پرش به محتوا

جی هریس (بوکسور)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جی هریس (زادهٔ ۳ شهریور ۱۳۶۹[۱]) یک بوکسور حرفه‌ای ولزی است. او از سال ۲۰۲۴ تاکنون عنوان قهرمانی اروپا در فوق سبک‌وزن را در اختیار دارد و از سال ۲۰۲۳ نیز قهرمان بریتانیا بوده است. او قبلاً عنوان قهرمانی کشورهای مشترک‌المنافع را در سال ۲۰۲۴ و بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰، و همچنین عنوان قهرمانی اروپا را بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ در اختیار داشته است. او همچنین در سال ۲۰۲۰ برای عنوان قهرمانی شورای جهانی بوکس (WBC) در فوق سبک‌وزن به مبارزه پرداخت.

اوایل زندگی

[ویرایش]

هریس در تاریخ ۳ شهریور ۱۳۶۹ در سوانزی به دنیا آمد و در منطقه تاونهیل این شهر بزرگ شد.[۲] او فرزند پیتر هریس، قهرمان سابق سبک‌وزن بریتانیا و مربی فعلی او است. هریس در سن ۱۲ سالگی پس از همراهی با یکی از دوستانش به باشگاه، بوکس را آغاز کرد.[۳] او علاوه بر بوکس، به صورت پاره‌وقت در آمازون کار می‌کند.[۴]

فعالیت حرفه‌ای

[ویرایش]

هریس اولین مبارزه حرفه‌ای خود را در ۵ مرداد ۱۳۹۲ در مرکز نیوپورت، ولز انجام داد و با یک پیروزی امتیازی چهار راندی بر برت فیدو به کار خود پایان داد.[۵]

پس از ثبت رکورد ۰–۹ (شامل ۶ ناک‌اوت)، او در ۶ اسفند ۱۳۹۵ در یورک هال، لندن، به مصاف توماس اسومبا رفت تا برای عنوان قهرمانی کشورهای مشترک‌المنافع در فوق سبک‌وزن مبارزه کند. این مبارزه به صورت زنده از باکس‌نیشن پخش شد و هریس با تصمیم متحد داوران در ۱۲ راند پیروز شد. امتیازات داوران به ترتیب ۱۱۷–۱۱۲، ۱۱۶–۱۱۳ و ۱۱۵–۱۱۴ بود.[۶] پس از سه پیروزی دیگر، از جمله یک پیروزی با ضربه ناک‌اوت (KO)، او اولین دفاع از عنوان کشورهای مشترک‌المنافع خود را در ۱۲ آبان ۱۳۹۷ در یورک هال در برابر راس موری انجام داد. هریس با یک ناک‌اوت فنی (TKO) در راند سوم موفق به حفظ عنوان خود شد.[۷]

پس از یک پیروزی شش راندی امتیازی دربرابر برت فیدو در اسفند ۱۳۹۷، هریس در ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ با آنخل مورنو، چالش‌گر سابق عنوان جهانی، در ورزشگاه ولی در کاردیف، برای کسب عنوان خالی قهرمانی اروپا در دسته فوق سبک‌وزن به رقابت پرداخت. هر سه داور به نفع هریس رأی دادند و امتیازات ۱۲۰–۱۰۸، ۱۱۹–۱۰۹ و ۱۱۷–۱۱۱ را به او دادند و هریس با تصمیم متحد داوران به عنوان قهرمانی اروپا دست یافت.[۸]

چهار ماه بعد، هریس در ۱۹ مهر ۱۳۹۸ با پدی بارنز، که دو بار برنده مدال برنز المپیک و چالش‌گر سابق عنوان جهانی بود، در آلستر هال، بلفاست، برای کسب عنوان آی‌بی‌اف اینترکانتیننتال در دسته فوق سبک‌وزن به رقابت پرداخت. این مبارزه به صورت زنده در ایالات متحده از ای‌اس‌پی‌ان پلاس و به صورت جهانی از طریق کانال یوتیوب آی‌اف‌ال تی‌وی پخش شد.[۹] هریس با یک ناک‌اوت (KO) در راند چهارم سومین عنوان حرفه‌ای خود را به دست آورد. هریس، با توجه به بزرگتر بودن نسبت به حریفش، از تفاوت قد و دسترسی خود استفاده کرد و با مشت‌های مستقیم و چپ‌های تیز، مبارزه را از دور کنترل کرد. در ۶۰ ثانیه پایانی راند اول، هریس با یک مشت مستقیم راست بارنز را غافلگیر کرد و او را به سوی طناب‌ها فرستاد. پس از حمله‌ای پی در پی از سوی هریس، بارنز با یک ترکیب سریع از ده مشت پاسخ داد که همگی توسط دستکش‌های هریس مهار شدند. راند دوم نیز به همان ترتیب ادامه یافت، هریس از دور مشت‌های مستقیم به سر حریف وارد کرد و بارنز چندان موفقیتی نداشت. راند سوم به شدت پرتحرک بود. با نزدیک شدن هریس به حریف، بارنز موفق شد با مشت‌هایی به سر و بدن هریس، زخمی روی ابروی راست او ایجاد کند. در دقیقه پایانی راند، هریس با یک مشت چپ به بدن، بارنز را زمین زد و حریف ایرلندی خود را شکست داد. بارنز قبل از شمارش ده داور به پا خاست تا ادامه راند را سپری کند. پایان مبارزه در راند چهارم بود. هریس با بازگشت به مبارزه از دور، بارنز را تحت فشار قرار داد و در نهایت با یک مشت چپ به میان‌تنه، او را ناک‌اوت کرد و مبارزه با ۴۸ ثانیه باقیمانده به پایان رسید.[۱۰][۱۱] هریس برای به چالش کشیدن قهرمان دسته فوق سبک، خولیو سزار مارتینز در ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ در فورد سنترِ شهر فریسکو، تگزاس، به تگزاس رفت. این اولین مبارزه او خارج از جزایر بریتانیا بود.[۱۲] مارتینز که با نسبت ۷ به ۱ به عنوان مدعی اصلی شناخته شده بود، هریس را با تصمیم متحد داوران شکست داد، او امتیازات ۱۱۸–۱۰۹، ۱۱۶–۱۱۱ و ۱۱۵–۱۱۲ را از داوران کسب کرد. هریس در راند دوم دچار یک زخم بالای چشم چپ شد و در راند دهم نیز به زمین افتاد.[۱۳]

هریس در ۲۷ مهر ۱۳۹۹ با قهرمان سابق دسته فوق سبک، مارسل بریتویت در استودیوهای پروداکشن در ساوت کرکبی، انگلستان به مبارزه پرداخت.[۱۴] هریس این مبارزه را با تصمیم متحد داوران با امتیازات ۹۸–۹۲، ۹۸–۹۳ و ۹۷–۹۳ به نفع خود به پایان رساند.[۱۵] پس از این بازگشت، هریس برای مقابله با ریکاردو رافائل ساندووال در یک مسابقه تعیین‌کننده عنوان قهرمانی آی‌بی‌اف دسته فوق سبک، در رویداد اصلی دی‌ای‌زدان، در ۴ تیر ۱۴۰۰ آماده شد.[۱۶] با وجود این که او به عنوان مدعی اصلی شناخته می‌شد،[۱۷] هریس این مبارزه را با ناک‌اوت در راند هشتم از دست داد. هریس دو بار در راند هشتم با ضربات به بدن به زمین افتاد و پس از بار دوم نتوانست به موقع برخیزد تا شمارش ده را پشت سر بگذارد و ببازد.[۱۸]

هریس در ۵ آذر ۱۴۰۰ با هکتور گابریل فلورس، قهرمان شکست‌ناپذیر برای کسب عنوان خالی اینترکانتیننتال در دسته وزنی فوق سبک در رویداد اصلی ام‌تی‌اف روبه‌رو شد.[۱۹] هریس این مبارزه را نیز با ناک‌اوت در راند ششم از دست داد. همانند مبارزه قبلی، او دو بار با ضربات به بدن به زمین افتاد و پس از بار دوم نتوانست شمارش ده را پشت سر بگذارد و باخت.[۲۰]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Jay Harris Bio Information - PBC Boxing". FOX Sports. Retrieved 1 مرداد 1401. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (help)
  2. ↑ "SWANSEA'S JAY HARRIS EYES WORLD TITLE FIGHT -". 7daysport.co.uk (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۷-۰۱. Retrieved 2019-11-28.
  3. ↑ "'Whatever it takes to win': Jay Harris interview". Boxing Monthly (به انگلیسی). Retrieved 2019-11-28.
  4. ↑ "Jay Harris Interview". Big Write Hook (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۴-۱۲. Retrieved 2019-11-28.
  5. ↑ "BoxRec: Jay Harris vs. Brett Fidoe". boxrec.com. Retrieved 28 November 2019.
  6. ↑ Foster, Elliot (24 February 2017). "Jay Harris Outpoints Essomba, Wins Commonwealth Gold". BoxingScene.com (به انگلیسی). Retrieved 28 November 2019.
  7. ↑ "Jay Harris battles Angelo Moreno for European belt on ESPN+". World Boxing News. 29 May 2019. Retrieved 28 November 2019.
  8. ↑ "Jay Harris: Welsh boxer beats Angel Moreno to claim vacant EBU flyweight title". BBC (به انگلیسی). 2 June 2019. Retrieved 28 November 2019.
  9. ↑ Mitchelmore, Ian (12 October 2019). "Jay Harris secures impressive victory over Paddy Barnes in Belfast". walesonline (به انگلیسی). Retrieved 28 November 2019.
  10. ↑ Christ, Scott (11 October 2019). "Jay Harris knocks out Paddy Barnes in fourth round". www.badlefthook.com (به انگلیسی). Retrieved 28 November 2019.
  11. ↑ Donovan, Jake (11 October 2019). "Jay Harris Blasts Out Paddy Barnes in Four Rounds". BoxingScene.com (به انگلیسی). Retrieved 28 November 2019.
  12. ↑ Rafael, Dan. "Flyweight world titlist Julio Cesar Martinez returns to ring Feb. 29". espn.co.uk. Retrieved 14 June 2021.
  13. ↑ Salazar, Francisco. "Julio Cesar Martinez drops Jay Harris in round 10, retains WBC fly belt by decision". ringtv.com. Retrieved 14 June 2021.
  14. ↑ British Boxing News. "Marcel Braithwaite returns to the ring for the first time since defeats to Jay Harris and Sunny Edwards". britishboxingnews.co.uk. Retrieved 30 December 2021.
  15. ↑ Mason, Paul. "Jay Harris vs Marcel Braithwaite - Results & Post-Fight Report". proboxing-fans.com. Retrieved 30 December 2021.
  16. ↑ Walker, Christopher (24 June 2021). "Jay Harris vs. Ricardo Sandoval: Date, fight time, TV channel and live stream". dazn.com. Retrieved 16 December 2021.
  17. ↑ "Jay Harris versus Ricardo Rafael Sandoval breakdown". boxingfulcrum.com. 25 June 2021. Retrieved 16 December 2021.
  18. ↑ Wainwright, Anson (25 June 2021). "Ricardo Sandoval stops Jay Harris in 8, wins IBF flyweight eliminator". ringtv.com. Retrieved 16 December 2021.
  19. ↑ British Boxing News. "Jay Harris wants world title shot straightaway if he beats Hector Gabriel Flores for the WBA Intercontinental light-flyweight title". britishboxingnews.co.uk. Retrieved 30 December 2021.
  20. ↑ Wainwright, Anson. "Jay Harris is stopped by Hector Flores in a mild upset in Cardiff". ringtv.com. Retrieved 30 December 2021.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جی_هریس_(بوکسور)&oldid=40330904»