حالت دایمی
(تغییرمسیر از حالت پایدار)
در نظریه سامانه‌ها، یک سامانه با حالت دایمی خواصی دارد که در طی زمان تغییر نمی‌کند. این بدان معناست که مشتق جزئی آن در طول زمان صفر است:[۱]
کاربردها
[ویرایش]فیزیولوژی
[ویرایش]ویژگی‌ای از یک سامانه است که محیط داخلی خود را تنظیم می‌کند و تمایل به حفظ وضعیت ثابت و پایدار دارد، از جمله حفظ ویژگی‌هایی مانند دما یا پی‌اچ است. این حفظ پایداری می‌تواند در یک سیستم باز یا بسته باشد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- نظریه کنترل
- سیستم پویا
- رشد اقتصادی
- هم‌ایستایی
- شبیه‌سازی
- تابع حالت
- نظریه حالت پایدار
- نظریه سامانه‌ها
- تعادل ترمودینامیکی
منابع
[ویرایش]- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Steady state». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۱۴.