حد هایفلیک
حد هایفلیک (به انگلیسی: Hayflick limit) طول تلومر است که بیش از آن تقسیم سلول متوقف می‌شود. شواهد تجربی نشان می‌دهد که طول تلومر هر دی ان ای بر اثر هر تقسیم به مرور کوچکتر می‌گردد و در نهایت پس از تعداد تقریباً مشخصی تقسیم سلولی به حدی کوچک می‌گردد که به آن طول بحرانی می‌گویند و کوچکتر از آن ممکن نیست.
تاریخچه
[ویرایش]حد هایفلیک اولین بار در سال ۱۹۶۱ توسط لئونارد هایفلیک اناتومیست آمریکایی کشف شد. هایفلیک مشاهده کرد که سلول‌ها تنها به تعداد دفعات مشخصی تکثیر شده و سپس می‌میرند. تعداد دفعات تکثیر همواره ثابت بوده و حدود ۵۰ است.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ L. Hayflick, The limited in vitro lifetime of human diploid cell strains, Experimental Cell Research, Vol. 37 (1965), pp. 614-636. doi:10.1016/0014-4827(65)90211-9
منابعی برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- David RASNICK, Auto-catalysed progression of aneuploidy explains the Hayflick limit of cultured cells, carcinogen-induced tumours in mice, and the age distribution of human cancer, Biochemical Journal, Vol. 348 (2000), pp. 497-506
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |