حقوق ماگدبورگ
حقوق ماگدبورگ (آلمانی: Magdeburger Recht, لهستانی: Prawo magdeburskie, لیتوانیایی: Magdeburgo teisė؛ همچنین قانون ماگدبورگ نیز نامیده می‌شود) مجموعه‌ای از امتیازهای شهری بود که برای نخستین بار توسط اتوی یکم، امپراتور روم مقدس بر پایه قانون فلاندری ایجاد شد[۱] و میزان خودمختاری درونی شهرها و روستاهای اعطاشده به حاکم را تنظیم می‌کرد. این قانون نامش را از شهر ماگدبورگ گرفت و شاید مهم‌ترین مجموعه قوانین قرون وسطایی در اروپای مرکزی بودند.[۲] این قوانین پایه‌ای برای قوانین شهری آلمانی برای قرن‌های بعد در امپراتوری روم مقدس شدند.[۳] حقوق ماگدبورگ به دست پادشاهان زیادی اتخاذ و تطبیق داده شدند، از جمله حاکمان بوهم، مجارستان، لهستان و لیتوانی؛ این قوانین نقطه عطفی برای شهرنشینی در منطقه بودند و توسعهٔ هزاران روستا و شهر را برانگیخت.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000–1500. University of Washington Press. p. 328. ISBN 0-295-97290-4. Retrieved October 23, 2012.
- ↑ Peter Stearns. "Magdeburg Law 1261: Northern Germany". World History in Documents: A Comparative Reader. New York University Press, 1998. Retrieved 28 February 2014.
- ↑ Peter Stearns. "Magdeburg Law 1261: Northern Germany". World History in Documents: A Comparative Reader. New York University Press, 1998. Retrieved 28 February 2014.
- ↑ Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000–1500. University of Washington Press. p. 328. ISBN 0-295-97290-4. Retrieved October 23, 2012.
کتاب‌شناسی
[ویرایش]- Bardach, Juliusz (1980). "Miasta na prawie magdeburskim w Wielkim Księstwie Litewskim od schyłku XIV do połowy XVII stulecia". Kwartalnik Historyczny (به لهستانی). Vol. 87, no. 1.
- Rewieńska, Wanda (1938). Miasta i miasteczka magdeburskie w woj. wileńskim i nowogródzkim (به لهستانی). Lida.