رشحه
بیگُم دختر هاتف، متخلص به رَشحه*،[۱] (۱۱۹۸ ه.ق - ؟) شاعر ایرانی در دوران قاجار بود.
زندگینامه
[ویرایش]پدرِ بیگم (هاتف اصفهانی)، شوهرش (میرزا علیاکبر، متخلص به «نظیری»)، پسرش (میرزا احمد متخلص به «کشته»)، و برادرش (سید محمد متخلص به «سحاب») نیز همگی شاعر بودند.مقام شعریِ بیگم از برادرش «سحاب» بلندتر بود. او از سادات بود و مدح بعضی از دختران و پسران فتحعلیشاه قاجار میگفت. محمودمیرزا در تذکرهٔ نقل مجلس مینویسد «رشحه شاعری بسیار توانا بود و «با لاله خاتون و مهری هروی و مهستی گنجوی، که مهتر و بهترِ شعرای نسوان میباشند، همسر و برابر است.»تاریخ دقیق مرگ وی مشخص نیست، ولی تا سال ۱۲۳۱ ه. ق رشحه هنوز زنده بودهاست.یگم دختر هاتف، متخلص به رَشحه متولد 1168 شمسی یک شاعره ایرانی در دوران قاجار بود. او و پدرش هاتف اصفهانی، شوهرش میرزا علی اکبر (نظیری)، پسرش میرزا احمد (کشته) و برادرش سید محمد (سحاب)، همگی شاعر بودند. مقام و جایگاه شعری بیگم از برادرش «سحاب» بلندتر و پر آوازه تر بود، او همچنان از خانواده سادات بود. او در مدح دختران و پسران فتحعلی شاه قاجار شاعری توانا بود شعر های زیادی سرود و مورد توجه ویژه دربار قاجاری بود. محمودمیرزا از توانایی شعری او تعریف کرده و دیوان شعر بیگم را به گفتهی او از بهترین دیوانهای یک زن شاعر ایرانی دانسته است. متأسفانه دیوان او در دسترس نیست ولی تذکره نقل مجلس به شعرهایش اشاره شده.[۲]
رشحه در اشعار او به معنای چکه و قطره بوده و او از پدرش علوم انسانی و صرف و نحو را آموخته و با نظیری ازدواج کرده است.
آثار
[ویرایش]دیوان شعر بیگم، به گفتهٔ محمودمیرزا، سههزار بیت شعر داشت که از بهترین و بزرگترین دیوانهای یک زن شاعر ایرانی بود که در دست نیست. در تذکرهٔ نقل مجلس صد بیت از شعرهای او و در ضمیمهٔ دیوان هاتف هفتادوپنج بیت آمدهاست.
نمونه شعر
[ویرایش]غم نه، گر خاکم به باد از تندیِ خوی تو رفت | غم از آن دارم که محروم از سر کوی تو رفت | |
گلشن خلدش شود گر جا نیاساید دگر | «رشحهٔ» مسکین که محروم از سر کوی تو رفت |
بخشی از یک غزل:
جفا و جور تو عمری بدین امید کشیدم | که بینم از تو وفایی، گذشت عمر و ندیدم | |
سزای آنکه تو را برگزیدم از همه عالم | ملامت همه عالم ببین چگونه شنیدم |
فلک کینهگرا دوش به آهنگ جفا | نیمشب پای فروهشت به کاشانهٔ ما | |
گفتم: از بهر چه کار آمدهای، گفت که جور | گفتم: از بهر چه تقصیر بُوَد، گفت: وفا | |
هر کجا نام ز دانش همه آفاق حجاب | هر کجا ذکر به نامش همه افلاک حیا |
پانویس
[ویرایش]- ↑ به معنی تراویده یا چکیده
- ↑ «زندگی و شعر رَشحه، شاعرهای نابغه در دوران قاجار». tarna. دریافتشده در ۲۰۲۴-۱۱-۱۰.
منابع
[ویرایش]- زندگی و شعر رَشحه، شاعرهای نابغه در دوران قاجار
- بنفشه حجازی (۱۳۸۲)، تذکره اندرونی: شرح احوال و شعر شاعران زن در عصر قاجار تا پهلوی اول، تهران: نشر قصیده سرا، ص. ۷۸–۸۲، شابک ۹۶۴-۷۶۷۵-۷۶-۳
