دلئوبوویر

دلئوبوویر
داده‌های بالینی
رده‌بندی داروهای; بارداری	N/A;
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	Development terminated;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک (2E)-3-(2-{1-[2-(5-Bromopyrimidin-2-yl)-3-cyclopentyl-1-methyl-1H-indole-6-carboxamido]cyclobutyl}-1-methyl-1H-benzimidazol- 6-yl)prop-2-enoic acid;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	863884-77-9 ;
پاب‌کم CID	56948249;
کم‌اسپایدر	29773345;
UNII	58BU988K90;
KEGG	D10554 ;
ChEMBL	ChEMBL2403318;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID40235516 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C34H33BrN6O3
جرم مولی	۶۵۳٫۵۸۱ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES CN1C2=C(C=CC(=C2)C(=O)NC3(CCC3)C4=NC5=C(N4C)C=C(C=C5)/C=C/C(=O)O)C(=C1C6=NC=C(C=N6)Br)C7CCCC7;
	InChI InChI=1S/C34H33BrN6O3/c1-40-26-17-22(10-11-24(26)29(21-6-3-4-7-21)30(40)31-36-18-23(35)19-37-31)32(44)39-34(14-5-15-34)33-38-25-12-8-20(9-13-28(42)43)16-27(25)41(33)2/h8-13,16-19,21H,3-7,14-15H2,1-2H3,(H,39,44)(H,42,43)/b13-9+; Key:BMAIGAHXAJEULY-UKTHLTGXSA-N;

دلئوبوویر (انگلیسی: Deleobuvir) (BI 207127 سابق) دارویی آزمایشی برای درمان هپاتیت ث بود. این دارو توسط شرکت بوهرینگر اینگلهایم ساخته شده بود. این دارو یک مهارکننده پلیمراز NS5B ویروس هپاتیت ث غیر نوکلئوزیدی است. دلئوبوویر در رژیم‌های ترکیبی با اینترفرون پگیله و ریباویرین و در رژیم‌های بدون اینترفرون با سایر عوامل ضد ویروسی مستقیم اثر از جمله فالداپرویر مورد آزمایش قرار گرفت.

در دسامبر ۲۰۱۳، بوهرینگر اینگلهایم اعلام کرد که توسعه دلئوبوویر ادامه نخواهد یافت زیرا یافته‌های اخیر از آزمایش‌های فاز III اثربخشی کافی را نشان نمی‌دهد.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Deleobuvir». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ فوریه ۲۰۲۲.

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.