پرش به محتوا

جنگ اونین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ اونین

یک نقاشی قرن نوزدهم توسط اوتاگاوا یوشیتورا، که نبردی از جنگ را به تصویر می‌کشد
تاریخ۱۴۶۷–۱۴۷۷
موقعیت
در سراسر ژاپن، هر چند شدیدترین درگیری‌ها در کیوتو و ولایت یاماشیرو بود
نتایج
طرف‌های درگیر

سپاه شرقی:[۱]

سپاه غربی:[۱]

فرماندهان و رهبران
  • هوسوکاوا کاتسوموتو
  • هاتاکه‌یاما ماساناگا
  • آشیکاگا یوشیمی (۱۴۶۷–۱۴۶۹)
  • شیبا یوشیتوشی[۱]
  • دیگران
  • یامانا سوزن
  • هینو تومیکو
  • اوئوچی ماساهیرو
  • هاتاکه‌یاما یوشی‌ناری
  • آشیکاگا یوشیمی (۱۴۶۹–۱۴۷۳)
  • شیبا یوشیکادو [۱]
  • دیگران
  • قوا
    ح. ۱۶۰٬۰۰۰[۲] ح. ۱۱۶٬۰۰۰[۲]

    شورش اونین یا جنگ اونین (به ژاپنی: 応仁の乱 Ōnin no Ran) جنگی بود که بر سر مسئلهٔ جانشینی آشیکاگا یوشی‌ماسا (۱۴۹۰–۱۴۳۵) بین دو خاندان قدرتمند ژاپن درگرفت. در این جنگ هوسوکاوا کاتسوموتو که طرفدار برادر شوگون بود تحت عنوان سپاه شرقی با یامانا موچی‌تویو (سوزن) که از پسر شوگون طرفداری می‌کرد، تحت عنوان سپاه غربی در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. مرکز اصلی این جنگ در کیوتو بود و پس از یازده سال جنگ بیش از نیمی از کیوتو سوخت و به ویرانه تبدیل شد.

    این جنگ آغاز دوره سن‌گوکو یا «دوران جنگ‌های داخلی» ژاپن بود. دوره سنگوکو یک مبارزه طولانی برای سلطه فردی دایمیو (امیر محلی) بر کل ژاپن بود در طول این دوره سه نفر قصد داشتند ژاپن را تحت لوای یک حکومت متحد دربیاورند، این سه نفر عبارت بودند از اودا نوبوناگا (۱۵۸۲–۱۵۳۴)، تویوتومی هیده‌یوشی (۱۵۹۸–۱۵۳۶)، توکوگاوا ایه‌یاسو (۱۶۱۶–۱۵۴۳). در سال ۱۵۷۳ اودا نوبوناگا به دوره موروماچی (دوره موروماچی سه زیردوره دارد و آخرین زیردورهٔ آن دوره سن‌گوکو نامیده می‌شود) پایان داد و کنترل خود را بر تمام ژاپن گسترش داد.[۳]

    علت شروع

    [ویرایش]

    پس از مرگ سومین شوگون از شوگون‌سالاری آشی‌کاگا به نام آشیکاگا یوشی‌میتسو قدرت شوگون‌ها به دایمیوها یا امیران محلی انتقال یافت که در این میان خاندان هوسوکاوا و خاندان یامانا بسیار پرقدرت بودند و بر سر قدرت جدال داشتند. آشی‌کاگا یوشی‌ماسا (۱۴۹۰–۱۴۳۵) بعد از برادر بزرگتر خود یوشی‌کاتسو که در کودکی به شوگونی رسید و بعد از مدتی نیز درگذشت به عنوان هشتمین شوگون در شوگون‌سالاری آشیکاگا انتخاب شد. او در سن ۲۹ سالگی نخست چون فرزندی از خود نداشت، برادر کوچکتر خود آشیکاگا یوشیمی (۹۱–۱۴۳۹) را به عنوان جانشین انتخاب کرد اما پس از گذشت یکسال همسرش هینو تومیکو فرزند پسری به دنیا آورد و یوشی‌ماسا نیز به اصرار همسر خود پسرش آشیکاگا یوشی‌هیسا (۱۴۸۹–۱۴۶۵) را به جانشینی برگزید. بر سر مسئلهٔ جانشینی بین او و برادرش اختلاف درگرفت و در نهایت این اختلاف به شورش یا جنگ اونین منجر شد.

    آشیکاگا یوشی‌نوری
    ششمین شوگون
    هینو تومیکویوشی‌ماسا
    هشتمین شوگون
    یوشیمییوشی‌کاتسو
    هفتمین شوگون
    یوشی‌هیسا
    نهمین شوگون
    آشیکاگا یوشی‌تانه
    دهمین شوگون

    بر سر این جانشینی هوسوکاوا کاتسوموتو که طرفدار برادر شوگون بود و یامانا موچی‌تویو (سوزِن) که از پسر شوگون طرفداری می‌کرد، در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. از سراسر کشور سامورایی‌های طرفدار هوسوکاوا به عنوان سپاه شرقی و طرفداران یامانا به عنوان سپاه غربی جمع شدند. مرکز اصلی این جنگ در کیوتو بود و پس از یازده سال جنگ بیش از نیمی از کیوتو سوخت و به ویرانه تبدیل شد.

    نتیجه

    [ویرایش]

    پس از شورش پسر شوگون هشتم به شوگونی رسید و بعد از مرگ او در سن ۲۵ سالگی، پسر آشی‌کاگا یوشیمی به شوگونی برگزیده شد.

    جنگ اونین سبب ضعیف شدن قدرت شوگون‌ها شد. در برخی از مناطق مردم دایمیوی محلی را برکنار کرده و حکومت مستقل تشکیل دادند؛ از آن جمله در ولایت یاماشیرو (در جنوب کیوتوی کنونی) حکومت مستقل ۸ سال ادامه داشت. همچنین در ولایت کاگا (استان ایشیکاوا کنونی) هواداران ایکو-شو یا شاخهٔ نظامی بوداگرایی با برپا کردن شورشی به نام ایکو-ایکی حکومت مستقلی را ایجاد کردند که ۱۰۰ سال ادامه داشت.

    گاهشماری

    [ویرایش]

    آغاز جنگ

    پیامد جنگ

    جستارهای وابسته

    [ویرایش]

    منابع

    [ویرایش]
    1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Berry (1997), p. 14.
    2. ۲٫۰ ۲٫۱ Berry (1997), p. 27.
    3. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۱۳.