خیابان ویماث
 خیابان ویماث از نمای غربی در سال ۲۰۱۰ | |
 | |
| طول | ۶۰۱ متر (۱٬۹۷۲ فوت) |
|---|---|
| مکان | وست‌مینستر، لندن |
| کد پستی | W1 |
| نزدیک‌ترین ایستگاه Tube |  ایستگاه متروی خیابان گریت پورتلند؛ ایستگاه متروی میدان آکسفورد؛ ایستگاه متروی ریجنتز پارک؛ ایستگاه متروی خیابان بوند |
| مختصات | ۵۱°۳۱′۱۶٫۰۳″ شمالی ۰°۸′۳۹٫۶۶″ غربی / ۵۱٫۵۲۱۱۱۹۴°شمالی ۰٫۱۴۴۳۵۰۰°غربی |
| انتهای East | خیابان گریت پورتلند |
| انتهای West | خیابان ماری‌لبون های |
| ساخت | |
| پایان ساخت | ۱۷۷۰ |
خیابان ویماث (انگلیسی: Weymouth Street) خیابانی در ماری‌لبون[۱] واقع در لندن مرکزی است که در وست‌مینستر[۲] قرار دارد. این محله در سده ۱۸ توسط دو تن از اشراف بریتانیایی ایجاد شد.[۳] نام این مکان در کتاب روز رستاخیز آمده‌است.[۴]
این کتاب در اواخر دهه ۱۷۷۰ و اوایل دهه ۱۷۸۰ ساخته[۵] و در حدود یک سده بعد، بخش‌هایی از آن با سبک نئوکلاسیک بازسازی شد. از حوالی دهه ۱۹۰۰ بود که آپارتمان‌های مسکونی مجلل در نزدیکی چهارراه اصلی آن بنا شد.[۶] در زمان بلیتس لندن در سال‌های ۱۹۴۱–۱۹۴۰، این خیابان دو مرتبه با بمباران هوایی تخریب شد؛[۷] اما با این وجود برخی از ساختمان‌های قرن هجدهمی تا به امروز حفظ شده‌اند، از جمله پلاک هاس ۴۵ تا ۴۹.
یکی دیگر از دلایل شهرت این خیابان، وجودِ مطب‌های پزشکان است، از جمله «کلینیک خیابان هارلی» که در ۱۹۳۵ ساخته شد. با گذشت زمان، ساختمان‌های قدیمی با معماری جرجی جای خود را با ساختمان‌های جدیدتر دادند.
برخی از ساکنان مشهور این خیابان عبارتند از: مری گِـریس، ماری ولز (پلاک ۱۲)، مایکل فارادی (پلاک ۱۸) و جین مارست (پلاک ۴۹). بسیاری از ساختمان‌های این خیابان امروزه بنای فهرست‌شده درجه ۲ محسوب می‌شوند و منطقه حفاظت‌شده هستند.[۸] ساختمان پلاک ۲۲ این خیابان به سبب داشتن آمیزه‌ای از سبک معماری سنتی و معماری مدرن قابل توجه است.[۹]
منابع
[ویرایش]- ↑ Weymouth Street runs to the East and end at Great Portland Street and with it Marylebone's boundary with Fitzrovia.
- ↑ Westminster City Council (ژوئن 2008). "Marylebone Conservation Area Audit". Westminster City Council. Archived from the original on 5 March 2010. Retrieved 21 May 2010.
- ↑ Weymouth Street was named after Lady Elizabeth Bentinck, Viscountess Weymouth, daughter of William Bentinck, 2nd Duke of Portland, who owned this estate. Sources: Bebbington, Gillian (1972). London Street Names. BT Batsford & Fairfield, Sheila (1983). The Streets Of London: A Dictionary Of The Names And Their Origins. Papermac
- ↑ Howard de Walden Estate (undated) The history of Marylebone: from rural manor to urban village, via pleasure gardens and Georgian developers بایگانی‌شده در ۲ سپتامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, accessed 5 October 2016
- ↑ The western end of Weymouth Street was initially called Bowling Green Lane. It was built on the site of the bowling green of the old Marylebone Gardens which was a popular attraction until the late 18th century.
- ↑ Bartlett School of Architecture (2016 Draft) Chapter 15: Devonshire, Weymouth and New Cavendish Streets, Survey of London on South-East Marylebone, Vol. 51-2, pp.1-41.
- ↑ Source: Air Raid Warden Post D2 (Borough of St Marylebone) located in the Royal Institute of British Architects on Weymouth Street and Portland Place. Records of the explosion noted on Bombsight (2013) Map of the London WW2 bomb census between 7/10/1940 and 06/06/1941 بایگانی‌شده در ۹ مه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine, accessed 01/10/2016.
- ↑ Westminster City Council (سپتامبر 2007). "Harley Street Conservation Area Map" (PDF). Westminster City Council. Archived (PDF) from the original on 28 July 2011. Retrieved 21 May 2010.
- ↑ هیستوریک اینگلند. "22, Weymouth Street (۱٬۳۹۳٬۳۱۷)". فهرست میراث ملی انگلستان. Retrieved 6 October 2016.
