حواصیل ارغوانی
| حواصیل ارغوانی | |
|---|---|
| |
| پرنده بزرگسال در باغ وحشی در هند | |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | مرغ‌سقاسانان |
| تیره: | حواصیلیان |
| سرده: | حواصیل‌های حقیقی |
| گونه: | حواصیل ارغوانی |
| نام دوبخشی | |
| Ardea purpurea (کارل لینه، ۱۷۶۶)
| |
حواصیل ارغوانی (نام علمی: Ardea purpurea) حواصیلی است که در سال ۱۷۶۶ توصیف علمی شد. این پرنده در گیلان با نام محلی «سیاه چوئین» و «کبوتر قار» نیز نامیده می‌شود.[۲]
مشخصات ظاهری
[ویرایش]حواصیل ارغوانی ۷۵ تا ۸۰ سانتی‌متر طول دارد. بال‌ها و اندازه بدنش کوچک‌تر و تیره‌تر از حواصیل خاکستری است. سر آن بزرگ و گردنش باریک و دراز است. این پرنده دارای شاهپرهای سیاه، پیش‌بال خاکستری، چانه و گونه سفید است و سینه‌اش به رنگ بلوطی است. پشت بدن حواصیل ارغوانی به رنگ خاکستری پررنگ با لکه بزرگ به رنگ بلوطی روشن است. دارای گردن دراز، باریک، قرمز بلوطی با خطوط طوطی سیاه در جلوی گردن، منقار زرد و پاهای سبزرنگ است. رگه‌های سیاهی از زیر چشمان تا پس گردن و از بالای گلو تا دو طرف گردن امتداد دارند. رنگ چانه و گونه سفید و سینه بلوطی‌رنگ است و رگه‌های عمودی سیاه در آن دیده می‌شود. این پرنده در فصل جوجه‌آوری عموماً دو پر سیاه دراز و رشته‌مانند از پس سرش آویزان است. پرنده نابالغ این گونه نیز قهوه‌ای با تارک تیره بوده و طرح‌های سیاه‌روی سر و گردن را ندارد.[۳]
زیستگاه
[ویرایش]این پرنده، در باتلاق‌ها، نیزارهای انبوه، سواحل و آبگیرهای پر گیاه به سر می‌برد و به ندرت روی درختان دیده می‌شوند. تابستان‌ها در ایران، بیشتر در مناطق جنوبی دیده می‌شوند. در بهار به صورت مهاجر عبوری در شمال شرق کشور گزارش شده‌اند.[۳]
حواصیل ارغوانی از گونه حمایت شده ایران بوده و شکار آن ممنوع است ولی این گونه در تالاب انزلی شکار می‌شود و به این خاطر در این منطقه رو به انقراض است.[۲]
نگارخانه
[ویرایش]
_in_Kolleru,_AP_W3_IMG_4052.jpg)
پانویس
[ویرایش]- ↑ BirdLife International (2012). "Ardea purpurea". IUCN Red List of Threatened Species. Version ۲۰۱۲٫۱. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 5 July 2012.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ خبرگزاری فارس: آواز حواصیل ارغوانی در تالاب انزلی خاموش شده‌است. ۲۹ دی ۱۳۹۱.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ منصوری، راهنمای پرندگان ایران، ۵۱
منابع
[ویرایش]- کویرها و بیابان‌های ایران
- ویکی‌پدیای انگلیسی نوشتار Purple Heron
- منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.
- فهرست سرخ IUCN از گونههای کمترین نگرانی
- آرایه (زیستشناسی) نامگذاریشده توسط کارل لینه
- پرندگان آسیا
- پرندگان آفریقای سیاه
- پرندگان شمال آفریقا
- پرندگان اروپا
- پرندگان اوکراین
- پرندگان ایران
- پرندگان توصیفشده در ۱۷۶۶ (میلادی)
- پرندگان جمهوری آذربایجان
- پرندگان جنوب شرق آسیا
- پرندگان صحرای غربی
- پرندگان فیلیپین
- پرندگان کامرون
- پرندگان نپال
- حواصیلان
- حواصیل‌های نمادین