خشک
خشک،[۱] خشکی[۲] یا بایر، وضعیت منطقهای است که از نظر آب در دسترس به شدت کمبود دارد، تا حدی که این خشکی مانعی در جهت ریختزایی حیات گیاهی و جانوری باشد. مناطق دارای آب و هوای خشک، بدون پوشش گیاهی هستند و به آنها مناطق خشک یا بیابان میگویند. اکثر اقلیمهای خشک در پیرامون منطقه مدارگان قرار دارند. این مناطق شامل بخشهایی از آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی و استرالیا است.
سرزمین خشک یا بایر، ویژگی سرزمین و منطقهای است که بر اثر نبود آب یا کمبود بارندگی، امکان حیات گیاهی و جانوری در آن از بین رفتهباشد. این اصطلاح معمولاً به آبوهوا یا به ناحیهای گفته میشود که متوسط سالیانه باران آن کمتر از ۲۵۰ میلیمتر باشد. بیشتر مساحت کرهٔ زمین خشک محسوب میشود. این محدوده شامل بیابانهای گرم و خشک و مناطقی میشود که ریزشهای جوی در آن پایین بوده یا سطح تبخیر آب بسیار بالا میباشد. علیرغم اینکه اصطلاح منطقه بایر بیشتر برای مناطق خشک گفته میشود، از دیدگاه اقلیمشناسی، مناطقی که در اثر سرمای بسیار شدید بدون پوشش گیاهی بوده نیز بایر معرفی میشوند، مانند قطب شمال و قطب جنوب.
تغییر در طول زمان[ویرایش]
توزیع خشکی در هر زمان عمدتاً نتیجه گردش عمومی اتمسفر است. گردش عمومی جو بهطور قابل توجهی در طول زمان از طریق تغییرات اقلیمی تغییر میکند. به عنوان مثال، افزایش دما به میزان ۱٫۵ تا ۲٫۱ درصد در سراسر حوضه نیل طی ۳۰ تا ۴۰ سال آینده میتواند اقلیم منطقه را از نیمهخشک به خشک تغییر دهد و موجب کاهش قابل توجه زمین قابل استفاده برای کشاورزی شود. علاوه بر این، تغییر کاربری زمین میتواند تقاضا برای آب خاک و در نتیجه خشکی را افزایش دهد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- اقلیم بیابانی
- رطوبت نسبی
- فشار بخار
- مؤسسه پژوهشی جنگلهای خشک
- شاخص خشکی
- اقلیم بیابانی
- تحمل خشکشدن
- خشکسالی
- رطوبت
منابع[ویرایش]
- ↑ «خشک» [علوم جَوّ] همارزِ «arid»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ خشک)
- ↑ «خشکی» [علوم جَوّ] همارزِ «aridity»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ خشکی)