جووانی باتیستا آنجولتی

جووانی باتیستا آنجولتی
جووانی باتیستا آنجولتی
زاده	۲۷ نوامبر ۱۸۹۶; میلان، ایتالیا
درگذشته	۳ اوت ۱۹۶۱ (۶۴ سال); سانتا ماریا لا برونا، نزدیکی ناپل، ایتالیا
پیشه	نویسنده و روزنامه‌نگار
ملیت	ایتالیایی

جووانی باتیستا آنجولتی (ایتالیایی: Giovanni Battista Angioletti)؛ ۲۷ نوامبر ۱۸۹۶ – ۳ اوت ۱۹۶۱ ) یک نویسنده و روزنامه‌نگار اهل ایتالیا بود. وی برنده جایزه ویارجو (۱۹۶۰) شده است.^[۱]

زندگی‌نامه

آنجولتی در سال ۱۸۹۶ در میلان به دنیا آمد و از هوشی سرزنده و فعال برخوردار بود. او برنامه‌های داشت تا تحصیلاتش را ادامه داده تا یک مهندس شود ولی با شروع جنگ جهانی اول از این تصمیم صرف‌نظر کرد. ولی بعد از پایان جنگ در پایان درگیری، او تصمیم گرفت به یک حرفه ادبی رو بیاورد و کار روزنامه‌نگاری را با داستان‌نویسی ترکیب کند. در سال ۱۹۲۹ سردبیر مجله ادبیات ایتالیا شد و شروع به نوشتن برای کوریره دلا سرا کرد. در سال بعد او نقد ادبی تری فالکو را تأسیس کرد.^[۲]

از سال ۱۹۳۴ بیشتر وقت خود را در خارج از کشور گذراند و در دانشگاه‌های دیژون و بزانسون سخنرانی کرد و به عنوان مدیر مؤسسه‌های فرهنگ ایتالیایی در پراگ و پاریس فعالیت کرد. او در طول جنگ جهانی دوم در فرانسه ماند و تنها در سال ۱۹۴۵ به ایتالیا بازگشت. در اینجا او نقش خود را در ادبیات ایتالیا، (اکنون به عنوان نمایشگاه ادبی منتشر می‌شود) از سر گرفت و به نوشتن داستان ادامه داد و جایزه استرگا در سال ۱۹۴۹ را با حافظه منتشر کرد که توسط بومپیانی منتشر شد.^[۳] در دهه بعد او در تولد رادیو ۳ ایتالیا نقش داشت و تعدادی برنامه فرهنگی را برای این ایستگاه کارگردانی کرد.

ٰآنجولتی سالها دبیر اتحادیه نویسندگان ایتالیا و اولین رئیس جامعه نویسندگان اروپا بود.

جووانی باتیستا آنجولتی در سال ۱۹۶۱ در سن ۶۴ سالگی در سانتا ماریا لا برونا در نزدیکی ناپل درگذشت. ٰ

جستارهای وابسته

فهرست نویسندگان ایتالیایی

منابع

↑ «ANGIOLETTI, Giovanni Battista in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۲.
↑ «G. Battista Angioletti Biografia». www.zam.it. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۲.
↑ "Giovanni Battista Angioletti". Necrologie (به ایتالیایی). Retrieved 2022-11-12.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Giovanni Battista Angioletti». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۵.

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] «ANGIOLETTI, Giovanni Battista in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۲.

[2] «G. Battista Angioletti Biografia». www.zam.it. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۲.

[3] "Giovanni Battista Angioletti". Necrologie (به ایتالیایی). Retrieved 2022-11-12.

[۱]

[۲]

[۳]

ن ب و برندگان جایزه ویارجو
دهه ۱۹۳۰	آنسلمو بوچی – Lorenzo Viani (۱۹۳۰) Corrado Tumiati (۱۹۳۱) Antonino Foschini (۱۹۳۲) آکیله کامپانیله (۱۹۳۳) رافائله کالتسینی (۱۹۳۴) Mario Massa – Stefano Pirandello (۱۹۳۵) ریکاردو باکلی (۱۹۳۶) Guelfo Civinini (۱۹۳۷) ویتوریو جی. روسی – Enrico Pea (۱۹۳۸) Arnaldo Frateili – Orio Vergani – ماریا بلونچی (۱۹۳۹)
دهه ۱۹۴۰	Silvio Micheli – اومبرتو سابا (۱۹۴۶) • آنتونیو گرامشی (۱۹۴۷) • آلدو پالاتسسکی – الزا مورانته – سیبیلا آلرامو (۱۹۴۸) • Arturo Carlo Jemolo – Renata Viganò (۱۹۴۹)
دهه ۱۹۵۰	فرانچسکو یووینه – کارلو برناری (۱۹۵۰) • Domenico Rea (۱۹۵۱) • Tommaso Fiore (۱۹۵۲) • کارلو امیلیو گادا (۱۹۵۳) • Rocco Scotellaro (۱۹۵۴) • واسکو پراتولینی (۱۹۵۵) • کارلو لوی – جانا مانتسینی (۱۹۵۶) • ایتالو کالوینو – پیر پائولو پازولینی (۱۹۵۷) • Ernesto de Martino (۱۹۵۸) • مارینو مورتی (۱۹۵۹)
دهه ۱۹۶۰	جووانی باتیستا آنجولتی (۱۹۶۰) • آلبرتو موراویا (۱۹۶۱) • Giorgio Bassani (۱۹۶۲) • Antonio Delfini – Sergio Solmi (۱۹۶۳) • جوسپه برتو (۱۹۶۴) • Goffredo Parise (۱۹۶۵) • Ottiero Ottieri – آلفونسو گاتو (۱۹۶۶) • Raffaello Brignetti (۱۹۶۷) • Libero Bigiaretti (۱۹۶۸) • Fulvio Tomizza (۱۹۶۹)
دهه ۱۹۷۰	Nello Saito (۱۹۷۰) • Ugo Attardi (۱۹۷۱) • Romano Bilenchi (۱۹۷۲) • آکیله کامپانیله (۱۹۷۳) • Clotilde Marghieri (۱۹۷۴) • پائولو وولپونی (۱۹۷۵) • ماریو توبینو – داریو بلتسا – Sergio Solmi (۱۹۷۶) • Davide Lajolo (۱۹۷۷) • Antonio Altomonte – ماریو لوتسی (۱۹۷۸) • Giorgio Manganelli (۱۹۷۹)
دهه ۱۹۸۰	Stefano Terra (۱۹۸۰) • Enzo Siciliano (۱۹۸۱) • پریمو لوی (۱۹۸۲) • جولیانا موراندینی (۱۹۸۳) • Gina Lagorio – Bruno Gentili (۱۹۸۴) • Manlio Cancogni (۱۹۸۵) • Marisa Volpi (۱۹۸۶) • Mario Spinella (۱۹۸۷) • رزتا لوی (۱۹۸۸) • سالواتوره مانوتسو (۱۹۸۹)
دهه ۱۹۹۰	Luisa Adorno – Cesare Viviani – Maurizio Calvesi (۱۹۹۰) • Antonio Debenedetti (۱۹۹۱) • لوئیجی مالربا (۱۹۹۲) • الساندرو باریکو (۱۹۹۳) • آنتونیو تابوکی (۱۹۹۴) • مائوریتسیو ماجانی – Elio Pagliarani (۱۹۹۵) • Ermanno Rea – آلدا مرینی (۱۹۹۶) • Claudio Piersanti – Franca Grisoni – Corrado Stajano (۱۹۹۷) • جورجو پرسبورگر – Michele Sovente – کارلو گینتسبورگ (۱۹۹۸) • Ernesto Franco (۱۹۹۹)
دهه ۲۰۰۰	جورجو وان استراتن – Sandro Veronesi (۲۰۰۰) • نیکولو آمانیتی – Michele Ranchetti – جورجو پستلی (۲۰۰۱) • Fleur Jaeggy – Jolanda Insana – Alfonso Berardinelli (۲۰۰۲) • Giuseppe Montesano (۲۰۰۳) • Edoardo Albinati – Andrea Tagliapietra – Livia Livi (۲۰۰۴) • رافائله لا کاپریا – آلبرتو آربازینو – میلو د آنجلیس (۲۰۰۵) • جانی چلاتی – Giovanni Agosti – جوزپه کونته – روبرتو ساویانو (۲۰۰۶) • Filippo Tuena – Paolo Mauri – Silvia Bre – Simona Baldanzi – Paolo Colagrande – Paolo Fallai (۲۰۰۷) • فرانچسکا سانویاله – Miguel Gotor – Eugenio De Signoribus (۲۰۰۸) • Edith Bruck – Adriano Prosperi – Ennio Cavalli (۲۰۰۹)
دهه ۲۰۱۰	نیکولا لاجویا – Michele Emmer – Pierluigi Cappello (۲۰۱۰) Alessandro Mari – Mario Lavagetto – Gian Mario Villalta (۲۰۱۱) Nicola Gardini – Franco Lo Piparo – Antonella Anedda (۲۰۱۲)