پرش به محتوا

داد و بیداد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داد و بیداد یک مقام ابداعی در موسیقی سنتی ایرانی است که توسط حسین علیزاده ارائه شده است. این آواز از ترکیب گوشهٔ «داد» در دستگاه ماهور با گوشۀ «بیداد» در دستگاه همایون (شاهد و ایست مشترک) ساخته شده است، به این ترتیب که از داد آغاز می‌شود و به صورت متناوب در بیداد فرود می‌آید.[۱]

این آواز در دو آلبوم راز نو با اجرای آوازی گروه هم‌آوایان[۲] و نیز زمستان است با آوازِ محمدرضا شجریان[۳] ارائه شده است.

ارشد طهماسبی، داد و بیداد را نه یک مقام بلکه یک پرده‌گردانی بین دو مقام داد و مقام بیداد می‌داند.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. صنایعی, سینا (2023-03-21). "واکاوی امکانات بالقوّه و بالفعلِ هم‌آمیزی مُدال برای گسترش کارگان موسیقی کلاسیک ایرانی (مطالعهٔ موردی «داد و بیداد» و دستگاه شور به همراه متعلّقات آن از روایت عبدالله دوامی)". نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی. 28 (1): 69–77. doi:10.22059/jfadram.2023.350768.615703. ISSN 2228-6012.
  2. «آلبوم راز نو، موسسه فرهنگی هنری ماهور». Mahoor. ۱۹۹۸.
  3. «آلبوم زمستان است، موسسه فرهنگی هنری دل‌آواز». Mohammadreza Shajarian. ۲۰۰۱.
  4. ارشد تهماسبی (۲۰۲۲-۰۶-۱۷). «کارگاه تحتلیل ردیف ارشد تهماسبی - قسمت پنجم». اینستاگرام. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۶.


جستارهای وابسته

[ویرایش]