رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین
رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین (به انگلیسی: Smithsonian Astrophysical Observatory SAO)، یک مؤسسهٔ تحقیقاتی وابسته به مؤسسه اسمیتسونین است که مرکز آن در کمبریج، ماساچوست، در مجاورت رصدخانه کالج هاروارد (HCO) قرار گرفته و پیوستگی آنها به یکدیگر مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین(CFA) را به وجود آورده است.
پیشینه
[ویرایش]رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین در سال ۱۸۹۰ توسط ساموئل پیرپونت لانگلی، سومین رئیس اسمیتسونین، و در آغاز در درجه اول برای مطالعه و بررسی خورشید تأسیس شد. امروز از پیرپونت لانگلی به عنوان یک پیشگام هوانوردی یاد میشود، اما او یک دانشآموختهٔ ستارهشناسی و یک اخترشناس و اولین دانشمند آمریکایی بود که به درک مفهوم «اختر فیزیک» به عنوان یک رشتهٔ مجزا توجه داشت. لانگلی ابزار اخترشناسی بولومتر را ساخت و اشعه مادون قرمز خورشید را نشان داد.[۱]
رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین (SAO) در سال ۱۹۵۵، از واشینگتن، دی.سی. به کمبریج، برای همکاری با رصدخانه کالج هاروارد (HCO) و گسترش شمار کارکنان، و امکانات خود، و مهمتر از همه، دامنههای تلاشهای علمی نقل مکان کرد. فرد لارنس ویپل، نخستین مدیر کل رصدخانهٔ (SAO) در این دور تازهٔ تلاشهای علمی، پذیرفت که یک چالش ملی برای ایجاد یک شبکهٔ ردیابی آسمان در سراسر جهان به وجود آورَد، تصمیمی که رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین را به صورت یک پیشگام و رهبر در تحقیقات علوم فضایی درمیآورد.
ایستگاههای رصدی راه دور
[ویرایش]رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین (SAO) در طول سالها، شماری از ایستگاههای رصدی راه دور را در بسیاری از جاهای مختلف جهان بنا و راهاندازی کردهاست. .[۲][۳]
رصدخانهٔ امروز اخترفیزیک اسمیتسونین
[ویرایش]در حال حاضر، بیش از ۳۰۰ نفر دانشمند در رصدخانهٔ اخترفیزیک اسمیتسونین، در برنامههای گستردهٔ پژوهشی در زمینههای اخترشناسی، اخترفیزیک، زمین، علوم فضایی، و آموزش علوم سرگرم کار هستند.
تلاشهای پیشگامانه رصدخانهٔ اسمیتسونین در توسعهٔ رصدخانههای در مدار (فضایی) و تلسکوپهای بزرگ زمینی، بهرهگیری از سیستمهای کامپیوتری و کامپیوتر در دشواریهای اخترفیزیکی، و ادغام رشتههای اندازهگیری آزمایشگاهی، اختر فیزیک نظری، و مشاهدات در پهنای طیف الکترومغناطیسی، در دستیابی به درک درستتر کنونی ما از جهان کمک کردهاست.
مدیریت رصدخانه پرتو ایکس چاندرا توسط رصدخانهٔ اخترفیزیک اسمیتسونین در کمبریج اداره میشود. همچنین همراه با دانشگاه آریزونا، این رصدخانه مدیریت تلسکوپ امامتی که یکی از بزرگترین تلسکوپهای بزرگ جهان است را نیز بر عهده دارد.
مدیران کل
[ویرایش]- ساموئل پیرپونت لانگلی ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۶[۴]
- چارلز گریلی ابوت ۱۹۰۶ تا ۱۹۴۲[۴]
- لُویال بلین آلدریک ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۵[۴]
- فرد لارنس ویپل 1955–1973[۴]
- George B. Field 1973–1982[۴] (with the creation of the مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین in 1973, the director of SAO and the رصدخانه کالج هاروارد became a joint position)
- Irwin I. Shapiro 1982–2004[۴]
- چارلز راجر آلکوک 2004–[۵]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "SAO History". Retrieved 2015-09-03.
- ↑ Wright, F. W.; Hodge, P. W. (1965). "The Volcanic Dust Sampling Program of the Smithsonian Astrophysical Observing Stations". SAO Special Report #172 (1965). 172. Bibcode:1965SAOSR.172.....W.
- ↑ Roosen, Robert G.; Angione, Ronald J. (1977). "Variations in Atmospheric Water Vapor: Baseline Results from Smithsonian Observations". Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 89: 814. Bibcode:1977PASP...89..814R. doi:10.1086/130233.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ "SAO Directors: 1834 - Present". Smithsonian Astrophysical Observatory. Retrieved 2015-09-03.
- ↑ "Charles Alcock Named Director of the Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics". Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. Retrieved 2015-09-17.