حسیبه بن بوعلی
حسیبه بن بوعلی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۸ ژانویهٔ ۱۹۳۸ |
| درگذشت | ۹ اکتبر ۱۹۵۷ (۱۹ سال) |
| ملیت | الجزایر |
| محل تحصیل | دانشگاه الجزیره |
| سازمان | ارتش آزادیبخش میهنی الجزایر |
| جنبش | جبهه آزادیبخش میهنی |
حسیبه بن بوعلی (عربی: حسیبة بن بوعلی) (زاده: ۱۸ ژانویه ۱۹۳۸ – درگذشته: ۸ اکتبر ۱۹۵۷) در شهر شلف (اصنام سابق) در شمال الجزایر در یک خانواده ثروتمند به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی را در شهر زادگاهش بپایان رساند. او بعد از انتقال خانواده اش به پایتخت در سال ۱۹۴۸ به تحصیلاتش در دبیرستان عمر راسم ادامه داد. وی از هوش خوبی برخوردار بود و در جریان سفرهای تحقیقی اش در داخل کشور الجزایر به وضعیت بد مردمش پی برد.[۱][۲]
فعالیت‌ها
[ویرایش]حسیبه در سن ۱۷ سالگی به صفوف انقلاب آزادیبخش پیوست ولی فعالیت‌های جدیش از سال ۱۹۵۶ شروع شد و تبدیل به یک عنصر فعال در لشکر فداییان شد که مسئولیت ساخت و جابجایی بمب‌ها را بعهده داشتند. وی با استفاده از پوشش شغلی اش در بیمارستان مصطفی پاشا برای تهیه مواد شیمیایی جهت درست کردن بمب استفاده می‌کرد. حسیبه خصوصاً بعد از شناخته شدگی و ترک خانه‌اش در اکتبر ۱۹۵۶ و نهایتاً پیوستن به مجاهدین در منطقه قصبه توانست به همراه دوستانش نقش زیادی در برافروختن شعله جنگ الجزایر ایفا کند. او تا اکتبر ۱۹۵۷ به مبازره خودش ادامه داد.[۳][۴]
کشته‌شدن
[ویرایش]در ۸ اکتبر ۱۹۵۷ محل مخفی شدن حسیبه توسط نیروهای دشمن شناسایی شد و منطقه آن‌ها را محاصره کردند، و وقتی او به همراه دیگر یارانش علی لابوانت، محمود بوحمیدی و عمر الصغیر از تسلیم شدن خودداری کردند نیروهای ارتش دشمن اقدام به منفجر کردن ساختمان آنان نمودند و آنان را به قتل رساندند.[۵][۶]
تأثیرگذاری
[ویرایش]حسیبه و یارانش نقش بزرگی ایفا کرده و تأثیر بسیاری در وجدان مردم الجزایر باقی گذاشتند. در مورد حسیبه یک فیلم با نام «حسیبه الجزایری» ساخته شده‌است.[۷][۸]
نامه به خانواده
[ویرایش]نامه حسیبه که آن را ۲۳ روز قبل از شهادتش نوشت به دلیل محدودیت‌های حکومت هرگز بدست خانواده اش نرسید و سرانجام بعد از ۵۷ سال و دقیقاً در سال ۲۰۱۴ این نامه به همت ملیکه قورصو به دانشگاهی که در زادگاه او بنام حسیبه نامگذاری شده رسیده‌است. حسیبه در این نامه به شیوه ای ساده و زیبا تلاش کرده که به خانواده اش اطمینان خاطر داده و آن‌ها را مطلع کند که تصمیم گرفته تا به پرستاری در صفوف ارتش آزادیبخش و حتی حمل سلاح در صورت نیاز بپردازد وی اضافه کرده بود که شهادت وی در میدان مبارزه رسم او و برایش پایانی توأم با خوشبختی است.[۹][۱۰]
منابع
[ویرایش]- ↑ «Hassiba Ben Bouali». www.algerie-monde.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- ↑ «Hassiba Ben Bouali». sak2003.free.fr. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- ↑ «"Hassiba Ben Bouali, If You Could See Our Algeria"». MERIP (به انگلیسی). ۱۹۹۵-۰۱-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- ↑ «La dernière lettre de Hassiba Ben Bouali transcrite en braille». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ admin (۲۰۱۵-۰۱-۱۸). «Hassiba Ben Bouali, l'icône de la résistance féminine de la guerre de libération». Babzman (به فرانسوی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- ↑ «Mustapha Boutadjine | HASSIBA BEN BOUALI» (به فرانسوی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- ↑ «Évocation: La Martyre Hassiba Ben Bouali… une icône de sacrifice et d'amour de la Patrie». lecourrier-dalgerie.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- ↑ «18 janvier 1938, naissance de Hassiba Ben Bouali». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «Lettre de Hassiba Ben Bouali à ses parents». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «الشهیدة حسیبة بن بوعلی رمزا للتضحیة وحب الوطن». جزایرس. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «حسیبة بن بوعلی». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای عربی، بازبینی‌شده در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۷.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Hassiba Ben Bouali». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
[ویرایش]