زنان در پاراگوئه
 زنان بومی گوارانی | |
| شاخص نابرابری جنسیتی[۲] | |
|---|---|
| ارزش | ۰٫۴۴۵ (۲۰۲۱) |
| رُتبه | ۱۱۱ از ۱۹۱ |
| مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰) | ۹۹ (۲۰۱۰) |
| سهم زنان در دولت‌ها | ۱۵٪ (۲۰۱۴)[۱] |
| زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه | ۳۵٫۰٪ (۲۰۱۰) |
| زنان کارمند و شاغل | ۵۷٫۹٪ (۲۰۱۱) |
| گزارش جهانی فاصله جنسیتی[۳] | |
| ارزش | ۰٫۷۰۷ (۲۰۲۲) |
| رُتبه | ۸۰ام از ۱۴۶ از مجموعِ ۱۴۴ |
زنان در پاراگوئه (انگلیسی: Women in Paraguay) با چالش‌هایی در حقوق خود مواجه‌اند. آن‌ها با نابرابری‌های اقتصادی-اجتماعی و عدم توازن درآمدی بین جنسیت‌ها روبه‌رو بوده و از سال ۱۹۹۰ به این سو، به دلیل گسترش حقوق زنان در قانون اساسی و تغییر نگرش‌های فرهنگی، تغییرات فرهنگی قابل‌توجهی را تجربه کرده‌اند. نهادهای قانونی و دولتی موجود در پاراگوئه تا حدی به لطف تلاش‌های سازمان‌های فمینیستی در این کشور توسعه یافته‌اند. این سازمان‌ها در دهه ۱۹۹۰ کمپین‌های آگاهی‌بخشی گسترده‌ای برای تثبیت تضمین‌های حقوق زنان برگزار کردند.[۴] زنان سازمان ملل از دولت پاراگوئه در گسترش حقوق زنان، مبارزه برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان حمایت می‌کند. این سازمان همچنین تضمین می‌کند که صدای زنان شنیده شود و فرصت‌های بیشتری برای آن‌ها ایجاد گردد.
در سال ۲۰۱۵، سازمان ملل همکاری خود را با نهادهای دولتی برای توانمندسازی زنان توسعه داد. برنامه همکاری سازمان زنان سازمان ملل از طریق استراتژی‌هایی همچون رهبری و مشارکت سیاسی زنان در پاراگوئه اجرایی شد.
آموزش
[ویرایش]نرخ بی‌سوادی در میان زنان پاراگوئه بالاتر از مردان است. این تفاوت به‌ویژه در میان نسل‌های مسن‌تر جمعیت پاراگوئه چشمگیرتر است. با این حال، شکاف جنسیتی در آموزش در سال‌های اخیر کاهش یافته است. در میان جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال، نرخ سوادآموزی برای هر دو جنس ۹۹٪ است. با این حال، جوانان از هر دو جنس پس از پایان مقطع ابتدایی با نرخ قابل‌توجهی از سیستم آموزشی خارج شده و احتمال ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر از متوسطه کاهش می‌یابد.[۵] تا سال ۲۰۱۰، ۹۲٫۹٪ از زنان و ۹۴٫۸٪ از مردان ۱۵ ساله و بالاتر در پاراگوئه باسواد بودند.[۶]
اشتغال
[ویرایش]
حقوق زنان در مقایسه با مردان، دومین پایین‌ترین میزان در آمریکای لاتین را دارد.[۷] این در حالی است که زنان ۷۴٪ از نیروی کار پاراگوئه را تشکیل می‌دهند.[۸]
آزار جنسی و تبعیض علیه زنان در محیط کار از مشکلات رایج در پاراگوئه است. قانون کار تبعیض یا آزار و اذیت بر اساس جنسیت را ممنوع کرده اما آن را جرم‌انگاری نکرده است. شکایات در این زمینه معمولاً به‌صورت خصوصی حل‌وفصل می‌شوند. دبیرخانه امور زنان گاهی برنامه‌هایی را برای حمایت از دسترسی زنان به اشتغال، تأمین اجتماعی، مسکن، مالکیت زمین و فرصت‌های تجاری اجرا می‌کند.[۹]
زنان در پاراگوئه با چالش‌هایی در زمینه حقوق خود مواجه هستند. آن‌ها با نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی و عدم توازن درآمدی بین جنسیت‌ها روبرو بوده‌اند و از سال ۱۹۹۰ به بعد، تغییرات فرهنگی قابل توجهی را تجربه کرده‌اند که نتیجه گسترش حقوق قانونی و قانون اساسی و تغییر نگرش‌های فرهنگی بوده است. نهادهای قانونی و دولتی کنونی در پاراگوئه تا حدی از طریق تلاش‌های سازمان‌های فمینیستی که در دهه ۱۹۹۰ کمپین‌های آگاهی‌بخشی گسترده‌ای برای رسمی‌سازی تضمین حقوق زنان برگزار کردند، توسعه یافته‌اند.[۴] زنان سازمان ملل از دولت پاراگوئه در گسترش حقوق زنان، مبارزه برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان حمایت می‌کند و همچنین تضمین می‌کند که صدای زنان شنیده شود و فرصت‌های بیشتری برای آن‌ها ایجاد گردد.
در سال ۲۰۱۵، سازمان ملل همکاری خود را با نهادهای دولتی برای توانمندسازی زنان گسترش داد. برنامه همکاری زنان سازمان ملل از طریق راهبردهایی همچون افزایش رهبری و مشارکت سیاسی زنان در پاراگوئه اجرایی شد.
آموزش
[ویرایش]نرخ بی‌سوادی زنان در پاراگوئه بالاتر از مردان است، به‌ویژه در میان نسل‌های مسن‌تر. با این حال، در سال‌های اخیر شکاف جنسیتی در آموزش کاهش یافته است. در میان جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال، نرخ سوادآموزی برای هر دو جنس ۹۹٪ است. افراد جوان از هر دو جنس پس از پایان سطح ابتدایی با نرخ‌های قابل توجهی از نظام آموزشی خارج می‌شوند و احتمال کمی برای ادامه تحصیل در سطوح بالاتر دارند.[۱۰] تا سال ۲۰۱۰، از میان افراد بالای ۱۵ سال، ۹۲.۹٪ از زنان و ۹۴.۸٪ از مردان باسواد بودند.[۱۱]
اشتغال
[ویرایش]
دستمزد زنان نسبت به مردان دومین پایین‌ترین میزان در آمریکای لاتین است.[۷] این در حالی است که زنان ۷۴٪ از نیروی کار پاراگوئه را تشکیل می‌دهند.[۱۲]
آزار جنسی و تبعیض علیه زنان در محیط کار از مشکلات رایج در پاراگوئه است. قانون کار تبعیض یا آزار و اذیت بر اساس جنسیت را ممنوع کرده، اما آن را جرم‌انگاری نکرده است. شکایات معمولاً به‌صورت خصوصی حل‌وفصل می‌شوند. دبیرخانه امور زنان گاه‌به‌گاه برنامه‌هایی را برای حمایت از دسترسی زنان به اشتغال، تأمین اجتماعی، مسکن، مالکیت زمین و فرصت‌های کسب‌وکار اجرا می‌کند.[۹]
ازدواج
[ویرایش]ازدواج زودهنگام در پاراگوئه رایج است. گزارشی از سازمان ملل در سال ۲۰۰۴ تخمین زده بود که ۱۷ درصد از دختران بین ۱۵ تا ۱۹ سال ازدواج کرده، طلاق گرفته یا بیوه شده بودند. سن قانونی ازدواج در پاراگوئه ۱۶ سال است.[۴]
طلاق
[ویرایش]طلاق در سال ۱۹۹۱ در پاراگوئه قانونی شد.[۱۳] پاراگوئه یکی از آخرین کشورهایی بود که طلاق را قانونی کرد، هم در جهان و هم در آمریکای لاتین. در همان سال، طلاق در کلمبیا نیز قانونی شد؛[۱۴] در میان کشورهای آمریکای لاتین تنها شیلی بود که تا سال ۲۰۰۴ هنوز طلاق را قانونی نکرده بود.[۱۵] کلیسای کاتولیک روم به شدت با قانونی شدن طلاق در پاراگوئه مخالف بود. نرخ طلاق در پاراگوئه همچنان پایین‌تر از میانگین جهانی و کمترین در آمریکای لاتین است.[۷]
مادری
[ویرایش]نرخ باروری در پاراگوئه تا پیش از دهه ۱۹۹۰ نسبت به سایر کشورهای آمریکای لاتین بالا بود اما از آن زمان به بعد به میزان قابل توجهی کاهش یافته و در سال ۲۰۰۴ به ۲.۹ رسیده است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تولد فرزندان پیش از ازدواج در پاراگوئه رایج بوده، اما این پدیده در حال کاهش است.[۱۶] نرخ مرگ مادر در پاراگوئه ۹۹ مرگ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تولد زنده (تا سال ۲۰۱۰) است.[۱۷]
مسائل مالی
[ویرایش]کشاورزی بخش قابل توجهی از اقتصاد پاراگوئه و منبع درآمد مهمی است. تقریباً ۴۵٪ از نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی مشغول هستند. با این حال، زنان در دسترسی به مالکیت زمین با مشکلاتی روبرو بوده‌اند. هرچند هیچ محدودیت قانونی برای مالکیت زمین توسط زنان وجود ندارد، اما احتمال تأیید وام برای خرید زمین برای زنان نصف مردان است. قانون اصلاحات ارضی ۲۰۰۲ شامل مقرراتی برای تقویت حقوق زنان در این زمینه بوده است.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Proportion of seats held by women in national parliaments (%) | Data". data.worldbank.org.
- ↑ "Human Development Report 2021/2022" (PDF). HUMAN DEVELOPMENT REPORTS. Retrieved 13 December 2022.
- ↑ "Global Gender Gap Report 2022" (PDF). World Economic Forum. Retrieved 23 February 2023.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ "Social Institutions and Gender Index". genderindex.org. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ "At a glance: Paraguay statistics". UNICEF. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ "The World Factbook — Central Intelligence Agency". Archived from the original on 24 November 2016. Retrieved 18 February 2015.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ "2008 Legatum Prosperity Index". Legatum. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ "Paraguay Makes Step Forward For Women's". www.eurasiareview.com. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "Paraguay". U.S. State Department. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ "At a glance: Paraguay statistics". UNICEF. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ "The World Factbook — Central Intelligence Agency". Archived from the original on 24 November 2016. Retrieved 18 February 2015.
- ↑ "Paraguay Makes Step Forward For Women's". www.eurasiareview.com. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ Sex and the State: Abortion, Divorce, and the Family Under Latin American Dictatorships and Democracies، نوشته مالا هتون، ص ۱۰۲
- ↑ "Colombia profile - Timeline". BBC News. ۸ اوت ۲۰۱۸.
- ↑ "Chile introduces right to divorce". ۱۸ نوامبر ۲۰۰۴ – via news.bbc.co.uk.
- ↑ "Fertility decline in Paraguay" (PDF). USAID. Archived from the original (PDF) on 15 October 2011. Retrieved 4 September 2011.
- ↑ "The World Factbook". Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 18 February 2015.