پرش به محتوا

درد عشق

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

درد عشق یا بیماری عشق به رنجی اطلاق می‌شود که می‌تواند باعث ایجاد احساسات منفی در فرد شود درست در زمانی که عمیقاً عاشق شده است، در زمان غیبت یکی از عزیزان یا زمانی که عشق یک‌طرفه و نافرجام است.

اصطلاح «درد عشق» به ندرت در پزشکی و روان‌شناسی مدرن استفاده می‌شود، اگرچه تحقیقات جدیدی در مورد تأثیر دل شکستگی بر بدن و ذهن در حال ظهور است.[۱]

مرگ دیدو اثر جوزف استالارت، ۱۸۷۲، روغن روی بوم - موزه هنر و تاریخ - بروکسل، بلژیک - DSC08548.jpg

تحقیقات مدرن

[ویرایش]

در سال ۱۹۱۵، زیگموند فروید با لفاظی پرسید: "آیا منظور ما از "عاشق شدن" نوعی بیماری و دیوانگی نیست، یک توهم، کوری نسبت به اینکه شخص مورد علاقه واقعاً چگونه است؟[۲]

یک مطالعه علمی در مورد موضوع بیماری عشق نشان داده است که افراد عاشق نوعی حالت شدید را تجربه می‌کنند که همانند تأثیر استفاده از مواد مخدر غیرقانونی مانند کوکائین است. در مغز، برخی از انتقال‌دهنده‌های عصبی - فنتیل‌آمین، دوپامین، نوراپی‌نفرین و اکسی توسین - با استفاده از دوازده ناحیه مختلف مغز، احساس سرخوشی ناشی از «عشق» یا «عاشق شدن» را برمی‌انگیزند. این انتقال دهنده‌های عصبی احساس آمفتامین‌ها را تقلید می‌کنند.[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. "The science behind a broken heart" (به انگلیسی). The State of Queensland (Queensland Health). 2017-01-08. Archived from the original on 30 September 2020. Retrieved 2022-01-26.
  2. Janet Malcolm, Psychoanalysis: The Impossible Profession (1988) p. 9
  3. Vaughn, Tricia. "Love sickness is real, and the high it provides looks a lot like cocaine usage". Article. The Crimson White. Archived from the original on 7 April 2014. Retrieved 28 March 2014.