پرش به محتوا

رینگ خونین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ورزش خونین
پوستر اکران فیلم
کارگرداننیوت آرنولد
تهیه‌کنندهمارک دیسال
نویسندهشلدون لتیچ
کریستوفر کسبی
مل فریدمن
داستانشلدون لتیچ
بازیگرانژان کلود ون دم
دونالد گیب
لیه ایرز
بلو یانگ
روی چیائو
فارست ویتاکر
نورمن بارتون
میشل قیسی
موسیقیپل هرتزوک
فیلم‌برداردیوید ورث
تدوین‌گرکارل کرس
توزیع‌کنندهشرکت گروه کانن
تاریخ‌های انتشار
۲۸ فوریه ۱۹۸۸
مدت زمان
۹۲ دقیقه
کشورایالات متحده آمریکا
زبانانگلیسی
هزینهٔ فیلم۱٫۵–۲٫۳ میلیون دلار[۱]
فروش گیشه۵۰ میلیون دلار[۲]

رینگ خونین (به انگلیسی: Bloodsport) با عنوان اصلی ورزش خونین یک فیلم رزمی آمریکایی به کارگردانی نیوت آرنولد که در سال ۱۹۸۸ منتشر شد. در این فیلم ژان-کلود ون دام، دونالد گیب، لیه ایرز و بلو یانگ به ایفای نقش پرداخته‌اند. این فیلم تا حدی بر اساس ادعاهای تأیید نشده توسط هنرمند رزمی فرانک داکس ساخته شده‌است.[۳][۴] و تمرکز فیلم دربارهٔ فرانک داکس (با بازی ژان-کلود ون دام)، کاپیتان ارتش ایالات متحده و تمرین‌کننده نینجوتسو است که در یک تورنمنت هنرهای رزمی زیرزمینی به نام کومیته در هنگ کنگ شرکت می‌کند. فیلم در گیشه فروش خوبی داشت و با بودجه ۱٫۵ میلیون دلاری ۵۰ میلیون دلار فروخت. این فیلم یکی از اولین فیلم‌های ژان کلود ون دام بود که توانایی‌های ورزشی او را به نمایش گذاشت.

فیلمنامه بر اساس بسیاری از ادعاهای فرانک داکس است که برای اولین بار در نوامبر ۱۹۸۰ مجله بلک بلت پوشش داده شد.[۵] دوکس واقعی به عنوان طراح مبارزه و مشاور فنی فیلم حضور داشت. پس از انتشار آن، بسیاری از ادعاهای داکس مورد مناقشه قرار گرفتند، از جمله توسط یکی از فیلمنامه نویسان شلدون لتیچ، که ادعا کرد داکس سابقه مبارزه خود و وجود کومیته را از خودش ساخته‌است.[۶]

گیشه

[ویرایش]

در ژانویه ۱۹۸۹، لس آنجلس تایمز فروش ۱۱٫۷ میلیون دلاری باکس آفیس ایالات متحده را در مقابل بودجه ۲٫۳ میلیون دلاری گزارش کرد.[۷] در آگوست ۱۹۸۹، شیکاگو تریبون گزارش داد که این فیلم ۵۰ میلیون دلار در سراسر جهان به دست آورد، از جمله ۱۵ میلیون دلار در ایالات متحده و کانادا، که آن را به سودآورترین فیلم شرکت گروه کانن در سال ۱۹۸۸ تبدیل کرد.

دنباله سازی فیلم

[ویرایش]

به دلیل استقبال مخاطبین و موفقیت مالی فیلم در سال‌های بعد از ۳ قسمت دیگر از این نوع فیلم با عنوان رینگ خونین۲ (۱۹۹۶)، رینگ خونین۳ (۱۹۹۷) و رینگ خونین ۴: مبارزه تاریکی (۱۹۹۹) ساخته شد. نسخه‌های بعدی رینگ خونین بدون حضور ژان کلود ون دام و دیگر عوامل قسمت اول ساخته شدند.

داستان فیلم

[ویرایش]

فرانک داکس با پسر یک استاد رزمی ژاپنی دوست می‌شود. پدر آن پسر، به او نینجوتسو تعلیم می‌دهد. سال‌ها بعد پسر در جوانی می‌میرد و استاد نیز همه دانش خود را به فرانک تعلیم داده‌است. فرانک در کمیته هنگ کنگی شرکت می‌کند و در آن جا او با اتفاقاتی روبرو شده سرانجام پیروز می‌شود و با افتخار به کشورش بازمی‌گردد.

بازیگران

[ویرایش]

تولید

[ویرایش]

شلدون لتیچ، یکی از نویسندگان، ایده این فیلم را مطرح کرد. به گفته لتیچ:"فرانک دوکس را چند ماه قبل از ایده این فیلم می‌شناختم. فرانک داستان‌های بلند زیادی را برای من تعریف کرد که بیشتر آنها مزخرف بودند. اما داستان‌های او دربارهٔ شرکت در این به اصطلاح "کومیته" ایده‌ای عالی برای یک فیلم به نظر می‌رسید. یک نفر بود که او به من معرفی کرد، به نام ریچارد بندر، که ادعا می‌کرد در واقع در رویداد کومیته حضور داشته‌است و قسم خورد که هر چه فرانک به من گفته درست است. چند سال بعد. این مرد با فرانک درگیری داشت و به من اعتراف کرد که هرچه در مورد کومیته به من گفته دروغ بوده‌است؛ فرانک به او آموزش داده بود که چه بگوید.[۸] موسیقی متن این فیلم توسط پل هرتزوگ ساخته شده‌است که او همچنین آهنگسازی فیلم دیگری از ژان کلود ون دام به نام کیک‌بوکسور را بر عهده داشته‌است.

شبکه خانگی

[ویرایش]

این فیلم در وی اچ اس منتشر شد و تا سال ۱۹۸۹ تعداد ۱۵۰٫۰۰۰ واحد فروخت. کمپانی برادران وارنر دی‌وی‌دی فیلم را در ۱ اکتبر ۲۰۰۲ در ایالات متحده منتشر کرد.[۹]

بازخوردها

[ویرایش]
  • ون دام نامزد دریافت جایزه تمشک طلایی برای بدترین ستاره جدید شد، اما در فیلم مک و من به رونالد مک‌دونالد باخت.
  • در راتن تومیتوز، یک جمع‌آوری بازبینی، بر اساس ۲۸ بررسی، ۴۶٪ رتبه تأیید را با میانگین امتیاز ۵٫۱ از ۱۰ گزارش می‌دهد.[۱۰]
  • در متاکریتیک، فیلم بر اساس ۵ منتقد، میانگین وزنی امتیاز ۲۹ از ۱۰۰ را دارد که نشان‌دهنده «بررسی‌های عموماً نامطلوب» است.[۱۱]
  • رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده، دونالد ترامپ، این فیلم را به عنوان فیلم مورد علاقه خود توصیف کرده‌است.[۱۲]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Bloodsport". The Numbers. Retrieved June 17, 2014.
  2. ↑ Thompson, Anne (August 27, 1989). "Punch Lineage". The Chicago Tribune. Archived from the original on 15 اكتبر 2016. Retrieved October 15, 2016. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  3. ↑ Johnson, John (May 1, 1988). "NINJA: Hero or Master Fake?: Others Kick Holes in Fabled Past of Woodland Hills Martial Arts Teacher". Los Angeles Times. Retrieved October 15, 2016.
  4. ↑ Richards, David (September 4, 1994). "FILM; Jean-Claude Van Damme, the, uh, Actor?". The New York Times. Retrieved August 8, 2010.; Cater, Dave (May 1987). "Bloodsport – The Ultimate Martial Arts Movie". Inside Kung Fu Presents the Complete Guide to Ninja Training: 38–47.
  5. ↑ John, Stewart (November 1980). "Kumite: A Learning Experience". Black Belt. Active Interest Media, Inc. pp. 28–34. Archived from the original on January 26, 2019.
  6. ↑ Johnson, John (May 1, 1988). "NINJA: Hero or Master Fake?: Others Kick Holes in Fabled Past of Woodland Hills Martial Arts Teacher". Los Angeles Times. Archived from the original on May 1, 2016. Retrieved October 15, 2016.
  7. ↑ Klady, Leonard (January 8, 1989). "Box Office Champs, Chumps: The hero of the bottom line was the 46-year-old 'Bambi' - Page 2". Los Angeles Times. Retrieved July 23, 2012.
  8. ↑ Stewart, Brian. "Q & A with Sheldon Lettich By Marco A. S. Freitas (Guest Post)". Asian Movie Pulse. Retrieved 1 September 2015.
  9. ↑ "Bloodsport". IGN. Retrieved June 20, 2015.
  10. ↑ "Bloodsport (1988)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved March 7, 2022.
  11. ↑ "Bloodsport (1988) reviews". Metacritic. CBS Interactive. Retrieved April 4, 2020.
  12. ↑ "There's now an oral history of Trump's weird love for Bloodsport". The A.V. Club (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-17.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=رینگ_خونین&oldid=40435985»