خسرو پنجم
| خسرو پنجم | |
|---|---|
| شاهزاده ساسانی | |
| شاهنشاه ایران‌شهر (شاه در تبعید) | |
| سلطنت | ۷۲۸ تا ۷۲۹ |
| پیشین | بهرام هفتم |
| جانشین | پشنگ |
| خاندان | خاندان ساسان |
| پدر | بهرام هفتم |
خسرو پنجم (به چینی: 俱羅) پسر بهرام هفتم و نوه یزدگرد سوم بود که در حدود یک سده بعد از حمله اعراب، از آسیای مرکزی نقشهٔ بازپس‌گرفتن ایران را در سر می‌پرورانید.[۱] کریستن سن نیز نوشته‌است: در سال ۷۲۸ یا ۷۲۹ میلادی خسرو نامی از اسلاف یزدگرد سوم با ترکان همدست شد تا پادشاهی را به دست آورد، اما به مقصود خود نرسید.[۲]
اختلاف در نامیدن خسرو پنجم[ویرایش]
روبرت گوبل، خسرو سوم را خسرو پنجم نامیده‌است و ملک ایرج مشیری نوشته‌است که احتمالاً گوبل در این مورد اشتباه کرده‌است، چون خسرو سوم اولین خسرویی است که بعد از خسرو دوم (خسرو پرویز) به سلطنت رسیده‌است.[۳]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشیری، ملک ایرج (اسفند ۱۳۵۲). «سکه‌های ساسانی». نشریه انجمن فرهنگ ایران باستان (۱۵).
- کریستن سن، آرتور (۱۳۶۷). ایران در زمان ساسانیان. ترجمهٔ رشید یاسمی. تهران: مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر.
 | این یک مقالهٔ خرد دودمان ساسانیان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |