پرش به محتوا

روان‌پریشی عرفانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روان‌پریشی عرفانی (به انگلیسی: Mystical psychosis) اصطلاحی است که توسط Arthur J. Deikman در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی نوآوری شد برای تشریح روایات اول شخص از تجربیات روان‌پریشانه که شدیداً به گزارش‌های تجربیات عرفانی شباهت دارند.[۱][۲][۳][۴][۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Whitney, E. (1998). "Personal accounts: Mania as spiritual emergency" Psychiatric Services 49: 1547–1548
  2. Jackson, M., & Fulford, K.W.M., K. W. M.; Jackson, Mike (1997). "Spiritual experience and psychopathology". Philosophy, Psychiatry, & Psychology. 4: 41–66. doi:10.1353/ppp.1997.0002.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  3. Brett, C. (2003). "Psychotic and mystical states of being: Connections and distinctions". Philosophy, Psychiatry, & Psychology. 9 (4): 321–341. doi:10.1353/ppp.2003.0053.
  4. Sandra Stahlman(1992)"The Relationship Between Schizophrenia & Mysticism: A Bibliographic Essay بایگانی‌شده در ۲۰۰۹-۰۵-۰۵ توسط Wayback Machine"
  5. Tomás Agosin(1989)"Mysticism and Psychosis بایگانی‌شده در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine"