روح در کتاب مقدس
ظاهر
روح در کتاب مقدس (ψυχή) مفهوم غیر مادی و جاودانگی متمایز از بدن در یهودیت قبل از اسیران یهودی در بابل ظاهر نشد،[۱] اما این مضمونها در نتیجه تعامل با فلسفههای فلسفه در ایران و فلسفه هلنیستی شکل گرفت.[۲] بر این اساس، کلمه عبری נֶ֫פֶשׁ، نفش، اگرچه در برخی از انجیلهای قدیمی انگلیسی زبان به عنوان «جان» ترجمه شدهاست، اما در واقع معنایی نزدیک به «موجود زنده» دارد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Tabor, James, What the Bible says about Death, Afterlife, and the Future. "The ancient Hebrews had no idea of an immortal soul living a full and vital life beyond death, nor of any resurrection or return from death. Human beings, like the beasts of the field, are made of "dust of the earth," and at death they return to that dust (Gen. 2:7; 3:19). The Hebrew word nephesh, traditionally translated "living soul" but more properly understood as "living creature," is the same word used for all breathing creatures and refers to nothing immortal."
- ↑ Thomson (2008). Bodies of thought: science, religion, and the soul in the early Enlightenment. p. 42.
For mortalists the Bible did not teach the existence of a separate immaterial or immortal soul and the word 'soul' simply meant 'life'; the doctrine of a separate soul was said to be a Platonic importation.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Soul in the Bible». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۹ نوامبر ۲۰۲۳.