دالاوان
دالاوان | |
|---|---|
روستا | |
 | |
 | |
| کشور | ایران |
| استان | آذربایجان غربی |
| شهرستان | پیرانشهر |
| بخش | مرکزی |
| دهستان | پیران |
| جمعیت | ۱۸۵ نفر (سرشماری ۹۵) |
دالاوان یا دلاوران، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی ایران. این روستا در میان ارتفاعات سر‌به‌فلک‌کشیده‌ی کُردستان واقع گردیده است و از لحاظ اعتدال و سلامت هوا کم‌نظیر است.
دالاوان (دلاوان) آبادی‌ای است سرسبز و شاداب از آبادی‌های خوب ربع مسکون زمین است. خاکش خوب، آبش گوارا، هوایش سازگار، فضایش صاف و بی‌غبار، و ساکنانش علی‌العموم تندرست و نیکو‌رویند.
شاعری دو بیت به کُردی در باره هوای دلاوان دارد بدین معنی: ای دلاوان آب روشن و گوارایت، هوای صاف و بی گردت، نسیم صبح‌گاهانت، بادهای ملایمت، هرگز فراموش نکنم.
اصل تسمیه
[ویرایش]دلاوان منطقه‌ای که آب آن از دهلیز و دالانهای کوه سرچشمه می گیرد، پسر عموی این اسم دالاهو است که در مناطق کردنشین وجود دارد.
وضع طبیعی
[ویرایش]موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]دلاوان در شمال‌غربی شهر پیرانشهر و فاصله ۵ کیلومتری آن قرار دارد. روستاهای بندره و کله‌کین در قُرب و جَوار دلاوان واقع شده ا‌ند.
اقلیم
[ویرایش]آب و هوای این روستا در زمستان سرد و در تابستان معتدل می‌‌باشد.
ویژگی‌‌های مردم‌نگاشتی
[ویرایش]جمعیت
[ویرایش]مطابق با سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱۸۵ نفر (۳۵ خانوار) بوده‌است.[۱]
زبان و مذهب
[ویرایش]اهالی دلاوان از کُردزبانان ایران می‌‌باشند که دارای ملیت ایرانی هستند و به زبان کُردی تکلم می‌نمایند و به دین مبین اسلام عقیدت‌مند بوده و مذهب اهل سنت شافعی دارند.
مکان‌شناسی
[ویرایش]کۆڵانێ ماچان، تەنگی مێوێ، خدری شەڕەفان، مەلاودەل، دەستاڕە، تاتی کاران، گەڵی دەڵاوان، بەردی زەرد، کۆختەی بابەحاجی، قووچی قەلان، غەڵە ڕەشان، گۆمە شین، کانیە خوا، کوونە ورچێ، بۆزان، بنەوان، سوورەداڵ، چاڵەقووڵان، مێشەی ئاشی، کانی کەما، بنتات، زاناغا، کێلەسپی، دارەئیشک، قەمتەرێ، قوڵێ جووی، بەڕۆژ، کەندی شیوەهۆڵێ، چاکی لاسان
