روز ملی آزادی کره
روز ملی آزادی کره | |
---|---|
نام رسمی | جُگوگههبنگینَل (در کرهٔ شمالی) و گونگبُکجال (در کرهٔ جنوبی) |
نام خودمانی | روز آزادی کره |
برپایی توسط | کره شمالی، کره جنوبی |
گونه | ملی |
اهمیت | رهایی کره از استعمار ژاپن که از ۱۹۱۰ میلادی تا ۱۹۴۵ میلادی ادامه داشت. |
تاریخ | ۱۵ اوت |
روز جشن آزادی کره | |
نام کرهٔ جنوبیایی | |
---|---|
هانگول | |
هانجا | |
لاتیننویسی اصلاحشده | Gwangbokjeol |
مککیون–ریشاور | Kwangbokchŏl |
نام کرهٔ شمالیایی | |
هانگول | 조국해방의 날 |
هانجا | |
لاتیننویسی اصلاحشده | Jogukhaebangui nal |
مککیون–ریشاور | Chogukhaebang'ŭi nal |
روز ملی آزادی کره جشنی است که هر ساله در ۱۵ اوت در کره جنوبی و کره شمالی جشن گرفته میشود. این یادبود روز پیروزی بر ژاپن است، زمانی که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی کره را از ۳۵ سال حکومت ژاپن، آزاد کردند.
ریشهشناسی
[ویرایش]این جشن در کره جنوبی با نام گوانگ بوکجول(Gwangbokjeol)(به کرهای: 광복절) شناخته میشود به معنای «روزی که نور بازگشت» و همچنین یکی از تعطیلات رسمی در کرهٔ جنوبی است. در کره شمالی با نام چُگوکههبَنگاینَل (Chogukhaebangŭi nal) (조국해방의 날) شناخته میشود به معنای «روز آزادی میهن» و همچنین یکی از تعطیلات رسمی در کرهٔ شمالی است.[۱]
نام Gwangbokjeol از واژگان کرهایِ 광 (گوَنگ) به معنای «نور»، 복 (بُک) به معنای «ترمیم» و 절 (جال) به معنی «تعطیلات» ساخته شدهاست. واژهٔ «ترمیم» (بازیابی، بازسازی) به جای واژهٔ «استقلال»، 독립 (دُنگنیپ) استفاده میشود تا بنمایاند که چگونه کره برای قرنها قبل از حکومت ژاپن یک ملت بودهاست.[۲]
تاریخچه
[ویرایش]این روز سالگرد اعلام تسلیم بیقید و شرط ژاپن در ۱۵ اوت ۱۹۴۵ است. در این روز به تمام نیروهای ارتش امپراتوری ژاپن دستور دادهشد که تسلیمِ متفقین شوند.
سه سال بعد که دولتهای دو کره در ۱۵ اوت ۱۹۴۸ مستقلانه ایجاد شدند، سینگمن ری (هواخواه آمریکا) به عنوان نخستین رئیسجمهور کره جنوبی انتخاب شد و کیم ایل سونگ (هواخواه شوروی) نخستین رهبر کره شمالی شد. گوانگبوکجول در ۱ اکتبر ۱۹۴۹ در کرهٔ جنوبی رسماً تعطیل رسمی تعیین شد و در کرهٔ شمالی با عنوان Chogukhaebangŭi nal (조국해방의 날) به معنای «روز آزادی میهن» شناخته شد.[۳]
کره برای سدهها یک کشور مستقل بودهاست، اما چندین بار مورد تهاجم قرار گرفتهاست که آخرین مورد آن دوره حکومت ژاپن بود. پس از استقلال کره در سال ۱۹۴۵، سه سال گذشت تا این کشور در ۱۵ اوت، زمان برگزاری جشن روز آزادی ملی، جمهوری کره را تأسیس کند.[۲]
۱۵ اوت توسط بسیاری از کشورها به عنوان روز پیروزی بر ژاپن جشن گرفته میشود، روزی که ژاپن شکست خورد و جنگ جهانی دوم به پایان رسید. آمریکا نیز همچین مناسبتی را در ماه سپتامبر که ژاپنیها رسماً اعلامیه تسلیم امضا کردند، گرامی میدارد.[۲]
در کرهٔ جنوبی
[ویرایش]در کرهٔ جنوبی، بسیاری از فعالیتها و رویدادها در این روز برگزار میشوند، مانند مراسم رسمی با حضور رئیسجمهور در سالن استقلال کره در چئونان یا در مرکز هنرهای نمایشی سجونگ.[۴] در این جشن، پرچمهای کشورهای گوناگون جهان در میانهٔ راه اطراف منطقهٔ جامسیل سئول بین ورزشگاه المپیک و پارک المپیک پایین آورده و پرچمهای ملی کره جایگزین آنان میشوند.[۲]
همه ساختمانها و خانهها تشویق میشوند که پرچم ملی کره جنوبی (Taegukgi) را به نمایش بگذارند. در این روز بیشتر موزهها و مکانهای عمومی برای فرزندان و نوادگان استقلالطلبان رایگان هستند و میتوانند با حملونقل عمومی و قطارهای میانشهری بهطور رایگان سفر کنند.
آهنگ رسمی گوانگبوکجول (광복절 노래) در مراسم رسمی خوانده میشود. شعر این آهنگ را جانگاینبو (정인보) و ملودیاش را یون ینگا (윤용하) نوشتهاند. متن ترانه از «دست زدن دوباره به زمین»، «دریا میرقصد»، «این روز، اثر باقیمانده از چهل سال خونِ پرشور جامد شد» و «نگهبانی از آن برای همیشه» سخن میگوید.[۵] دولت بهطور سنتی عفوهای ویژهای را در این روز صادر میکند.[۶][۷]
در کرهٔ شمالی
[ویرایش]کرهٔ شمالی هماکنون این جشن را جدا از کرهٔ جنوبی جشن میگیرد.[۸] با این وجود، این روز تنها تعطیلات کرهای است که هر دو کشور جشن میگیرندش.[۹][۱۰] در کرهٔ شمالی، برنامهریزی مراسم عروسی در تعطیلات معمول است.[۱۱][۱۲]
در ۵ اوت ۲۰۱۵، دولت کرهٔ شمالی تصمیم گرفت که به منطقهٔ زمانی UTC+08:30 بازگردد و گفت که نام رسمی آن زمان پیونگیانگ یا (PYT) خواهدبود.[۱۳][۱۴] دولت کرهٔ شمالی این تصمیم را به عنوان گسست از «امپریالیسم» شناخت.[۱۵] تغییر منطقهٔ زمانی در هفتادمین سالگرد آزادی کره اعمال شد. کره شمالی در می ۲۰۱۸ این تغییر را تغییر داد.
این تعطیلات هر از چندسالی با رژه نظامی در میدان کیم ایل سونگ و با حضور فرمانده کل نیروهای مسلح کره شمالی جشن گرفته میشود. نخستین رژه در سال ۱۹۴۹ در ایستگاه پیونگیانگ برگزار شد. بار دیگر در سال ۱۹۵۳ برگزار شد و سپس تا سال ۱۹۶۰ هر سال اجرا شد. تا اوایل دهه ۲۰۰۰ متوقف شد.[۱۶]
منابع
[ویرایش]- ↑ Seol Song Ah (7 December 2015). "Kim Jong Un's birthday still not a holiday". Daily NK. Retrieved 13 January 2017.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "National Liberation Day of Korea (Gwangbokjeol) – Celebration of Independence". 22 March 2016.
- ↑ (به کرهای) Thinking of reunification through Gwangbokjeol بایگانیشده در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, official blog of the Ministry of Unification
- ↑ (به کرهای) Gwangbokjeol ceremony, Yonhap News, 15 August 2009. Retrieved 19 June 2010
- ↑ (به کرهای) Gwangbokjeol Song بایگانیشده در ۲۰۰۷-۱۰-۱۰ توسط Wayback Machine at the Ministry of Patriots and Veterans Affairs
- ↑ (به کرهای) Gwangbokjeol pardons, Asia Today 11 August 2009. Retrieved 19 June 2010
- ↑ (به کرهای) Gwangbokjeol pardons, YTN 11 August 2009.Retrieved 19 June 2010
- ↑ Defector from North Korea describes (in Japanese) differences in attitudes and emphasis. 金, 柱聖. "反日沸騰の韓国と大違い?北の8月15日". YouTube. Fuji News Network. Retrieved August 17, 2020.الگو:Dead Youtube links
- ↑ "8월 15일 한국만 독립한 거 아냐…또 어디? – 머니투데이". news.mt.co.kr. 15 August 2013.
- ↑ "北, 공화국 창건 역사 살펴보기". 통일뉴스. 7 September 2014.
- ↑ Toimela, Markku; Aalto, Kaj (2017). Salakahvilla Pohjois-Koreassa: Markku Toimelan jännittävä tie Pohjois-Korean luottomieheksi (به فنلاندی). Jyväskylä: Docendo. p. 40. ISBN 978-952-291-369-2.
- ↑ "North Korea Liberation Day". Archived from the original on 4 February 2022. Retrieved 16 August 2022.
- ↑ "North Korea to introduce new timezone this month". BNO News. 7 August 2015. Archived from the original on 25 September 2015. Retrieved 7 August 2015.
- ↑ "North Korea's new time zone to break from 'imperialism'". BBC News. 7 August 2015. Retrieved 7 August 2015.
- ↑ Mathis-Lilley, Ben (7 August 2015). "North Korea Invents New Time Zone, 'Pyongyang Time'". Slate.
- ↑ Sep. 8, Associated Press; Pt, 2018 3 Am (8 September 2018). "North Korean military parades: 70 years of propaganda, intimidation and unity". Los Angeles Times.