵ جی نامیده شد. ۲۴ فروند ساب ۱۰۵ جی پیشنهاد شد، به همراه یک بسته تسلیحاتی اوّلیّه که شامل موشک‌های ایم-۴ فالکون، بمب، راکت و مهمات توپ و همچنین «پشتیبانی محصول» و تجهیزات اضافی مانند آویزگاه خارجی تسلیحات و مخزن سوخت بیرونی می‌شد.[۲۴]

به دلیل کاهش بودجه، پیشنهاد ونزوئلا بعداً تغییر کرد و فقط شامل ۱۵ فروند ساب ۳۵ و ۱۵ فروند ساب ۱۰۵ گردید، امّا در نهایت کل پروژه به دلیل فشار و مداخله ایالات متحده آمریکا از بین رفت.[۲۴]

ساب ۳۵ Ö (صادرات اتریش)

[ویرایش]
J 35Ö Mk.I
J 35Ö Mk.II

درخت فن آوری

[ویرایش]
درخت فن آوری ساب ۳۵[۲۵]
F-35RF-35TF-35
Saab 35JSaab 35XSSaab 35FDSaab 35XDSaab 35G2Saab 35G1Saab 35GT
Saab 35FSSaab 35FSaab 35ESaab 35G{{{۳۵Ö}}}
Saab 35HSaab 35DSaab 35XSaab 35XV
Saab 35CSSaab 35CSaab 35BSaab 35BS
Saab 35A1Saab 35A2
{{{۳۵}}}
Fpl 210AFpl 210B

اطلاعات

[ویرایش]
J 35A1 J 35A2 J 35B SK 35C J 35D S 35E J 35F J 35J
تعدادسرنشین یک دو یک
طول ۱۵٫۲۰۷ متر (۴۹٫۸۹ فوت) ۱۵٫۳۴ متر (۵۰٫۳۳ فوت) ۱۵٫۲۰۷ متر (۴۹٫۸۹ فوت) ۱۵٫۳۴ متر (۵۰٫۳۳ فوت)
بازه بال ۹٫۴۲ متر (۳۰٫۹ فوت)
مساحت بال ۴۹٫۲۲ متر مربع (۵۲۹٫۸ فوت مربع)
ارتفاع دم ۳٫۸۶۹ متر (۱۲٫۶۹ فوت) ۳٫۸۹ متر (۱۲٫۷۶ فوت)
نوع رادار PS-02/A PS-03/A – PS-03/A – PS-011/A
Weapons sight 6B 7A – 7A – 7B
وزن خالی ۶٬۵۹۰ کیلوگرم (۱۴٬۵۰۰ پوند) ۶٬۷۹۲ کیلوگرم (۱۵٬۰۰۰ پوند) ۷٬۲۶۵ کیلوگرم (۱۶٬۰۰۰ پوند) ۷٬۳۱۱ کیلوگرم (۱۶٬۱۰۰ پوند) ۷٬۴۲۵ کیلوگرم (۱۶٬۴۰۰ پوند) ۷٬۴۲۲ کیلوگرم (۱۶٬۴۰۰ پوند)
(بیشینه وزن برخاست)[Note ۲] ۱۰٬۰۸۹ کیلوگرم (۲۲٬۲۰۰ پوند) ۱۰٬۱۸۹ کیلوگرم (۲۲٬۵۰۰ پوند) ۱۰٬۵۰۸ کیلوگرم (۲۳٬۲۰۰ پوند) ۱۰٬۰۸۹ کیلوگرم (۲۲٬۲۰۰ پوند) ۱۱٬۸۶۴ کیلوگرم (۲۶٬۲۰۰ پوند) ۱۱٬۹۷۳ کیلوگرم (۲۶٬۴۰۰ پوند) ۱۱٬۹۱۴ کیلوگرم (۲۶٬۳۰۰ پوند) ۱۲٬۴۳۰ کیلوگرم (۲۷٬۴۰۰ پوند)
حداکثرسرعت ۱٬۹۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۲۰۰ مایل بر ساعت) ۲٬۱۵۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۳۴۰ مایل بر ساعت) ماخ ۲٫۰
طول باند مورد نیاز (خشک) ۸۱۰ متر (۲٬۶۶۰ فوت) ۹۲۰ متر (۳٬۰۲۰ فوت) ۹۲۱ متر (۳٬۰۲۲ فوت) ۱٬۲۲۰ متر (۴٬۰۰۰ فوت)
-"-
(drag chute) 		۵۱۰ متر (۱٬۶۷۰ فوت) ۶۸۰ متر (۲٬۲۳۰ فوت) ۶۷۸ متر (۲٬۲۲۴ فوت) ۸۸۰ متر (۲٬۸۹۰ فوت)
ذخیره سوخت داخلی ۲٬۲۴۰ لیتر (۵۹۰ گالون آمریکایی) ۲٬۸۲۰ لیتر (۷۴۰ گالون آمریکایی)
مخزن سوخت بیرونی
۵۲۵ لیتر (۱۳۹ گالون آمریکایی) 		۱ ۲ ۴ ۲ ۴
توپ داخلی
۳۰ میلی‌متری Aden 		۲ – ۲ – ۱
موشک هوابه‌هوا
سایدوایندر 		۴ – ۴ – ۴
Falcon-capable 		۶
Falcon-capable
راکت‌های هوا به هوا
۷۵ میلی‌متری 		– ۲×۱۹ – ۲×۱۹ – ۲×۱۹ ۴×۱۹
پیشرانه RM6B RM6C
پس‌سوز Ebk 65 Ebk 66 Ebk 65 Ebk 67
Primary source[۲۶]

کاربران

[ویرایش]
کاربران سابق ساب ۳۵ دراکن با رنگ قرمز مشخص شده‌اند
دراکن نیروی هوایی اتریش
دراکن آموزشی نیروی هوایی فنلاند
هواپیمای سابق نیروی هوایی پادشاهی دانمارک که توسّط مدرسه ملّی آزمایش خلبانی به کار گرفته می‌شود، درحال برخاست از پایگاه هوایی و فضایی موهاوی

ساب ۳۵ دراکن در سال ۲۰۰۵ از استفادهٔ نظامی خارج شد. چندین هواپیما در خدمات غیرنظامی پرواز می‌کنند، عمدتاً توسّط مدرسه ملّی آزمایش خلبانی.

J 35A J 35B SK 35C J 35D S 35E J 35F J 35J
F 1
Hässlö 		– – – – – ۱۹۶۶–۱۹۸۳ –
F 3
مالمسلوت 		– – – ۱۹۶۵–۱۹۷۰ – ۱۹۷۰–۱۹۷۳ –
F 4
Frösön 		– – – ۱۹۶۹–۱۹۸۴ – – –
F 10

انگلهولم

– ۱۹۶۶–۱۹۷۶ ۱۹۸۶–۱۹۹۹ ۱۹۶۴–۱۹۷۱ – ۱۹۶۹–۱۹۹۱ ۱۹۸۷–۱۹۹۹
F 11
نیشوپینگ 		– – – – ۱۹۶۵–۱۹۷۹ – –
F 12
کالمار 		– – – – – ۱۹۶۸–۱۹۷۹ –
F 13
نورشوپینگ 		۱۹۶۰–۱۹۶۴ – – ۱۹۶۳–۱۹۶۶ – ۱۹۶۵–۱۹۷۸ –
F 16
اوپسالا 		۱۹۶۱–۱۹۷۶ ۱۹۶۲–۱۹۶۵ ۱۹۶۲–۱۹۸۵ – – ۱۹۷۶–۱۹۸۵ –
F 17
کالینیه 		– – – – – ۱۹۷۲–۱۹۸۲ –
F 18
Tullinge 		– ۱۹۶۲–۱۹۷۳ – – – – –
F 21
کالاکس 		– – – ۱۹۶۹–۱۹۸۴ ۱۹۶۶–۱۹۷۹ – –

مشخصات (جِی ۳۵اف دراکن)

[ویرایش]
جنگنده ساب جِی ۳۵ او‌ئی نیروی هوایی اتریش
موشک‌های هوا به هوای به کاررفته در جی ۳۵ اف و جی ۳۵ جی (از چپ به راست)

داده‌ها از The Great Book of Fighters,[۲۸][کدام صفحه؟] Combat Aircraft since 1945,[۲۹] Saab 35 Draken in Finnish Air Force,[۳۰] SAAB Aircraft since 1937[۳۱]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۱
  • طول: ۱۵٫۳۵ متر (۵۰ فوت ۴ اینچ)
  • پهنای بال: ۹٫۴۲ متر (۳۰ فوت ۱۱ اینچ)
  • ارتفاع: ۳٫۸۹ متر (۱۲ فوت ۹ اینچ)
  • مساحت بال‌ها: ۴۹٫۲ متر مربع (۵۳۰ فوت مربع)
  • ماهی‌واره: ۵٪
  • وزن خالی: ۷٬۸۶۵ کیلوگرم (۱۷٬۳۳۹ پوند)
  • وزن ناخالص: ۱۱٬۰۰۰ کیلوگرم (۲۴٬۲۵۱ پوند)
  • بیشترین وزن برخاست: ۱۱٬۹۱۴ کیلوگرم (۲۶٬۲۶۶ پوند)
  • پیشرانه هواگرد: ۱ عدد توربوجت با پس سوز موتور آر.ام. ۶. سی،‏ ۵۶٫۵ کیلونیوتن (۱۲٬۷۰۰ پوند-نیرو) dry, ۷۸٫۴ کیلونیوتن (۱۷٬۶۰۰ پوند-نیرو) با پس‌سوز

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۲٬۴۵۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۵۲۲ مایل بر ساعت؛ ۱٬۳۲۳ گره) در ۱۱٬۰۰۰ متر (۳۶٬۰۰۰ فوت)
  • بیشینه سرعت: ماخ ۲٫۳
  • برد معبر: ۲٬۷۵۰ کیلومتر (۱٬۷۰۹ مایل؛ ۱٬۴۸۵ مایل دریایی) بامخزن سوخت بیرونی
  • حداكثر ارتفاع: ۲۰٬۰۰۰ متر (۶۶٬۰۰۰ فوت)
  • نرخ صعود: ۱۹۹ متر بر ثانیه (۳۹٬۲۰۰ فوت بر دقیقه)
  • بارگیری بال: ۲۳۱٫۶ کیلوگرم بر متر مربع (۴۷٫۴ پوند بر فوت مربع)
  • نیرو به وزن: ۰٫۷
  • Takeoff roll: ۸۰۰ متر (۲٬۶۰۰ فوت)

جنگ‌افزار

  • سلاح‌ها ** یک یا دو قبضه توپ ۳۰ میلی‌متری آدن آکان با ۱۰۰ گلوله به ازای هر اسلحه (در ساب ۳۵ اف یکی از توپ‌ها برای تطبیق با تجهیزات اویونیکی مورد نیاز برای موشک‌های فالکون، حذف گردید),[۳۲] گونه‌های اولیه و همچنین گونه‌های صادراتی به دوتوپ مجهز بودند.
  • آویزگاه‌های حمل سلاح: شش عدد برای حمل مهمات یا مخزن سوخت بیرونی (دو عدد بروی آویزگاه‌های انتهایی), با ظرفیت ۲۹۰۰ کیلوگرم (۶۳۹۳ پوند),با مقررات حمل ترکیبی از:
    • راکت‌ها: غلاف‌های راکت هوا به زمین ۲ × ۷۵ میلی‌متر نصب به زیر بدنه هواپیما یا راکت‌های ۱۲ ×۱۳۵ میلی‌متری روی شش آویزگاه حمل سلاح در زیربال‌ها [۳۳]
    • موشک‌ها: هوا به هوا [۳۲] آر. بی ۲۴, آر. بی ۲۷ و آر. بی ۲۸
    • بمب‌ها: گونه صادراتی به دانمارک F-35 مطابق با استانداردهای ناتو اصلاح شده و به بمب ۱۰۰۰ پوندی مجهز گردید. [۳۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

منابع

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ نورث امریکن اف-۱۰۰ سوپرسیبر اولین هواپیمای مافوق صوت بود که به طور کلی در اروپای غربی مستقر شد و در سال ۱۹۵۸ به خدمت نیروی هوایی فرانسه[۲] و در سال ۱۹۵۹ به نیروی هوایی پادشاهی دانمارک [۳]وارد شد. با این حال، اف-۱۰۰ توانایی فراصوت محدودی داشته و عموماً به با سرعت زیر صوت پرواز می کرد، به ویژه در اروپا، زیرا هم فرانسه و هم دانمارک، نوع جنگنده بمب افکن اف-۱۰۰دی و نوع آموزشی دو سرنشینه اف-۱۰۰اف را در خدمت داشتند.[۲][۳]
  2. ↑ MTOW stands for Maximum take-off weight

استنادات

[ویرایش]
  1. ↑ "Ängelholms Flygmuseum, Saab J35 Draken history in English" (PDF). Archived (PDF) from the original on 2017-02-24. Retrieved 2021-07-01.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "North American F-100 Super Sabre, Online Photo Library, Armee de l'Air (French Air Force)". f-100.org. Archived from the original on 2020-11-12. Retrieved 2021-07-01.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "North American F-100 Super Sabre, Online Photo Library, Kongelige Danske Flyvevaben (Royal Danish Air Force)". f-100.org. Archived from the original on 2018-08-09. Retrieved 2021-07-01.
  4. ↑ Jackson, Robert, Men of Power: The Lives of Rolls-Royce Chief Test Pilots Harvey and Jim Heyworth, p. 159
  5. ↑ "Saab J 35D Draken – start engine and taxiing". kringla.nu. Riksantikvarieämbetet (Swedish National Heritage Board). Retrieved 2024-03-08.
  6. ↑ "Ängelholms Flygmuseum, Saab J35 Draken history in English" (PDF). Archived (PDF) from the original on 2017-02-24. Retrieved 2021-07-01.
  7. ↑ Saab HjartaFlygvapnet, Forsvarsmakten. "Hösten 1955 flög den första prototypen av Saab 35 ”Draken” (den såg ut som en pappersdrake ovanifrån" (In the autumn of 1955, the first prototype of the Saab 35 Draken flew (it looked like a paper kite from above)."
  8. ↑ SKI fpl 35: Speciell klargöringsinstruktion fpl 35. Försvarets materielverk (Swedish Defence Materiel Administration). 1988.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ Flight International 30 December 1960, p. 1017.
  10. ↑ Andersson 1989, p. 125.
  11. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام 50 år 33, 59 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  12. ↑ (Andersson 1989).
  13. ↑ Andersson 1989, p. 127.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Flight International 30 December 1960, p. 1018.
  15. ↑ "FPL 35 – Teknisk beskrivning (J 35D)". 26 December 2018.
  16. ↑ Flight International 30 December 1960, p. 1020.
  17. ↑ Draken 50 år. Svensk flyghistorisk förening. 2005.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Widfeldt 1995, p. 134.
  19. ↑ Draken 50 år. Sweden: Svensk Flyghistorisk Förening. 2005. pp. 132–134.
  20. ↑ Draken 50 år. Sweden: Svensk Flyghistorisk Förening. 2005. pp. 135–145.
  21. ↑ FORSVARETS FLY EFTER 1945. Denmark: Flyvevabnets Specialskole. 1995. p. 30.
  22. ↑ Widfeldt 1995, p. 149.
  23. ↑ Flight manual, F/RF/TF-35, Vol. I, SAAB 35XD, 1971, 1992 edit. Saab-Scania.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ Widfeldt 1995, p. 138,139.
  25. ↑ Widfeldt 1995, p. 134-139, 155.
  26. ↑ Widfeldt 1995, p. 156.
  27. ↑ Schrøder, Hans (1991). "Royal Danish Airforce". Ed. Kay S. Nielsen. Tøjhusmuseet, 1991, pp. 1–64. شابک ‎۸۷−۸۹۰۲۲−۲۴−۶.
  28. ↑ Green, Swanborough 2001.
  29. ↑ Wilson 2000, p.  123.
  30. ↑ Laukkanen 2009, p.  101.
  31. ↑ Andersson 1989.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Andersson 1989, p. 133.
  33. ↑ Andersson 1989, p. 134.
  34. ↑ Andersson 1989, p. 135.


Bibliography

[ویرایش]
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ساب ۳۵ دراکن موجود است.


برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ساب_۳۵_دراکن&oldid=40528661»