خاکریز دفاعی
خاکریز دفاعی در استحکامات عنوان یک خاکریز یا تلی است که دیوار تدافعی قلعه بر آن استوار می‌گردد و اصولاً یک بخش از استراتژی دفاعی قلعه، تپه‌قلعه، کلنی یا سایر استحکامات شمرده می‌شود. خاکریز دفاعی معمولاً به وسیلهٔ حفاری کردن در زمین یا چیدمان سنگی و گاهی ترکیبی از هر دو ایجاد می‌گردید.[۱][۲]
بسیاری از استحکامات اولیه از دوران پیشاتاریخ تا سده‌های میانی آغازین از خاکریزهای دفاعی که گاهی با خندق هم ترکیب می‌گردید به عنوان ابتدایی‌ترین شیوه محافظت از محیط بیرونی باروها و مناطق مسکونی استفاده می‌کردند.[۲] ترکیب و طراحی شیوه دفاعی باروها مشتمل بود بر تپه‌های خاکی و سنگی که از آنها با عنوان باروهای ترکیبی یاد می‌گردید. موارد دفاعی پیچیده‌تری نیز گاهی لحاظ و در خاکریز دفاعی ادغام می‌گردید که از مصالحی همچون چوب یا سنگ تشکیل می‌شدند.[۲] پس از معرفی و حضور یگان توپخانه و به جهت لزوم اتخاذ تدابیر مقتضی برای دفاع در برابر آن، باروهای قلعه با دیوارهای بسیار ضخیم‌تر و نیم‌رخ متمایل به پایین ساخته شدند. یکی از اولین و بهترین نمونه از این نمونه‌ها، قلعه ریونزکرگ در اسکاتلند است که در سال ۱۴۶۰ ساخته شد.[۳]
در نیمه اول قرن ۱۶ میلادی، بسیاری از دیوارهای خاکی و آجری با دیوارهای سنگی جایگزین شدند تا بهتر بتوانند در قبال ضربات و تهاجم آتش توپخانه مقاومت کنند. اغلب باروها در همان زمان در برج‌ها و سایر قسمت‌های بارو، مجهز به برآمدگی‌های زاویه‌ای برای استفاده از سلاح‌ها و آتش متقابل مدافعین گردیدند.[۴] مهندسان ایتالیایی در خط مقدم ابداع چنین استحکاماتی بودند هر چند، بعدها در شمال اروپا استحکامات اینچنینی توسط سباستین لو پرتر دو ووبن تکمیل‌شدند و تا اواسط قرن ۱۹، سبک غالب استحکامات به حساب می‌آمدند
نگارخانه
[ویرایش]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Friar, Stephen (2003). The Sutton Companion to Castles, Sutton Publishing, Stroud, 2003, p. 241. ISBN 978-0-7509-3994-2
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Darvill, Timothy (2008). Oxford Concise Dictionary of Archaeology, 2nd ed. , Oxford University Press, Oxford and New York, p. 376. ISBN 978-0-19-953404-3.
- ↑ Hogg, pp. 28-31
- ↑ Hogg, pp. 39-40
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rampart (fortification)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۷.
