لوفت‌وافه
| نیروی هوایی آلمان لوفت‌وافه Luftwaffe | |
|---|---|
.svg) نشان لوفت‌وافه | |
| فعال | ۱ مارس ۱۹۳۵ تا ۸ می ۱۹۴۵[۱] |
| کشور |  آلمان |
| گونه | نیروی هوایی |
| نقش | رزم هوایی |
| نبردها | جنگ داخلی اسپانیا جنگ جهانی دوم |
| فرماندهان | |
| ۱۹۴۵–۱۹۳۵ | هرمان گورینگ |
| ۱۹۴۵ | روبرت ریتر فون گرایم |
لوفت‌وافه (به آلمانی: Luftwaffe) عنوان اطلاقی به نیروی هوایی آلمان در دوره رایش سوم بود. این نیرو در کنار هیر و کریگسمارینه یکی از سه بخش ورماخت بود. این نیرو در واقع مجموعهٔ نیروی آفندی و پدافندی هوایی بود و در جنگ جهانی دوم بیشتر در پشتیبانی نیروی زمینی فعالیت داشت.
سازمان
[ویرایش]لوفت‌وافه ماه سپتامبر سال ۱۹۳۹ از منظر عملیاتی در قالب چهار ناوگان هوایی[یادداشت ۱] سازمان یافت. در طول جنگ جهانی دوم سه ناوگان هوایی دیگر به این مقدار افزوده گشت. هر ناوگان هوایی حداکثر ۱۲۵۰ هواگرد داشت و به چند سپاه هوایی[یادداشت ۲] یا لشکر هوایی[یادداشت ۳] تقسیم می‌شد. هر سپاه یا لشکر هوایی متشکل از چند جناح[یادداشت ۴] بود. هر جناح سه گروه داشت که هر یک از آن‌ها به نوبه خود مرکب از سه یا چهار اسکادران[یادداشت ۵] دارای ۱۲ هواگرد می‌شدند. هنگام آغاز جنگ لوفت‌وافه متشکل از ۳۰۲ اسکادران با ۲۳۷۰ خدمه و ۲۵۶۴ هواگرد زرمی بود.[۲]
آموزش
[ویرایش]آموزش پایه نیروهای پذیرفته‌شده در لوفت‌وافه در دانشکده‌های آموزش خلبانی هنگ‌های آموزش پرواز انجام می‌گرفت. در این دانشکده‌ها افراد مناسب جهت آموزش پرواز برگزیده می‌شدند. پس از این دوره، خلبانان وارد دانشکده‌های آ، ب و سی آموزش خلبانی می‌گشتند. هر یک از این حروف نشان‌گر نوع خاصی از هواگردها بود. هر یک از این انواع به دو بخش ۱ و ۲ تقسیم شده بودند. آموزش پرواز از بخش آ آغاز می‌شد و در دوره‌های ب۱، ب۲، سی۱ و سی۲ ادامه پیدا می‌نمود. همه مراحل شامل آموزش‌های جزئی متوالی در خصوص پرواز بود. در دانشکده‌های پرواز آ و ب خلبانان آموزش‌های گسترده نظری را می‌گذراندند. سپس آموزش پرواز هواگرد به شیوه‌های مختلف و در شرایط مختلف انجام می‌پذیرفت. مجوز ورود به دوره آ۲ شامل گذراندن آموزش پایه در قالب ۶۰ پرواز آموزشی مجموعاً به طول ۱۵ ساعت پرواز شامل پروازهای مسافت بالا خارج از شهر، پرواز در قالب آرایش، فرودهای اجباری و چهار فرود خارج از فرودگاه بود. دوره ب شامل پرواز در ارتفاع بالا، فرود دقیق، پرواز خارج از شهر، فرود شبانه و آموزش کنترل هواگرد در شرایط خطرناک می‌شد. خلبانانی که این دوره را نیز گذرانده بودند با توجه به اهداف و مهارت‌هایشان، وارد دانشکده سی یا دانشکده تسلیحات می‌گشتند. این دوره‌ها شامل آموزش پرواز هواگردهای بمب‌افکن شیرجه‌ای، جنگنده سنگین، جنگنده، شناسایی و ترابری با دوره گسترده کار با توپ و بمباران می‌گشت. افراد در دانشکده سی پرواز با انواع هواگردهای چند موتوره را فرا می‌گرفتند. براب یک خلبان بمب‌افکن، شناسایی و ترابری دانشکده پرواز کور آخرین مرحله پیش از ورود به خدمت در لوفت‌وافه به حساب می‌آمد. این افراد هنگامی که وارد یگان‌های رزمی می‌شدند معمولاً تجربه ۲۵۰ ساعت پرواز را داشتند. یک فارغ‌التحصیل که دوره‌های آموزش خلبانی آ تا سی را طی کرده بود، معمولاً به گروه جایگزینی یک یک یگان رزمی منتقل می‌شد. در این موقعیت خلبانان جدید پیش از ورود به گروه‌های رزمی، تحت نظارت خلبانان با تجربه، آموزش رزم می‌دیدند.[۳]
تاریخچه عملیاتی
[ویرایش]بالکان
[ویرایش]کارزار بهار سال ۱۹۴۱ در بالکان لوفت‌وافه را پس از یک دوره آرامش نسبی بین ماه‌های دسامبر ۱۹۴۰ تا مارس ۱۹۴۱، مجدداً درگیر عملیات‌های عمده کرد. در جریان تهاجم آلمان به یوگسلاوی، مأموریت نخست لوفت‌وافه «حملات مداوم شبانه‌روزی» علیه تأسیسات زمینی نیروی هوایی یوگسلاوی و شهر بلگراد، پایتخت این کشور بود. این دستورالعمل مشخصا مراکز صنعتی و شبکه ترابری را از بمباران‌ها مستثنی ساخت. نزدیک به ۶۰۰ هواگرد جهت پشتیبانی از عملیات در یوگسلاوی از پایگاه‌های هوایی مختلف در رایش به ناحیه عملیاتی منتقل گشت تا مجموع توان لوفت‌وافه برای این عملیات به بیش از ۱۰۰۰ هواگرد برسد.[۴]
یادداشت‌ها
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ Erlass des Führers und Reichskanzlers über die Reichsluftwaffe. 2, 1935, in: Bundesarchiv R43 II/127a
- ↑ Bishop 2006, p. 10–11.
- ↑ Bergström 2000, p. 9–10.
- ↑ Murray 1993, p. 75.
منابع
[ویرایش]