خوان وییورو
خوان وییورو (به اسپانیایی:Juan Villoro) زاده ۲۴ سپتامبر ۱۹۵۶، در مکزیکوسیتی، نویسنده و روزنامه‌نگار مکزیکی و فرزند فیلسوف لوئیس وییورو است. او سالهاست که در محافل روشنفکری مکزیک، آمریکای لاتین و اسپانیا چهره‌ای آشناست. خوان ویورو پس از موفقیت در دریافت جایزه هرالد برای رمان El testigo بیش از پیش شناخته شده‌است.
علایق
[ویرایش]وییورو از کودکی به فوتبال علاقه داشت. او طرفدار بارسلونا است و متأثر از این واقعیت است که پدرش از این منطقه است. ویورو در دسته‌های پایین‌تر برای باشگاه پوماس از دانشگاه خودگردان ملی مکزیک بازی می‌کرد، اما در سن ۱۶ سالگی تیم را ترک کرد.[۱] هنگامی که او شروع به نوشتن در مورد فوتبال کرد، خود را هوادار هواداری توصیف کرد.[۲]
او دائماً سرگذشت‌نامه می‌نویسد، ژانری که وی آن را به عنوان «پلاتیپوس نثر» تعریف می‌کند چون می‌تواند تنوع گوناگونی در تأثیرگذاری داشته باشد.[۳]
وی نویسندگی تئاتر را از ۵۰ سالگی آغاز کرد.[۴]
ویلورو به عنوان یک طرفدار موسیقی راک، در آهنگ‌های "Sashimi (Corte fino)" و "Laberinto" برای فیلم Vivir mata، به کارگردانی Nicolás Echevarría، با گروه مکزیکی Café Tacuba همکاری کرد.[۵]
ویورو همچنین استاد بنیاد گابریل گارسیا مارکز برای روزنامه‌نگاری جدید ایبروامریکایی است و عضو شورای ریاست جایزه روزنامه‌نگاری گابریل گارسیا مارکز بود که هر ساله در مدلین برگزار می‌شود.
آثار
[ویرایش]رمان‌ها
[ویرایش]- El disparo de argón (1991)
- Materia dispuesta (1997)
- El testigo (2004)
- Llamadas de Ámsterdam (2007)
- Arrecife (2012)
- La utilidad del deseo (2017)
منابع
[ویرایش]- ↑ Dios es redondo.
- ↑ Yohan Uribe Jiménez.
- ↑ “La crónica es un animal cuyo equilibrio biológico depende de no ser como los siete animales distintos que podría ser”, extracto de Safari Accidental de Juan Villoro (Joaquín Mortiz, 2005), publicado en La Nación, 22.01.2006; acceso 10.12.2013.
- ↑ Juan Villoro, "Voy a tener una vejez teatral", Informador, 07.03.2012; acceso 11.12.2013.
- ↑ "Listo, soundtrack de Vivir mata", El Universal, 29.12.2001; acceso 11.12.2013.