پرش به محتوا

خط مشترک دیجیتال پرسرعت تک جفت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خط مشترک دیجیتال پرسرعت تک جفت (SHDSL) مدلی از خط مشترک دیجیتال متقارن (SDSL) است که نوعی از فناوری ارتباطات داده می‌باشد. به طوری که برای انتقال ارسال و دریافت متقارن نرخ داده با استفاده از خطوط تلفن خط تلفن مسی به شکلی که سریعتر از یک مودم باند صوتی بسامد صدا معمولی است. برخلاف دیگر فناوری‌های DSL از مدولاسیون دامنه پالس (TC-PAM) کدگذاری شده با ترلیس استفاده می‌کند. به عنوان یک طرح انتقال باند پایه باندپایه، TC-PAM در فرکانس‌هایی کار می‌کند که توسط سرویس تلفن قدیمی سادهخطوط تلفن سنتی آنالوگ با صدای آنالوگ (POTS) استفاده می‌شود. برای همین، یک تقسیم‌کننده فرکانس، یا فیلتر DSL اسپلیتر، نمی‌تواند برای اشتراک‌گذاری خط تلفن توسط سرویس SHDSL و سرویس POTS به شکل همزمان استفاده شود. SHDSL به خاطر پشتیبانی از نرخ داده متقارن به یک انتخاب محبوب برای مشاغل برای تبادل شعب خصوصی (PBX)، شبکه خصوصی مجازی (VPN)، میزبانی وب و سایر خدمات داده تبدیل شده است.

SHDSL دارای نرخ داده در هر دو جهت بالا دست و پایین دست متقارن است که از ۱۹۲ کیلو بیت بر ثانیه تا ۲۳۱۲ کیلو بیت بر ثانیه که محموله بار (محاسبات) در افزایش 8kbit/s برای یک جفت و ۳۸۴ کیلوبیت بر ثانیه تا ۴۶۲۴ کیلوبیت بر ثانیه در افزایش 16kbit/s برای دو جفت سیم است. فاصله بسته به نرخ بیت حلقه محلی و شرایط نویز متفاوت است (صدای بیشتر یا نرخ بالاتر به معنای کاهش دسترسی می‌باشد) و امکان دارد تا ۳۰۰۰ متر نیز باشد. ویژگی دو جفت امکان دارد به شکل جایگزین برای برنامه‌های کاربردی افزایش دسترسی با پایین نگه داشتن نرخ داده مورد استفاده قرار گیرد. نصف کردن نرخ داده به ازای هر جفت، سرعت مشابهی را با خطوط تک جفت ایجاد می‌کند و در عین حال احتمال خطا/نویز را نیز افزایش می‌دهد.

با طرح مدولاسیون 32-TC-PAM شرح داده شده در ضمیمه‌های F و G، نرخ داده متقارن تا 5696 kbit/s روی یک جفت در حالت SHDSL توسعه یافته اختیاری مجاز است. حداکثر چهار جفت سیم را می‌توان با استفاده از پیوند M-pair برای تولید نرخ داده تا M5696 کیلوبیت بر ثانیه متصل کنیم. با استفاده از چهار جفت سیم متصل، یک رابط SHDSL می‌تواند تا ۲۲۷۸۴ کیلوبیت بر ثانیه را نیز ارسال کند.

محموله SHDSL امکان دارد «کانال شفاف» (بدون ساختار)، T1 یا E1 خط تلفن E1(نرخ کامل یا کسری)، چندین رابط نرخ پایه ISDN (BRI) شبکه دیجیتالی خدمات یکپارچه، سلول‌های حالت انتقال ناهمزمان حالت انتقال ناهمگام (ATM) یا بسته‌های اترنت باشد. حالت حامل دوگانه به مخلوطی از دو جریان مجزا (به عنوان مثال T1 و ATM) اجازه می‌دهد تا پهنای باند SHDSL را به اشتراک بگذارد.

استانداردهای SHDSL: استاندارد صنعتی برای SHDSL توسط توصیه‌نامه ITU-T G.991.2 تعریف شده است.[۱] این استاندارد اولین بار در فوریه ۲۰۰۱ منتشر شد. تجهیزات SHDSL همچنین با نام پیش‌نویس این استاندارد، یعنی G.SHDSL، شناخته می‌شوند. به‌روزرسانی‌های عمده‌ای برای G.991.2 در دسامبر ۲۰۰۳ ارائه شد. تجهیزاتی که با نسخه ۲۰۰۳ این استاندارد مطابقت دارند، معمولاً با نام پیش‌نویس G.SHDSL.bis یا فقط SHDSL.bis شناخته می‌شوند. ویژگی‌های به‌روزرسانی‌شده G.991.2 شامل موارد زیر است:

پشتیبانی اختیاری از اتصال تا چهار جفت سیم مسی (M-pair) افزونه‌های اختیاری برای نرخ انتقال داده تا ۵۶۹۶ کیلوبیت بر ثانیه برای هر جفت که در ضمائم F و G توضیح داده شده است پشتیبانی اختیاری از تنظیم پویا نرخ داده، که امکان تغییر انعطاف‌پذیر نرخ داده SHDSL را بدون قطعی سرویس فراهم می‌کند و در ضمیمه E.10.3 توضیح داده شده است تعاریف جدید برای انتقال داده شامل حالت انتقال بسته‌های اترنت (PTM)، که در ضمیمه E.11 توصیف شده است SHDSL جایگزین فناوری قدیمی HDSL (تقارن DSL) شده که در استاندارد ITU-T G.991.1 تعریف شده بود. با این حال، SHDSL به دلیل پهنای باند بیشتر، تداخل کمتر و بهره‌وری بالاتر، تا حد زیادی توسط VDSL2 جایگزین شده است.

در اروپا، یک نسخه از SHDSL توسط مؤسسه استانداردهای مخابراتی اروپا (ETSI) با نام "SDSL" استاندارد شده است. این نسخه ETSI با نسخه استاندارد ITU-T SHDSL که برای منطقه اروپا طراحی شده، سازگار است و نباید با استفاده از اصطلاح SDSL در آمریکای شمالی برای اشاره به خط اشتراک دیجیتال متقارن (Symmetric Digital Subscriber Line) اشتباه گرفته شود.

پیوندهای خارجی:

[ویرایش]
  1. "ITU-T". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-11-10.