پرش به محتوا

جوی آدامز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جوی آدامز
جویی آدامز
نام هنگام تولدجوزف آبراموویتز
زادهٔ۶ ژانویهٔ ۱۹۱۱
بروکلین، ایالات متحده
درگذشت۲ دسامبر ۱۹۹۹ (۸۸ سال)
منهتن، نیویورک، ایالات متحده
پیشه‌ها
  • comedian
  • vaudevillian
  • radio host
  • nightclub performer
  • author
  • labor union president
news columnist[۱]
همسرسیندی آدامز (۱۹۵۲–۱۹۹۹; مرگش)

جوی آدامز (Joey Adams) (اسم هنگام تولد: جوزف آبرامویتز؛ ۶ ژانویه ۱۹۱۱ – ۲ دسامبر ۱۹۹۹) یک کمدین، هنرپیشه نمایش‌های چندگانه، گرداننده رادیویی، اجرا کننده در کلوب شبانه و نویسنده بود، کسی که در سال ۱۹۷۷ میلادی در کلوب New York Friars معرفی شد و کتاب Borscht Belt را در سال ۱۹۷۳ میلادی نوشت.[۲][۳]

اوان زندگی

[ویرایش]

آدامز «در براونزویل، دهکده یهودی نشین در زمان تولد او، بزرگ شد».[۳] آدامز پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه محلی دولتی، متوسطه و عالی، به کالج شهری نیویورک رفت اما قبل از فراغت آنجا را ترک کرد. او یک خواهر و سه برادر داشت.

پدرش ناتان آبرامویتز خیاط بود که بعداً به برانکس نقل مکان کرد.[۴]

حرفه و زندگی متأهلی

[ویرایش]

او نامش را در سال ۱۹۳۰ میلادی به جوی آدامز تغییر داد و در سال ۱۹۵۲ میلادی با همسر دومش، سیندی آدامز، ازدواج کرد.[۲] جوی (کسی که «همسر اولش خواهر همسر والتر وینچل بود»[۵]) برای چندین سال ستون مختص خنده[الف] را در نیویورک پست نوشت، همان روزنامه ایکه سیندی متولد ۱۹۳۰ در آن شهرت خود را به عنوان یک ستون نویس جامعه/ شایعات تثبیت کرد.[۳]

آدامز برای بیشتر از ۷۰ سال حرفه اش را پیش برد و اجراهایی را در کلوب‌های شبانه و نمایشات هنری انجام داد. او برای مدتی برنامه رادیویی خودش را میزبانی کرده و ۲۳ کتاب، از جمله «از خنده تا ثروت، کتاب جوک جویی آدامز»،[ب]‏ «کالری‌هایت را با خنده بریز دور»،[پ]‏ «در جاده با عمو سام»،[ت][۶] و «دائره المعارف شوخ‌طبعی»،[ث]‏، نوشت. کتاب «کتاب نقل‌وقول‌های ییل»،[ج] او را اولین کسی معرفی کرد که می‌گوید: «با چنین دوستانی، کی به دشمن نیاز دارد؟».[۷] او همچنین در سال ۱۹۵۱ میلادی یک برنامه آزمایشی بازی فروخته نشده به نام «جفت خود را بسنج»[چ][۸][۹] را بر اساس برنامه رادیویی دهه ۱۹۵۰ با همان نام (که آن هم با میزبانی آدامز بود) میزبانی کرد.

آدامز، هنگامی که میزبان برنامه رادیویی یک میلیون خرج کن بود، در ۱۹۵۴ میلادی.

او طی سال‌ها، حضورهای تلویزیونی زیادی، از جمله در «نمایش اد سولیوان»،[ح] برنامه‌های تلویزیونی هاوارد استرن دهه ۱۹۹۰، و «خط من چیه؟»[خ] داشت و در فیلم‌های «آواز در تاریکی»[د]‏ (۱۹۵۶) میلادی، که در آن تولیدکننده اجرائی نیز بود، «نگران نباش، براش یک عنوان انتخاب می‌کنیم»[ذ]‏ (۱۹۹۶)، و «طعمه خاموش»[ر]‏ (۱۹۹۷) حضور یافت. برای چندین سال او یک برنامه رادیویی را در WEVD در نیویورک میزبانی کرد.[۲]

افتخارات

[ویرایش]

آدامز، که بعداً به عنوان رئیس AGVA معرفی شد، در سال ۱۹۶۳ میلادی، در تأمین مالی و سازماندهی یک برنامه متنوع تلویزیونی در ۵ آگست در برمنگهام، آلاباما کمک کرد، تا برای راهپیمایی ۲۸ آگست در واشینگتن برای کار و آزادی، کمک‌های مالی جمع‌آوری کند.[۱۰] آدامز صحنه را با سخنرانان و اجرا کنندگان متعددی از جمله مارتین لوتر کینگ جونیور، ری چارلز، دیک گریگوری، نینا سایمون، جو لوئیس، جانی ماتیس، جیمز بالدوین و شیرلز به اشتراک گذاشت.[۱۱]

آدامز برای کارهای مدنی اش، توسط رئسای جمهور و دولتمردان ایالات مورد تقدیر قرار گرفته و از دانشگاه شهر خود alma mater، دانشگاه کلمبیا، دانشگاه لانگ آیلند و دانشگاه نیویارک، دوکتورای افتخاری در کمیدی دریافت نمود.[۳]

او در کلوب New York Friars فعالیت داشت و رئیس انجمن هنرمندان متنوع آمریکا AVGA بود. او توسط شهردار رابرت اف واگنر جونیور با تقلید از ذهنیت مدنی فیوریلو لاگاردیا، بخاطر تلاش‌هایش در مبارزه با بزهکاری نوجوانان از طرف صندوق جوانان AGVA، به عنوان کمیسار جوانان برای شهر نیویارک گماشته شد. فرماندار نلسون راکفلر نیز او را تشویق کرد تا برنامه اش را در سراسر ایالت پخش کند و نهایتاً به سمت غربی کالیفرنیا نقل مکان کرد.

مرگ

[ویرایش]

آدامز در ۲ دسمبر ۱۹۹۹ در شفاخانه سنت وینسنت در منهاتن، به عمر ۸۸ سالگی به اثر ایست قلبی درگذشت. مرثیه‌های او را همسرش و شهردار رودی جولیانی انجام دادند.[۱] مراسم در کلیسای یادبود ریورساید برگزار شد.[۱۲] همسرش جسد او را سوزاند.[۱۳]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. Strictly for Laughs
  2. From Gags to Riches, Joey Adams Joke Book
  3. Laugh Your Calories Away
  4. On the Road with Uncle Sam
  5. Encyclopedia of Humor
  6. The Yale Book of Quotations
  7. Rate Your Mate
  8. The Ed Sullivan Show
  9. What’s My Line?
  10. Singing in the Dark
  11. Don’t Worry, We’ll Think of a Title
  12. Silent Prey

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Owen Moritz (December 3, 1999). "Comic legend Joey Adams, the fastest joke teller in the East". New York Daily News. Archived from the original on 20 May 2020. Retrieved October 25, 2015.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Katherine E. Finkelstein (December 3, 1999). "Joey Adams, 88, Veteran Borscht-Belt Comic". The New York Times.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ John Alexander (January 5, 2017). "Born in Brooklyn: Late comedian Joey Adams would be 106: Renowned Comedian and Columnist Was Born Jan. 6, 1911". Brooklyn Daily Eagle.
  4. "Joey Adams's Father Dies". The New York Times. January 8, 1964.
  5. Katherine Rosman (December 21, 2016). "Want the Scoop on Team Trump? Pay Attention to Cindy Adams". The New York Times.
  6. Adams, Joey. On the Road with Uncle Sam. Archived from the original on 2016-03-03. Retrieved 2020-02-05.
  7. Shapiro, Fred R. (ed.) (2006). The Yale Book of Quotations. Yale University Press. p. 478. {{cite book}}: |author= has generic name (help)
  8. Rate Your Mate with Joey Adams Part 1
  9. Rate Your Mate with Joey Adams Part 2
  10. Ronk, Liz (2013-08-27). "March on Washington: Rare Photos From a Star-Studded Fundraiser, 1963". Life. Archived from the original on July 5, 2015. Retrieved 2020-11-12. Joey Adams (left), president of the American Guild of Variety Artists, on stage with the Shirelles.
  11. Shull, Leo (1963-08-10). "Neither Heat, Bombs, Nor Birmingham Cops Shall Stop the Show—It Must Go On". Show Business. Vol. 23, no. 32. pp. 1, 10.
  12. Graves, Neil (December 7, 1999). "More Laughs Than Tears at His Funeral". New York Daily News.
  13. Boxer, Tim. "Joey Adams as Reverso Marrano: Jewish Celebrity & Secret Christian". 15 Minutes. Archived from the original on 7 April 2012. Retrieved 21 November 2021.

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • Smith, Ronald L. (1992). Who's Who in Comedy. New York: Facts on File. pp. 5, 6.

پیوند به بیرون

[ویرایش]