پرش به محتوا

درازسری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از دولیکوسفالی)
درازسری
انسان
درازسری (از نوع زورق‌سری) در یک کودک ۱۰ ساله
درازسری در سگ نژاد لورچر
شکل سر دراز در سگ‌های نژاد لورچر
تخصصژن‌شناسی پزشکی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

درازسری (انگلیسی: Dolichocephaly)[۱] اصطلاحی است که برای توصیف سری که نسبت به عرضش طول بیشتری دارد، به کار می‌رود. در انسان، زورَق‌سری شکلی از درازسری است.

در سگ‌های درازسر (مانند لورچر یا ژرمن شپرد)، بینی کشیده است که آن‌ها را در برابر بیماری‌های قارچی بینی مانند آسپرژیلوسیس آسیب‌پذیر می‌کند.[۲] در انسان، قطر قدامی–خلفی (طول) سر درازسری بیشتر از قطر عرضی (عرض) آن است.

درازسری گاهی می‌تواند نشانه‌ای از نشانگان سنسن‌برنر، نشانگان کروزون، نشانگان سوتوس،[۳] CMFTD[۴] و نشانگان مارفان باشد. با این حال، این وضعیت به صورت غیرپاتولوژیک نیز به‌عنوان نتیجه‌ای از تفاوت‌های طبیعی بین جمعیت‌های انسانی رخ می‌دهد. استانداردهای تعیین درازسری بر اساس هنجارهای کالبدشناختی نژاد سفید استوار است و در نتیجه توصیف آن به‌عنوان یک وضعیت پزشکی ممکن است بازتاب‌دهنده تنوع موجود در جمعیت‌های انسانی مختلف نباشد.[۵]

در مردم‌شناسی، جمعیت‌های انسانی به‌عنوان دارای سرهای دراز (درازسری)، سرهای متوسط ([[میان‌سری])، یا سرهای کوتاه (کوتاه‌سری) طبقه‌بندی شده‌اند. سودمندی شاخص سر توسط جوزپه سرجی زیر سؤال رفت، کسی که استدلال کرد ریخت‌شناختی جمجمه وسیله بهتری برای مدل‌سازی نیاکان نژادی است.[۶]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. از یونانی باستان δολιχός به معنای «دراز» و κεφαλή به معنای «سر» مشتق شده است،
  2. Ferreira, Rafael; et al. (2011). "Canine Sinonasal Aspergillosis" (PDF). Acta Scientiae Veterinariae. 39 (4): 1009. Retrieved 28 December 2014.
  3. Park SW, Park MS, Hwang JS, Shin YS, Yoon SH (2006). "A case of Sotos syndrome with subduroperitoneal shunt". Pediatr Neurosurg. 42 (3): 174–179. doi:10.1159/000091863. PMID 16636621. S2CID 12057084.
  4. Kliegman, Robert M.; Geme, Joseph St (2019-04-01). Nelson Textbook of Pediatrics E-Book (به انگلیسی). Elsevier Health Sciences. ISBN 978-0-323-56888-3.
  5. "Dolichocephaly". National Human Genome Research Institute. Retrieved 2023-05-03.
  6. K. Killgrove (2005). Bioarchaeology in the Roman World (PDF) (thesis). UNC Chapel Hill. Archived from the original (PDF) on 28 March 2012.

پیوند به بیرون

[ویرایش]