پرش به محتوا

دیوید چوکوهوانکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عالی‌جناب

دیوید چوکوهوانکا

MROU OSP
پرتره کامل بدن دیوید چوکوهوانکا، به همراه پرچم بولیوی در سمت چپ و ویفالا در سمت راست.
پرتره رسمی، ۲۰۲۰
سی و نهم معاون رئیس‌جمهور بولیوی
آغاز به کار
۸ نوامبر ۲۰۲۰
رئیس‌جمهورلوئیس آرس
پس ازآلوارو گارسیا لینرا
دبیرکل آلبا
دوره مسئولیت
۵ مارس ۲۰۱۷ – ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹
پس ازبرناردو آلوارز
پیش ازساچا لورنتی
وزیر امور خارجه
دوره مسئولیت
۲۳ ژانویه ۲۰۰۶ – ۲۳ ژانویه ۲۰۱۷
رئیس‌جمهوراوو مورالس
پس ازآرماندو لوایزا
پیش ازفرناندو هواناکونی
اطلاعات شخصی
زاده
دیوید چوکوهوانکا سپدس

۷ مهٔ ۱۹۶۱ ‏(۶۳ سال)
کوتا کوتا باجا، لاپاز، بولیوی
حزب سیاسیجنبش برای سوسیالیسم
همسر(ان)لیدیا گوتیرز
محل تحصیلمدرسه عالی تربیت معلم سیمون بولیوار
مدرسه آموزش کادر نیکتو پرز
پیشه
  • دیپلمات
  • سیاستمدار
امضا

دیوید چوکوهوانکا (زاده ۷ مه ۱۹۶۱) دیپلمات، رهبر دهقان، سیاستمدار و اتحادیه کارگری بولیوی است که به عنوان سی و نهمین معاون رئیس‌جمهور بولیوی از سال ۲۰۲۰ فعالیت می‌کند. او که یکی از اعضای جنبش سوسیالیسم بود، قبلاً از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷ به عنوان وزیر امور خارجه و از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ به عنوان دبیرکل آلبا خدمت کرد.

دیوید چوکوهوانکا در کوتا کوتا باجا به دنیا آمد و بعداً تحصیلات متوسطه را در هوارینا به پایان رساند و در آنجا پیرو تفکر مارکسیستی شد. او قبل از پیوستن به جنبش کارگری دهقانی بومی در موسسات لاپاز و هاوانا فلسفه خواند و در این مدت با اوو مورالس فعال کوکالر آشنا شد و با او جنبش برای سوسیالیسم را تشکیل داد. در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰، چوکوهوانکا به عنوان مشاور کلیدی برای سازمان‌های بومی و رهبران دهقانان، از جمله اوو مورالس، و هماهنگ‌کننده ملی برنامه نینا، یک سازمان غیردولتی بود که به آموزش رهبران فعال اختصاص داشت.

اوو مورالس در سال ۲۰۰۶، چوکوهوانکا را به عنوان وزیر امور خارجه دولت خود منصوب کرد، سمتی که او برای بیش از یک دهه انجام داد و به یکی از مورد اعتمادترین مقامات دولتی مورالس تبدیل شد. دقیقاً یازده سال، دوره تصدی دیوید چوکوهوانکا طولانی‌ترین وزیر امور خارجه در تاریخ بولیوی و دومین طولانی‌ترین وزیر دولت بعد از لوئیس آرس بود.

پس از برکناری اجباری مورالس در سال ۲۰۱۹، چوکوهوانکا توسط سازمان‌های اجتماعی متحد به عنوان نامزد حزبش برای ریاست جمهوری در انتخابات عمومی مجدد که برای سال ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی شده بود معرفی شد. با این حال، مورالس در عوض آرس را به عنوان رئیس بلیت انتخاب کرد و چوکوهوانکا را به عنوان معاون خود انتخاب کرد. چوکوهوانکا که با پنجاه و پنج درصد آرا انتخاب شد، در نوامبر سال ۲۰۲۰ سمت را بر عهده گرفت و پس از ویکتور هوگو کاردناس، دومین معاون بومی رئیس‌جمهور کشور شد.

اوایل زندگی و شغل

[ویرایش]

دوران کودکی و تحصیل

[ویرایش]

دیوید چوکوهوانکا در ۷ مه ۱۹۶۱ در کوتا کوتا باجا، دهکده ای کوچک واقع در امتداد خط ساحلی دریاچه تیتیکاکا در استان اوماسویوس لاپاز به دنیا آمد. یک آیمارای قومی.[۱][۲][۳] چوکوهوانکا در باپتیست بزرگ شد و تا هفت سالگی فقط به زبان مادری خود صحبت می‌کرد، زمانی که اسپانیایی را نیز یادگرفت.[۱][۴] پدرش، نیکلاس چوکه‌هوانکا، یک رهبر دهقانی برجسته در شهر همسایه هوآرینا بود، جایی که او رهبری تعاونی کشاورزی محلی را بر عهده داشت. در کودکی، پدر چوکه‌هوانکا جنبه‌های اساسی خانه‌داری را به او آموخت.[۵]

وی تحصیلات ابتدایی را در شهر خود به پایان رساند، سپس در سال ۱۹۷۱ به هوآرینا نقل مکان کرد تا دوره متوسطه خود را در مدرسه دولتی خوزه میگل لانزا، جایی که در سال ۱۹۸۰ فارغ‌التحصیل شد، به پایان رساند[۱] وی در دوران دانشجویی توسط استاد فلسفه خود، خوان رودریگز، با افکار مارکسیستی آشنا شد.[۶] او گفت: «او به ما گفت که روزی باید مسئولیت‌هایی را به عهده بگیریم و برای این کار باید مارکسیست باشیم».[۷] به روایت خودش، آموزه‌های مارکسیستی چوکوهوانکا الهام‌بخش او شد تا یک انقلابی شود.[۸] قبلاً در سال سوم تحصیل، وی در سازماندهی اولین اتحادیه دانش آموزان مدرسه اش کمک کرد،[۹] در اعتراضات متعدد دانش آموزی شرکت کرد، که به همین دلیل چندین بار تعلیق شد و حتی تقریباً اخراج شد.[۸][۱۰]

اندکی پس از فارغ‌التحصیلی، چوکوهوانکا به لاپاز نقل مکان کرد و در مدرسه عالی تربیت معلم سیمون بولیوار در رشته فلسفه تحصیل کرد، در این مدت او به گروه دانشجویی دیگر، گرایش انقلابی معلمان دانشجو پیوست.[۸] او تنها یک سال را در مؤسسه به پایان رساند و سپس ترک تحصیل کرد تا به‌طور مختصر خود را وقف فعالیت اتحادیه کارگری کند.[۱۱] در سال ۱۹۸۵، او با دریافت بورسیه تحصیلی شش‌ماهه برای حضور در مدرسه تربیت کادر در هاوانا، کوبا، به آموزش بازگشت و در آنجا در رشته فلسفه و اقتصاد سیاسی آموزش دید.[۱۲] با بازگشت به بولیوی، وی تحصیلات تکمیلی خود را در رشته تاریخ و مردم‌شناسی در دانشگاه عالی سن آندرس به پایان رساند و بعداً در سال ۲۰۰۲ دیپلم حقوق بومیان را از دانشگاه کردیلرا لاپاز دریافت کرد.[۱][۱۳][۱۴][۱۵]

وزیر امور خارجه

[ویرایش]

پس از انتخاب شدن مورالس به ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۵، چوکوهوانکا به عنوان وزیر خارجه در نخستین کابینه رئیس‌جمهور جدید منصوب شد.[۱۶] تمایل مورالس به منصوب کردن چوکوهوآنکا به سرپرستی وزارت امور خارجه به اواخر دهه ۱۹۹۵ در جریان سفرش به لیبی برمی‌گردد، جایی که رئیس‌جمهور آینده همان‌قدر به وزیر امور خارجه وقت لیبی گفت. با این حال، چوکوهوانکا چندان مشتاق این ایده نبود و در ابتدا به دنبال شخص دیگری - ترجیحاً آیمارا - برای ایفای نقش بود. در نهایت، او پیشنهاد مورالس را پذیرفت. وی تصریح کرد: من اگر قبول نکنم [وزیر جدید] مثل همیشه می‌شود و روزی احساس گناه می‌کنم.[۱۷] چوکوهوانکا با تصدی این سمت، اولین فرد بومی بود که در تاریخ بولیوی سمت وزیر خارجه را اشغال کرد.[۱۸]

وی در یازده سال ریاست خود - طولانی‌ترین وزیر خارجه در تاریخ بولیوی -[۱۹] چوکه‌هوانکا خود را به عنوان یکی از تأثیرگذارترین افراد در حلقه درونی رئیس‌جمهور معرفی کرد، که برای آن «به اتفاق آرا سومین چهره در حزب حاکم پس از مورالس و آلوارو گارسیا لینرا، معاون رئیس‌جمهور، آلوارو گارسیا لینرا» در نظر گرفته شد. به عنوان وزیر امور خارجه، چوکوهوانکا نماینده "جریان میانه رو هندی " در دولت مورالس بود،[۲۰] جناحی از حامیان ام‌ای‌اس که "نقش اصلی دولت را استعمار زدایی از جامعه بولیوی می‌دانستند". تا حدی به لطف رهبری وی، این گروه با استفاده از "نسخه‌های ایده آل فرهنگ آند برای ارائه تصویری بومی بر روی دولت، از بیشترین دید بین المللی برخوردار شد. ... پروژه‌ها».[۲۱] اگرچه بومی‌ها در سال‌های اولیه دولت مورالس به دلیل حذف رادیکال‌ترین حامیانش ضعیف شدند، اما با[۲۰] از سال ۲۰۱۰ به بعد به‌طور نمادین تأثیرگذار باقی ماندند.[۲۲]

با افزایش نفوذ داخلی چوکوهوانکا در دولت، رسانه‌ها به‌طور فزاینده ای توجه خود را به تنش‌های در حال جوش بین وزیر امور خارجه و سایر بخش‌های دولت مورالس، به ویژه آنهایی که به معاون او، گارسیا لینرا، وفادار بودند، معطوف کردند.[۲۳] به گفته ریکاردو کالا، جامعه‌شناس، نفاق داخلی بین اطرافیان معاون رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه حتی قبل از سال ۲۰۰۶ آغاز شده بود[۲۴] این درگیری پس از شکست همه‌پرسی قانون اساسی در سال ۲۰۱۶، که در آن رای‌دهندگان کاهش محدودیت‌های دوره را برای اجازه دادن به مورالس برای انتخاب چهارمین دوره ریاست جمهوری رد کردند، عمیق‌تر شد. در شرایطی که مورالس فعلاً از نامزدی منع شده بود، در صورتی که ام‌ای‌اس نتواند نتایج را از طریق راه‌های قانونی مختلف لغو کند، چوکوهوانکا به‌طور فزاینده‌ای اقداماتی را انجام داد تا خود را به عنوان جانشین رئیس‌جمهور معرفی کند، واقعیتی که خشم رئیس‌جمهور را برانگیخت و منجر به وخامت روابط آنها شد.[۲۵][۲۶] در بحبوحه این جنگ قدرت، موقعیت چوکوهوانکا در پی بحران آب در سال ۲۰۱۶ در لاپاز تضعیف شد، که شاهد افزایش نظارت بر وزیر وقت محیط زیست، الکساندرا موریرا، و مقامات برجسته آب کشور بود، که اکثر آنها سهمیه بلوک او بودند، و موریرا قبلاً در سمت وزیر خارجه کار می‌کرد.[۲۴][۲۷]

به گفته کالا، هزینه سیاسی بحران آب، محرک نهایی برای برکناری وی بود. در ژانویه ۲۰۱۷، مورالس فرناندو هواناکنی را جایگزین او کرد، شخصیتی همسو با پایه قدرت گارسیا لینرا. موریرا نیز برکنار شد، با اکثریت متحدان باقیمانده چوکه‌هوآنکا در خدمات ملکی در چند روز پس از خروج او، موقعیت‌های آنها توسط افرادی از اردوگاه گارسیا لینرا اشغال شد، که به عنوان برنده اختلاف طولانی مدت ظاهر شد.[۲۴][۲۷] اندکی پس از برکناری، چوکه‌هوانکا به عنوان دبیرکل اتحاد بولیوی (آلبا) منصوب شد،[۲۸] موقعیتی که فرناندو مولینا، روزنامه‌نگار، آن را معادل «تبعید» محتاطانه به یک پست دیپلماتیک ثانویه می‌دانست. مولینا برکناری چوکه‌هوانکا را به ساختار احزاب سیاسی بولیوی نسبت داد: «واکنش علیه چوکوهوانکا به این دلیل بود که محیط مورالس نمی‌توانست اجازه ظهور رئیس‌جمهور جدید را بدهد. ... سقوط یک رهبر به معنای کنار رفتن کل یک گروه از قدرت است؛ بنابراین، مورالس به شدت برای جلوگیری از آن انگیزه داشت.»[۲۵]

."[۲۵]

تاریخ انتخابات

[ویرایش]
Electoral history of David Choquehuanca
Year Office Party Votes Result Ref.
Total % P.
۲۰۲۰ Vice president Movement for Socialism ۳٬۳۹۳٬۹۷۸ ۵۵٫۱۰٪ 1st Won [۲۹]
Source: Plurinational Electoral Organ | Electoral Atlas

افتخارات

[ویرایش]
مفتخر شدن به نشان خورشید پرو
جایزه یا تزئین کشور تاریخ Ref.
مدال جمهوری شرقی اروگوئه اروگوئه [۳۰]
صلیب بزرگ از دستور خورشید پرو پرو [۳۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ "David Choquehuanca de su humilde Cota Cota a Vicepresidente de Bolivia". La Patria (به اسپانیایی). Oruro. 2020-11-08. Archived from the original on 2020-11-08. Retrieved 2022-09-01.
  2. ↑ Echalar Ascarrunz, Agustín (2020-11-17). "David (Nelson) Choquehuanca ¿será?". Correo del Sur (به اسپانیایی). Sucre. Archived from the original on 2020-11-27. Retrieved 2022-09-01.
  3. ↑ Staff writer (2014-12-23). Written at La Pa. "Canciller de Bolivia dice ser 'el último inca'". El Comercio (به اسپانیایی). Lima. Archived from the original on 2022-09-02. Retrieved 2022-09-01.
  4. ↑ (Salcedo 2016)
  5. ↑ "Fallece el padre del vicepresidente David Choquehuanca y se multiplican las condolencias". Correo del Sur (به اسپانیایی). Sucre. 2021-08-24. Archived from the original on 2021-08-25. Retrieved 2022-09-01.
  6. ↑ (Svampa، Stefanoni و Fornillo 2010)
  7. ↑ (Salcedo 2016)
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Gómez, Miguel (2020-11-08). "David Choquehuanca: El militante del 'vivir bien' con la 'revolución' en las venas". La Razón (به اسپانیایی). La Paz. Archived from the original on 2021-04-15. Retrieved 2022-09-02.
  9. ↑ (Salcedo 2016)
  10. ↑ (Svampa، Stefanoni و Fornillo 2010)
  11. ↑ Bravo, Patricia; González, Cris (2009-03-21). "'El Socialismo comunitario refundará a Bolivia'". Rebelion.org (به اسپانیایی). La Paz. Archived from the original on 2021-02-11. Retrieved 2022-09-03.
  12. ↑ (Svampa، Stefanoni و Fornillo 2010)
  13. ↑ Bravo, Patricia; González, Cris (2009-03-21). "'El Socialismo comunitario refundará a Bolivia'". Rebelion.org (به اسپانیایی). La Paz. Archived from the original on 2021-02-11. Retrieved 2022-09-03. 'Al final hicimos una marcha, vino la prensa y se fue directo donde Evo Morales, y no donde nosotros que éramos los que habíamos organizado el encuentro', recuerda sonriendo Choquehuanca. 'Tiene 'algo' el presidente', concluye.
  14. ↑ Quiroz, Mauricio (2015-01-22). "David Choquehuanca: El tejedor que hilvanó el 'proceso de cambio'". La Razón (به اسپانیایی). La Paz. Archived from the original on 2022-09-04. Retrieved 2022-09-03.
  15. ↑ (Svampa، Stefanoni و Fornillo 2010)
  16. ↑ "Canciller Choquehuanca solicitó apoyo ciudadano". El Diario (به اسپانیایی). La Paz. 2006-01-24. Archived from the original on 2022-09-06. Retrieved 2022-09-06.
  17. ↑ (Svampa، Stefanoni و Fornillo 2010)
  18. ↑ Bjork-James, Carwil (2020-10-21). "David Choquehuanca & plurinational Bolivia's grassroots approach to diplomacy". Carwil without Borders (به انگلیسی). Archived from the original on 2021-12-13. Retrieved 2022-09-07.
  19. ↑ Toro, Juan José (2017-01-24). "Choquehuanca cierra ciclo histórico en el Gobierno". Correo del Sur (به اسپانیایی). Sucre. Archived from the original on 2017-04-22. Retrieved 2022-09-07.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Molina, Fernando (2017). "Evo Morales se libera de su 'entorno' y acicala al gobierno para lograr la reelección". Nueva Sociedad (به اسپانیایی). Archived from the original on 2021-04-20. Retrieved 2022-09-07.
  21. ↑ (Postero 2017)
  22. ↑ Stefanoni, Pablo (2010). "Bolivia después de las elecciones: ¿a dónde va el evismo?". Nueva Sociedad (به اسپانیایی). No. 225. Archived from the original on 2016-05-26. Retrieved 2022-09-07.
  23. ↑ "A horas de la crisis de gabinete, salen a flote las pugnas internas del MAS". Agencia de Noticias Fides (به اسپانیایی). La Paz. 2017-01-20. Archived from the original on 2017-01-23. Retrieved 2022-09-07.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ "Calla: En el Gobierno se 'barrió' con el grupo del excanciller". Página Siete (به اسپانیایی). La Paz. 2017-01-28. Archived from the original on 2022-09-07. Retrieved 2022-09-07.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ Molina, Fernando (2022). "El MAS boliviano ya no baila solo al ritmo de Evo". Nueva Sociedad (به اسپانیایی). No. 299. Archived from the original on 2022-06-28. Retrieved 2022-09-07.
  26. ↑ Tapia, Alejandro (2017-01-24). "Choquehuanca, la carta oculta de Evo Morales para 2019". La Tercera (به اسپانیایی). Santiago. Archived from the original on 2017-01-25. Retrieved 2022-09-07.
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ "Sale del gabinete David Choquehuanca, posible 'presidenciable'". El Deber (به اسپانیایی). Santa Cruz de la Sierra. 2017-01-24. Archived from the original on 2022-09-08. Retrieved 2022-09-07.
  28. ↑ Staff writer (2017-03-06). Written at Caracas. "David Choquehuanca es designado como secretario general del ALBA". La Razón (به اسپانیایی). La Paz. Agencia Boliviana de Información. Archived from the original on 2022-09-08. Retrieved 2022-09-07.
  29. ↑ "Elecciones Generales 2020 | Atlas Electoral". atlaselectoral.oep.org.bo (به اسپانیایی). La Paz: Plurinational Electoral Organ. Archived from the original on 1 January 2023. Retrieved 2022-06-05.
  30. ↑ Vázquez, Tabaré (2006-10-23). "Resolución N° 704/006". impo.com.uy (به اسپانیایی). Montevideo: Dirección Nacional de Impresiones y Publicaciones Oficiales. Archived from the original on 2022-03-10. Retrieved 2022-09-10.
  31. ↑ "Canciller José A. García Belaunde condecora a su homólogo boliviano, David Choquehuanca, con la Orden del Sol del Perú en el contexto de la reunión 2+2 de Lima" (به اسپانیایی). Lima: Ministry of Foreign Affairs. 2010-10-18. Archived from the original on 2019-01-13. Retrieved 2022-09-10.

[[رده:افراد بولیویایی آیمارای‌تبار]] [[رده:افراد زنده]] [[رده:دیپلمات‌های اهل بولیوی]] [[رده:زادگان ۱۹۶۱ (میلادی)]] [[رده:سیاستمداران سده ۲۱ (میلادی) اهل بولیوی]] [[رده:معاونان رئیس‌جمهورهای بولیوی]] [[رده:یادکردهای دارای منبع به زبان اسپانیایی]]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دیوید_چوکوهوانکا&oldid=41174672»