پرش به محتوا

حسین آیت احمد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
حسین آیت احمد
آیت احمد در تابستان ۱۹۵۸
آیت احمد در تابستان ۱۹۵۸
زادهٔ۲۰ اوت ۱۹۲۶
درگذشت۲۳ دسامبر ۲۰۱۵ (۸۹ سال)
ملیتالجزایر
شناخته‌شده
برای
جنگ الجزایر، جبهه سوسیالیستی
جنبشجبهه آزادی‌بخش ملی، کمیته انقلابی وحدت و عمل، سازمان ویژه الجزایر، جبهه سوسیالیستی

حسین آیت احمد (عربی: حسين آيت أحمد)؛ (زاده ۲۶ اوت ۱۹۲۶ – درگذشته ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵) یک سیاستمدار الجزایری و یکی از رهبران انقلاب الجزایر در جبهه آزادیبخش ملی بود که بعد از استقلال جبهه نیروهای سوسیالیست را تأسیس کرد.[۱]

زندگی و تحصیلات

[ویرایش]

حسین آیت احمد از یک خانواده مذهبی و جد او شیخ محند الحسین وابسته به طریقه «الرحمانیه» بود.[۲] او در حالی که ۴ سال بیشتر نداشت برای حفظ قرآن به مکتب می‌رفت و در سن ۶ سالگی وارد مدرسه فرانسوی شد ولی همچنان حفظ قرآن را ادامه می‌داد. او تحصیلاتش را بعد از فرار از الجزایر در سال ۱۹۶۶ ادامه داد و از دانشگاه لوزان فرانسه مدرک حقوق گرفت و در سال ۱۹۷۵ در دانشگاه نانسی فرانسه تز خودش را در زمینه حقوق بشر نوشت.[۳][۴]

فعالیت‌های سیاسی

[ویرایش]

حسین آیت در حالی که دانش آموز دوره دبیرستان بود، فعالیت سیاسی‌اش را با پیوستن به حزب مردم الجزایر شروع کرد و بدنبال کشتارهای ۸ می ۱۹۴۵ مدافع اقدام مسلحانه به عنوان تنها راه کسب استقلال بود، او سپس عضو کمیته مرکزی جنبش حمایت از آزادی‌های دمکراتیک شد و در کنفرانس مخفی حزب مردم الجزایر که در سال ۱۹۴۷ تشکیل شد خواستار ایجاد تشکیلاتی خاص جهت تربیت کادرهای نظامی برای مبارزه مسلحانه بود. او در مارس ۱۹۴۹ با احمد بن بلا بر عملیات بدون خونریزی پست «وهران» که منجر به مصادره پول کلانی گردید نظارت داشت. حسین در سال ۱۹۵۱ به عنوان نماینده هیئت جنبش در مصر انتخاب و به آن کشور رفت. او در سال‌های بعد برای تشکیل کمیته‌های کمک به موضوع استقلال الجزایر به پاکستان، هند و اندونزی سفر کرد.[۵]

فعالیت در دوران انقلاب

[ویرایش]

حسین آیت احمد در سال ۱۹۵۵ در کنفرانس باندونگ شرکت کرد و سپس برای دفاع از انقلاب الجزایر در مقابل هیئت سازمان ملل به نیویورک رفت و در سال بعد دفتر جبهه آزادیبخش ملی الجزایر را در نیویورک تأسیس نمود. حسین در ۲۲ اکتبر سال ۱۹۵۶ به همراه احمد بن بلا، محمد خیضر، محمد بوضیاف و مصطفی الاشرف در حالی که با هواپیما عازم رابط پایتخت تونس بودند توسط استعمار فرانسه ربوده شدند. او علی‌رغم این که در زندان بود به عنوان وزیر در دولت موقت جمهوری الجزایر انتخاب شد و سرانجام بعد از آتش‌بس در سال ۱۹۶۲ به همراه یارانش از زندان آزاد گردید.[۶]

نقش ویژه در انقلاب

[ویرایش]

حسین آیت از چهره‌های برجسته جبهه آزادیبخش ملی الجزایر و یکی از ۹ نفری بود که باعث اوج‌گیری انقلاب در الجزایر شدند. او مسئول تبلیغات در دفتر جبهه آزادیبخش ملی بود.[۷]

بعد از استقلال

[ویرایش]

بعد از رسیدن الجزایر به استقلال در ۵ ژوئیه ۱۹۶۲، انتخابات مجلس برای تدوین قانون اساسی در ماه سپتامبر همان سال برگزار شد و حسین آیت به عضویت این مجلس انتخاب گردید؛ ولی بدنبال اختلافاتی که با شیوه حکومت احمد بن بلا پیدا کرد استعفا داده و در سپتامبر ۱۹۶۳ جبهه نیروهای سوسیالیست را تأسیس و با اعلام جنگ مسلحانه به زندگی مخفی روی آورد تا این که در سال ۱۹۶۴ بازداشت و حکم اعدام برای او صادر شد ولی بعداً حکم او به زندان تقلیل پیدا کرد. حسین آیت پس از فرار از زندان در اول ماه مه ۱۹۶۶ از الجزایر خارج و به تبعید اختیاری در سوئیس رفت و سرانجام پس از گشایش سیاسی که بدنبال حوادث اکتبر سال ۱۹۸۸ به وجود آمد به الجزایر بازگشت.[۸]

درگذشت

[ویرایش]

حسین آیت احمد روز چهارشنبه ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵ در سن ۸۹ سالگی در بیمارستان لوزان فرانسه وفات یافت. پیکر او به الجزایر منتقل و در مراسم استقبال رسمی از پیکر او رئیس پارلمان به عنوان نماینده رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و کلیه اعضای دولت حضور داشتند. در تشییع جنازه او هزاران نفر شرکت داشتند. جنازه وی بر اساس وصیت خودش در روستای زادگاهش در کنار مادرش بخاک سپرده شد.[۹][۱۰]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Hocine Aït Ahmed obituary". the Guardian (به انگلیسی). 2016-01-14. Retrieved 2021-09-25.
  2. [Mémoires d'un combattant, L'esprit d'indépendance 1942-1952, Barzakh, Alger 2009, p. 10-11]
  3. «Hocine Ait-Ahmed, independence fighter - obituary». www.telegraph.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  4. «Algérie: Hocine Aït Ahmed, le dernier exil – Jeune Afrique». JeuneAfrique.com (به فرانسوی). ۲۰۱۶-۰۱-۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  5. «آیت أحمد.. مقاوم الاستعمار وحکم العسکر بالجزائر». www.aljazeera.net (به عربی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  6. «Aït Ahmed et l'honneur d'Hassan II – Jeune Afrique». JeuneAfrique.com (به فرانسوی). ۲۰۰۸-۰۶-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  7. «حسین آیت أحمد». www.aljazeera.net (به عربی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  8. Zerdoumi، Amir Jalal (۲۰۱۶-۰۱-۰۴). «Hocine Aït-Ahmed, a Pro-Democracy Algerian Leader, Dies at 89» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
  9. "Algeria buries a hero in its struggle for independence from France". The Independent (به انگلیسی). 2016-01-01. Retrieved 2021-09-25.
  10. «وفاة الزعیم الجزائری حسین آیت أحمد». www.aljazeera.net (به عربی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.

پیوند به بیرون

[ویرایش]