پرش به محتوا

ژاپن

ویرایش پیوندها
مختصات: ۳۶° شمالی ۱۳۸° شرقی / ۳۶°شمالی ۱۳۸°شرقی / 36; 138
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از جاپان)
برای دیگر کاربردها، ژاپن (ابهام‌زدایی) را ببینید.
ژاپن

日本国 (ژاپنی)
Nippon-koku یا Nihon-koku
ژاپن
سرود: 
君が代 (کیمیگایو)
«فرمانروایی اعلی‌حضرت امپراتور»
مهر دولتی:
大日本國璽 (Dai Nihon Kokuji)
«نشان دولتی ژاپن بزرگ»
Seal of the State of Japan
Projection of Asia with Japan's Area colored green
ژاپن - سبز پررنگ
منطقه مورد ادعا - سبز کم‌رنگ
پایتخت
و بزرگترین شهر
توکیو
۳۵°۴۱′ شمالی ۱۳۹°۴۶′ شرقی / ۳۵٫۶۸۳°شمالی ۱۳۹٫۷۶۷°شرقی / 35.683; 139.767
زبان(های) رسمیژاپنی (دفاکتو)
نام(های) اهلیتژاپنی
حکومتپادشاهی مشروطهٔ پارلمانی یکپارچه
ناروهیتو
شیگرو ایشیبا
قوه مقننهدایت ملی
مجلس مشاوران
مجلس نمایندگان
تشکیل
۵۳۹ پس از میلاد[۱][۲][۳]
۲۹ نوامبر ۱۸۹۰
۳ مه ۱۹۴۷
مساحت
• کل
۳۷۷٬۹۷۵ کیلومتر مربع (۱۴۵٬۹۳۷ مایل مربع)[۴] (شصت و دوم)
• آبها (٪)
۱٫۴[۵]
جمعیت
• برآورد سال ۲۰۲۳
Neutral decrease ۱۲۵٬۴۱۶٬۸۷۷[۶] (یازدهم)
• سرشماری ۲۰۲۰
Neutral decrease ۱۲۶٬۲۲۶٬۵۶۸[۷]
• تراکم
۳۳۰ بر کیلومتر مربع (۸۵۴٫۷ بر مایل مربع) (چهل و چهارم)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)برآورد ۲۰۲۳ 
• کل
افزایش ۶٫۴۹۵ تریلیون دلار[۸] (چهارم)
• سرانه
افزایش ۵۲٬۱۲۰ دلار[۸] (سی و چهارم)
تولید ناخالص داخلی (GPD) (اسمی)برآورد ۲۰۲۳ 
• کل
کاهش ۴٫۲۳۱ تریلیون دلار[۸] (چهارم)
• سرانه
افزایش ۳۳٬۹۵۰ دلار[۸] (سی ام)
شاخص جینی (۲۰۱۸)افت مثبت ۳۳٫۴[۹]
شاخص توسعه انسانی (۲۰۲۱)افزایش ۰٫۹۲۵[۱۰]
نوزدهم
واحد پولین ژاپن (¥)
منطقه زمانییوتی‌سی+۰۹:۰۰ (JST)
جهت رانندگیچپ
پیش‌شماره تلفنی+۸۱
کد ایزو ۳۱۶۶JP
دامنه سطح‌بالا.jp

ژاپُن (به ژاپنی: 日本، نیپون یا نیهون) کشوری جزیره‌ای در آسیای شرقی واقع در شمال غربی اقیانوس آرام است. ژاپن از شمال با روسیه، از غرب با دریای ژاپن، چین، کرهٔ شمالی و کرهٔ جنوبی مرز آبی دارد. ژاپن یکی از قدرت‌های اصلی اقتصادی جهان و چهارمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی است.[۱۱][۱۲][۱۳] ژاپن یک کشور پادشاهی مشروطه است که برمبنای قانون اساسی ژاپن اداره می‌شود.[۱۴]

این کشور در پایان جنگ جهانی دوم، تمامی متصرفات فراسوی دریایی خود، ازجمله کشور کره را که در آن زمان ۴٫۵٪ درصد کل کشور را تشکیل می‌داد، از دست داد و باعث شد امروزه، وسعت کنونی ژاپن به ۳۷۸۰۰۰ کیلومتر مربع کاهش یابد (تقریباً برابر با ایالت مونتانا در شمال غرب آمریکا).[۱۵][۱۶]

ژاپن با جمعیتی در حدود ۱۲۴٬۵۰۰٬۰۰۰ نفر در سال ۲۰۲۳ میلادی یازدهمین کشور پرجمعیت جهان است. توکیو، پایتخت ژاپن، با بالغ بر ۳۸ میلیون نفر جمعیت از بزرگ‌ترین و گران‌ترین پایتخت‌های جهان است.[۱۷]

هرچند سال به سال از جمعیت ژاپن کاسته می‌شود، زیرا رشد جمعیت این کشور منفی است.

ژاپنی‌ها کشورشان را «نیپون کوکو» خطاب می‌کنند که به‌معنی خاستگاه خورشید است. مطالعات باستان‌شناسی پیشینه سکونت انسان در این کشور را از دوران پارینه‌سنگی پسین می‌داند. ژاپن کشوری کوهستانی است و بیشتر جزایر آن آتشفشانی و به‌شدت زلزله‌خیز است، آمار نشان می‌دهد که سالانه حدود ۱۵۰۰ زمین‌لرزه در ژاپن روی می‌دهد.[۱۲]

کشور ژاپن عضو سازمان ملل متحد، گروه هفت و سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا–پاسفیک است.[۱۲] ژاپن پنجمین بودجهٔ دفاعی جهان را دارد (۶۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱) و چهارمین کشور صادرکننده در جهان (۷۶۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰) و ششمین کشور بزرگ واردکننده است (۶۳۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰).[۱۸]

در جنگ جهانی اول، ژاپن از متفقین بود و در جنگ جهانی دوم با متفقین می‌جنگید. پایان جنگ جهانی دوم برای ژاپن بسیار تلخ بود، آن‌ها پس از جنگی درازمدت در اقیانوس آرام، سرانجام پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی، بدون قید و شرط تسلیم شدند. برآیند این جنگ خانمان‌سوز برای ژاپن به اندازه‌ای وحشتناک بود که بسیاری از تحلیلگران در توصیف آن، عبارت «به‌کلی ویران‌شده» را به کار بردند.[۱۹] ژاپن پس از اشغال توسط آمریکا، با یک برنامه پیگیر توسعهٔ صنعتی، به رشد اقتصادی چشمگیری دست یافت و به یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا و همچنین دومین قدرت صنعتی جهان بدل شد. این کشور همچنین از بزرگ‌ترین هم‌پیمانان و شرکای تجاری آمریکا در قارهٔ آسیا است.[۱۲]

نام‌شناسی

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: نام‌های ژاپن

ژاپنی‌ها به کشور خود نیهون (به ژاپنی: Nihon / Nippon، 日本) می‌گویند. نیهون از دو واژهٔ نیچی (که به‌صورت هی نیز تلفظ می‌شود) و هُن تشکیل شده است. نیچی یا هی به‌معنای خورشید و روز است و هُن یعنی ریشه و آغاز. از آنجا که ژاپن در شرقی‌ترین نقطهٔ قارهٔ کهن و کشور چین قرار داشته، تصور می‌شده که اولین سرزمینی است که خورشید در آن طلوع می‌کند. بر این اساس با نام سرزمین آفتاب تابان مشهور شده است. در زبان ژاپنی این نام نیپّون (به ژاپنی: 日本国) نیز تلفظ می‌شود. نام ژاپن در زبان فارسی برگرفته از نام این کشور در زبان فرانسوی (به فرانسوی: Japon) است.

جغرافیا

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: جغرافیای ژاپن

کشور ژاپن در شرق آسیا قرار دارد و با دریایی به همین نام (دریای ژاپن) از ساحل شرقی قارهٔ آسیا جدا شده است. روسیه، چین و شبه‌جزیرهٔ کره نزدیک‌ترین کشورها به ژاپن هستند. مجمع‌الجزایر ژاپن از چیزی بیش از ۶۸۰۰ جزیره تشکیل شده است. بیشتر این جزایر بسیار کوچکند و تنها ۳۴۰ جزیره بیش از یک کیلومتر مربع وسعت دارند.[۲۰] ۹۸٪ مساحت ژاپن از چهار جزیره به نام‌های هوکایدو، هونشو، شیکوکو و کیوشو تشکیل شده است. یوکوهاما و کوبه از مهم‌ترین بندرهای ژاپن هستند.[۲۱]

از نظر زمین‌شناسی مجمع‌الجزایر ژاپن حاصل برخورد تدریجی صفحات تشکیل‌دهندهٔ پوستهٔ زمین، فعالیت‌های آتشفشانی و تغییرات حاصل از خطوط ساحلی اقیانوسی است. ۶۸٪ مساحت کشور ژاپن کوهستانی است. کوههای ژاپن از زیباترین جاذبه‌های طبیعی آن به‌شمار می‌روند. بلندترین قلهٔ کوهستانی ژاپن «فوجی» نام دارد که ارتفاع آن به ۳۷۷۶ متر می‌رسد.[۲۰] یک دهم کل آتشفشان‌های جهان در ژاپن قرار دارند و به همین دلیل از زلزله‌خیزترین مناطق جهان به‌شمار می‌آید.[۲۰] این کشور به‌دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود دارای ۱۰ رودخانهٔ بزرگ و ۱۲ دریاچه است. کشور ژاپن به‌لحاظ منابع طبیعی، مواد معدنی و ثروت‌های زمینی و زیرزمینی از فقیرترین کشورهای جهان به‌شمار می‌آید.[۲۲]

وسعت ژاپن

[ویرایش]

کشور ژاپن به‌نسبت وسعتش از تراکم جمعیت بسیار بالایی برخوردار است، مساحت آن برابر است با ۰/۳ درصد کل مساحت دنیا که به‌صورت مجموعه‌ای از جزایر در جهت شمال شرقی ـ جنوب غربی بین ۳۵ تا۴۵ درجه عرض شمالی گسترده شده و به شکل یک کمان در میان اقیانوس آرام و دریای ژاپن محصور مانده است.[۲۳]

وسعت ژاپن تقریباً به‌اندازهٔ مساحت فنلاند (۳۳۸۰۰۰ کیلومتر مربع) یا پاراگوئه (۴۰۶۰۰۰ کیلومتر مربع) است. در مقام مقایسه به‌طور تقریبی کشور ژاپن یک بیست و نهم آمریکا، یک نهم هندوستان، یک و نیم برابر بریتانیا و چیزی کمتر از یک چهارم ایران است.

آب‌وهوا

[ویرایش]
برگ‌های پاییزی(momiji) در کونگوبوجی، کوهستان کوبه ثبت‌شده در میراث جهانی یونسکو

ژاپن مجموعه جزایری است که با طول زیاد از شمال به جنوب کشیده شده است؛ به همین خاطر آب‌وهوای مناطق گوناگون آن به‌شدت با یکدیگر مغایرت دارند و نیز دارای چهار فصل در سال است.[۲۴] مجمع‌الجزایر ژاپن بر روی محور تقریبی شمال ـ جنوب تا ۳۰۰۰ کیلومتر امتداد یافته است و به‌دلیل گستردگی طولی بسیار زیاد از تنوع آب‌وهوایی بسیار زیادی نیز برخوردار است. با وجود اینکه تمامی کشور معتدل است، شمال آن زمستانهای سرد و طولانی و پربرف دارد، در حالی که جنوب آن تابستانهای بسیار گرم و زمستان‌های معتدلی دارد. میزان بارندگی در ژاپن به‌طور متوسط سالیانه ۱۸۰۰ میلی‌متر می‌باشد.[۲۵] ژاپن کاملاً در آب محصور شده است: وجود اقیانوس سبب شده است که در رژیم غذایی و اقتصاد مردم ژاپن ماهی نقش مهمی داشته باشد (بیشترین سرانهٔ مصرف ماهی در جهان[۲۶]). ازاین‌رو، ژاپن دارای مقام اول دنیا در زمینهٔ شیلات است. بااین‌حال، به‌دلیل اینکه محصولات دریایی مهم‌ترین مادهٔ غذایی مردم ژاپن را تشکیل می‌دهد، از این لحاظ نیز کشور با کمبود و مشکل روبه‌رو است. به‌طوری‌که اکنون شیلات و مواد غذایی بعد از نفت خام دومین اقلام وارداتی ژاپن را تشکیل می‌دهند.[۲۷] رشته‌کوه‌های آتشفشانی ژاپن اغلب دارای چشمه‌های آب گرم طبیعی هستند. این کشور در تابستان و پاییز اغلب شاهد گردبادهای عظیم و توفانهای شدید گرمسیری است. به‌دلیل مجاورت با اقیانوس زلزله‌های شدید زیرآبی می‌توانند در آنجا امواج عظیم و جذر و مدی ویرانگر به نام سونامی ایجاد کنند.

پوشش گیاهی و جانوری

[ویرایش]

در ژاپن بین ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ گونهٔ گیاهی وجود دارد.[۲۰] در فرهنگ ژاپنی برخی گیاهان دارای معانی نمادینی هستند؛ مثلاً شکوفه‌های گیلاس یا «ساکورا» نمایانگر زیبایی کوتاه‌مدت و درخت کاج یا ماتسو نماد عمر طولانی است. در غذاهای ژاپنی نه تنها از میوه‌ها و حبوبات، بلکه حتی از برخی از گلها و برگها نیز استفاده می‌شود. تأثیر زیبایی گیاهان در هنر گل‌آرایی به سبک ژاپنی که ایکبانا نامیده می‌شود و نیز در نقاشی، بافندگی، سفالگری و ظروف و وسایلی که با لاک مخصوص رنگ‌آمیزی می‌شوند دیده می‌شود. ژاپنی‌ها از گیاهان در داروسازی، رنگرزی منسوجات، ساخت کاغذ و ابزار نیز استفاده می‌کنند.

ژاپن دارای حیات وحشی بسیار منحصربه‌فرد است و برخی از گونه‌های دارکوب، قرقاول، سنجاقک، خرچنگ، کوسه ماهی، حلزون، سمندر و پستانداران دریایی ژاپن در هیچ جای دیگری یافت نمی‌شوند. با وجود این همه تنوع و گوناگونی، تنها ۱۱۸ نوع پستاندار وحشی زمینی در ژاپن زندگی می‌کنند که بیشتر آن‌ها جوندگان کوچکند. حیواناتی مثل خرس، گوزن، گراز، سنجاب‌های پرنده، خفاش، میمون و نوعی راکون به نام سگ راکون از جمله گونه‌های حیات وحش ژاپن هستند.

  • کاج قرمز ژاپنی (Japanische Rotkiefer)، فراوان‌ترین گونهٔ گیاهی در ژاپن
    کاج قرمز ژاپنی (Japanische Rotkiefer)، فراوان‌ترین گونهٔ گیاهی در ژاپن
  • کپور گلگون (Koi)، معروف به کپور ژاپنی که مردم ژاپن آن را نماد عشق و دوستی می‌دانند
    کپور گلگون (Koi)، معروف به کپور ژاپنی که مردم ژاپن آن را نماد عشق و دوستی می‌دانند
  • از کل مساحت ژاپن ۶۸٪ آن را کوهساران جنگلی تشکیل داده
    از کل مساحت ژاپن ۶۸٪ آن را کوهساران جنگلی تشکیل داده
  • نوعی سگ با نژاد Shiba-Inu، از محبوب‌ترین نژاد سگ در ژاپن
    نوعی سگ با نژاد Shiba-Inu، از محبوب‌ترین نژاد سگ در ژاپن

جغرافیای انسانی

[ویرایش]
همچنین ببینید: مردمان ژاپنی
نقشه تراکم جمعیت در ژاپن

جمعیت ژاپن بر اساس برآورد انجام شده توسط ادارهٔ آمار این کشور در سال ۲۰۱۹ در حدود ۱۲۶٬۸۵۴٬۷۴۵ نفر تخمین زده شده است، که ۱/۸۳٪ از جمعیت جهان را شامل می‌شود. از نظر نسبت جمعیتی از این رقم حدود ۶۲ میلیون نفر آنان را مردان و حدود ۶۵/۵ میلیون نفر از آنان را زنان تشکیل داده‌اند.[۲۸] تراکم جمعیت در این کشور ۳۴۲ نفر و شاخص امید به زندگی در مردان ۷۲/۶۴ و در زنان ۸۶/۳۹ می‌باشد. میزان مرگ و میر در اطفال ۳/۷ در هر هزار تولد می‌باشد. نرخ رشد جمعیت در کشور ژاپن در حدود ۰/۰۳− درصد بوده است.[۲۵]

براساس آمار ترکیب نژادی مردم ژاپن بدین شرح است:

بر اساس آخرین سرشماریها ۲۳٪ جمعیت ژاپن را افراد ۶۵ سال و بالاتر تشکیل می‌دهند که این امر موجب شده ژاپن پیرترین ساختار جمعیتی جهان را داشته باشد.[۲۹]

زبان

[ویرایش]

زبان مردم ژاپن «ژاپنی» است. این زبان اگرچه بسیاری لغات را از زبان چینی گرفته است، ولی با این وجود با زبان چینی هم‌ریشه نبوده و کاملاً متفاوت هستند. زبان ژاپنی، زبانی از شاخهٔ ژاپنیک است و تنها زبان کره‌ای را می‌توان به آن نزدیک دانست.[۳۰]

تقسیمات کشوری

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: تقسیمات کشوری ژاپن

ژاپن به ۸ ناحیه و ۴۷ استان تقسیم شده است.

استان‌های ژاپن

[ویرایش]
هوکایدوآئوموریآکیتاایواتهیاماگاتامیاگیفوکوشیمانیگاتاتوچیگیگونماایباراکیناگانوسایتاماچیباتوکیوکاناگاواتویاماایشیکاوااستان گیفوفوکوئییاماناشیشیزوئوکاآیچیشیگاکیوتومیهناراهیوگواوساکاواکایاماتوتوریاوکایاماشیمانههیروشیمایاماگوچیکاگاواتوکوشیمااهیمهکوچیفوکوئوکااوئیتاساگاناگاساکیکوماموتومیازاکیکاگوشیمااوکیناواتوکیوکاناگاوااوساکااوکایاما

شهرهای بزرگ ژاپن

[ویرایش]

فهرستی از بیست شهر بزرگ ژاپن:[۳۱]


شهرهای اصلی ژاپن
سرشماری سال ۲۰۱۰[۳۲]
توکیو
توکیو

یوکوهاما
یوکوهاما

رتبه شهر استان جمعیت رتبه شهر استان جمعیت اوساکا
اوساکا

ناگویا
ناگویا

۱ توکیو توکیو ۸٬۹۴۹٬۴۴۷ ۱۱ هیروشیما هیروشیما ۱٬۱۷۴٬۲۰۹
۲ یوکوهاما کاناگاوا ۳٬۶۸۹٬۶۰۳ ۱۲ سندای میاگی ۱٬۰۴۵٬۹۰۳
۳ اوساکا اوساکا ۲٬۶۶۶٬۳۷۱ ۱۳ کیتاکیوشو فوکوئوکا ۹۷۷٬۲۸۸
۴ ناگویا آیچی ۲٬۲۶۳٬۹۰۷ ۱۴ چیبا چیبا ۹۶۲٬۱۳۰
۵ ساپورو هوکایدو ۱٬۹۱۴٬۴۳۴ ۱۵ ساکایی اوساکا ۸۴۲٬۱۳۴
۶ کوبه (شهر) هیوگو ۱٬۵۴۴٬۸۷۳ ۱۶ نیگاتا نیگاتا ۸۱۲٬۱۹۲
۷ کیوتو کیوتو ۱٬۴۷۴٬۴۷۳ ۱۷ هاماماتسو شیزوئوکا ۸۰۰٬۹۱۲
۸ فوکوئوکا فوکوئوکا ۱٬۴۶۳٬۸۲۶ ۱۸ کوماموتو کوماموتو ۷۳۴٬۲۹۴
۹ کاواساکی کاناگاوا ۱٬۴۲۵٬۶۷۸ ۱۹ ساگامیهارا کاناگاوا ۷۱۷٬۵۶۱
۱۰ سایتاما سایتاما ۱٬۲۲۲٬۹۱۰ ۲۰ شیزوئوکا شیزوئوکا ۷۱۶٬۳۲۸

تاریخ

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: تاریخ ژاپن

مجمع‌الجزایر ژاپن با اینکه از نظر وسعت کشور کوچکی است، اما از موقعیت استراتژیک و مهمی برخوردار است، مجاورت آن با روسیه، از مهم‌ترین عناصر جغرافیایی–سیاسی ژاپن به‌ویژه پس از جنگ دوم جهانی است. از سوی دیگر این کشور بر سر راه کوتاه‌ترین و مهم‌ترین خطوط مواصلاتی بین آمریکای شمالی و خاور آسیا در اقیانوس آرام قرار گرفته است و کشتی‌هایی که از سواحل غربی ایالات متحده به مقصد چین، هنگ کنگ، و کشورهای جنوب شرقی آسیا حرکت می‌کنند، معمولاً در بندرهای آن پهلو می‌گیرند. از این رو، ژاپن حائلی است بین اقیانوس آرام و کشورهای روسیه و چین.[۳۳] گرچه گفته می‌شود که نخستین انسان‌ها بیش از ده هزار سال پیش در شبه‌جزیرهٔ ژاپن سکونت داشته‌اند، اما خاستگاه راستین مردمان امروز ژاپن هنوز ناشناخته است.[۳۴] آغاز تاریخ ژاپن، با مردمانی از نژاد آینو و مغول به سده‌های پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد و از آن زمان تاکنون تنها یک سلسله امپراتوری بر این سرزمین فرمانروایی کرده است.[۳۳] به‌طور کلی می‌توان تاریخ ژاپن را به چهار دوره بخش کرد:

دوران کهن

[ویرایش]
پرستشگاه هوریو-جی، از کهن‌ترین بناهای چوبی جهان، میراث جهانی یونسکو

کشت برنج و استفاده از ابزار فلزی حداقل از سیصد سال پیش از میلاد مسیح در ژاپن آغاز شد. سیستم فرمانروایی متمرکز بر امپراتور، بین قرن‌های چهارم و هفتم با پایتختی که در استان امروزی نارا قرار داشته، گسترش یافت:[۳۴] آغاز بهار سال ۶۶۰ پیش از میلاد، هم‌زمان بود با مراسم تاج‌گذاری امپراتور جیمو تنو در یاماتو (استان کنونی نارا). او نخستین امپراتور ژاپن بود، دیرینه‌شناسان آن را آغاز امپراتوری ژاپن می‌دانند. در این دوره آیین بودایی در این سرزمین رخنه کرد و با شتاب انتشار یافت. اصلی‌ترین عامل پیشرفت آن تبلیغات غیرآزارنده و مسالمت‌آمیز، پرهیزکاری و پیروی و انقیاد نسبت به حکومت بود. هم‌زمان با به پادشاهی رسیدن امپراتریس سویکو، نایب‌السلطنه او موسوم به شاهزاده شوتوکو تایشی (۶۲۱–۵۹۲ م) زمامدار راستین ژاپن بود، کوشش بسیاری در ترویج آیین بودا انجام داد و به‌دستور وی معابد بسیاری در سرتاسر ژاپن ساخته شد. کوشش او در این زمینه به اندازه ایی بود که به او لقب «آشوکای ژاپن» دادند.

در سال ۶۴۵ میلادی شورش بزرگی در ژاپن رخ داد که در تاریخ این کشور با نام اصلاحات تایکا از آن یاد می‌شود، دو تن از شورشیان به نام فوجیوارا نو کاماتاری و شاهزاده ناکانواوئه قدرت را قبضه کردند و سرانجام شاهزاده ناکانواوئه تحت عنوان امپراتور تنجی به پادشاهی رسید و عامل ایجاد هم‌بستگی در سراسر کشور گردید. وی برخلاف گذشته که امپراتور فقط ریاست قبایل را بر عهده داشت، حکومت را مرکزیت قدرت کشور گردانید و این قدرت تمامیت‌خواهی را در سراسر امپراتوری برقرار کرد. به فرمان وی فرمانروایان ایالات و ولایات موظف به پرداخت خراج سالانه شدند.

افسانهٔ گنجی، که گفته می‌شود کهن‌ترین رمان جهان است _ نگارهٔ برجای‌مانده از آن وابسته به سدهٔ ۱۷

دوران امپراتوری (بزرگ سالاری)

[ویرایش]

فرهنگ بودایی با رخنه قوی چین در سده هشتم رشد و شکوفایی یافت. سپس پایتخت به شهر کنونی کیوتو یعنی جایی که قواعد بزرگ سالاری در زمانی دراز در آن ادامه داشت جابه‌جایی یافت. افسانه گنجی (The Tale of Genji)، که گفته می‌شود کهن‌ترین رمان جهان است در این محدوده زمانی نگاشته شده است:[۳۴] سلطان تنجی را باید بنیان‌گذار این دوره ژاپن دانست. وی امپراتوری بسیار نیرومند بود، شهر کیوتو پایتخت ژاپن، در دوره امپراتوری او به بزرگی و شکوه رسید. همچنین برخی از پادشاهان این دوره به‌علت گرایش به آئین بودا و تعصب در این دین دست از زندگی مجلل و اشرافی خود برداشتند.

در این دوره هم‌زمان با قدرت گرفتن کشور چین، فرهنگ و هنر این کشور رخنه بسیاری در ژاپن پیدا کرد. ژاپن در این دوره با شتاب رو به پیشرفت نهاد. تمول بسیار موجب فساد و هرج و مرج گردید. نابرابری، دزدی و راهزنی افزایش یافت. خاندان‌های بزرگ نیز، امپراتوری را آلت دست خود کردند و آشکارا قدرت از امپراتور خلع گردید. به این ترتیب حکومت امپراتوری جای خود را به «حکومت شوگونی» داد.

دوران شوگون‌ها

[ویرایش]
جنگجویان سامورایی، در جریان جنگ قدرت میان نیروهای شوگون‌سالاری توکوگاوا و سربازان گارد امپراتوری، معروف به (جنگ داخلی بوشین)، سال ۱۸۶۷م

طبقه جنگجویان (سامورایی‌ها) به تدریج نیرومند شد و حدوداً در پایان سده دوازدهم به قدرت رسید. سده دوازدهم هم‌زمان بود با آغاز دوره ملوک الطوایفی در ژاپن. هم‌زمان امپراتوری رو به افول نهاد و شوگون‌ها (لقب موروثی دیکتاتورهای نظامی ژاپن که از ۱۱۹۲ تا ۱۸۶۷م به رغم وجود امپراتور عملاً بر آن کشور حکومت می‌کردند[۳۵]) که به معنی سردار یا سرداران است تا نیمه نخست سده نوزدهم فرمانروایی مستبدانه خود را بر ژاپن ادامه دادند. نخستین شُوگون میناموتو نو یوریتومو بود. پس از وی خاندان هوجو قدرت را در دست گرفتند. خاندان هوجو در ستیز بر سر قدرت، فرمانروایی را به خاندان آشیکاگا واگذار کرد. در سال ۱۵۷۳م سه تن خاندان آشیکاگا و شوگون‌سالاری آشیکاگا را برانداختند. نام یکی از سه تن که موفق شد فرمانروایی شوگونی را تشکیل دهد، توکوگاوا ایه‌یاسو بود.

شوگون‌سالاری توکوگاوا با پایتخت خود در ادو (توکیوی کنونی) در آغاز سده هفدهم بنیاد نهاده شد. دوره ادو شاهد رشد قابل توجهی اقتصادی، مانند اوج‌گیری کشاورزی. گسترش شبکه‌های تجارت داخلی در امتداد جاده‌ها، رودخانه‌ها، و دریاها؛ رشد اصناف تجاری و شبکه‌های تولید محصولات پیشاصنعتی؛ و پیدایش سیستم کارگزاران برنج که در جهان از نخستین بازارهای داد و ستدی نسل آتی بود.[۳۶] فرمانروایی ادو سیاست انزوای ملی را به منظور محدودیت پیوند با کشورهای خارجی اختیار نمود.[۳۴] فرمانروایی نیرومند آنان تا سال ۱۸۶۸ ادامه داشت. در سال ۱۵۴۲ پرتغالی‌ها به ژاپن رسیدند و پیوندهای بازرگانی را با این کشور آغاز کردند. نیم سده بعد هلندی‌ها و انگلیس‌ها نیز راه بازرگانی را با ژاپن گشودند و آیین مسیحی در ژاپن اشاعه پیدا کرد. در این دوره ژاپن گرفتار جریان‌های داخلی و رویارویی با شورش‌های دهقانی و ناآرامی‌های ناشی از آن در منطقه ناگاساکی بود که بیشتر این شورشیان را پیروان مسیحیت در بر می‌گرفت. خاندان توکوگاوا که گمان می‌برد بازرگانان و مبلعان خارجی در ناآرامی‌ها تازه دست داشته باشند برای قطع رخنه بیگانگان دست به کشتار مسیحیان ژاپنی و اعدام و اخراج خارجیان زد و دروازه‌های کشور را بروی خارجیان بست و ژاپن به بیش از دو سده انزوای خود خواسته فرورفت.[۳۷]

خاندان توکوگاوا در سده نوزده میلادی نفوذ و قدرت خود را در ژاپن از دست داد. سرانجام دگرگونی‌ها با ورود آمریکایی‌ها به ژاپن روند دیگری پیدا کرد. در سال ۱۸۵۴م دریادار متیو سی. پری با چهار کشتی توپدار به آب‌های ژاپن وارد شد و به فرمانروایی امپراتوری پیغام داد باید بندرهای خود را بگشایند و با آنان پیوندهای سیاسی بر قرار کنند. فرمانروایی شگونی ژاپن که در نیروی دریایی خود توان رویارویی را ندید، سرانجام ناچار به امضای «عهدنامه کاناگاوا» شد (این نخستین پیمان‌نامه ژاپن با یک کشور خارجی بود). ورود خارجی‌ها و انقلاب ۱۸۶۸ (معروف به انقلاب میجی) مردم ژاپن را از خواب گوشه‌گیری بدر آورد. ورود متیو سی. پری («ناخدا پری»)[۳۸] به ژاپن در سال ۱۸۵۳ به گونه‌ای مؤثر سیاست درهای بسته را پایان داد.

دوران مدرن

[ویرایش]
امپراتور میجی (۱۸۶۸–۱۹۱۲)، معروف به امپراتور بزرگ میجی

با کناره‌گیری شوگون از قدرت در سال ۱۸۶۷ (معروف به دوره بازگشت میجی) قدرت دوباره به امپراتور داده شد. با از سرگیری اداره امور حکومتی، دولت نو ذیل «امپراتور میجی» سیاست گذاری‌های غربگرایانه، مانند بنیاد نهادن سامانه کابینه‌ای، تدوین قانون اساسی، اصلاح سامانه حکومت محلی و سامانه آموزشی نوین را گسترش داد. فرهنگ غربی ذیل سیاست بهبود رفاه ملی و قدرت نظامی فعالانه رواج یافت:[۳۴] وی پایتخت را از کیوتو به توکیو (که به معنای پایتخت شرقی است) جابه‌جا کرد. در دوره امپراتوری او (که تا سال ۱۹۱۲ ادامه داشت و دوره میجی خوانده می‌شود)، اصلاحات بسیاری در ساختار اداری، فرمانروایی و نظامی صورت گرفت. چنان‌که در آغاز سده بیستم ژاپن با شتاب صنعتی گردید و در آستانه تبدیل به قدرتی جهانی بود.[۳۵] پس از مرگ امپراتور میجی در ۱۹۱۲، امپراتوری ژاپن به قدرتی چیره‌جو در منطقه تبدیل گشت و پس از ستیز بر سر کره توانست چین را در جنگ نخست چین و ژاپن، شکست دهد(۱۸۹۴ تا ۱۸۹۵) و پورت آرتور و تایوان را به تصرف خود درآورد. از سویی دیگر با پیروزی بر روسیه در زمین و دریا (۱۹۰۴ تا ۱۹۰۵) اروپا را شگفت زده کرد (این شکست موجب انقلاب ۱۹۰۵م روسیه گردید). در ۱۹۱۴، ژاپن تا اندازه‌ای به این دلیل که در مقام قدرت جهانی بزرگی پذیرفته شود ضد آلمان وارد جنگ جهانی اول شد. در این زمان اندیشه‌های عمومی در ژاپن از لحاظ باور سیاسی به دو گروه بخش می‌شد: شماری که آزادیخواه بودند و به هیچ‌وجه میل نداشتند که کشورشان با نیروی نظامی و قوه قهریه به اشغال کشورهای دیگر بپردازد، و دسته دومی که باور داشتند که جزایر ژاپن برای کشور پیشرفته و روبه‌رشد ژاپن بس نیست، بلکه باید با گرفتن سرزمین‌های دیگر بر وسعت ژاپن افزود.[۳۹] با این حال، ژاپن به جز چند جزیره وابسته به آلمان در اقیانوس آرام، چیز زیادی به دست نیاورد و با سرخوردگی دریافت که قدرت‌های بزرگ ظاهراً با این کشور به صورت هم‌تراز رفتار نمی‌کنند. پس از جنگ جهانی یکم و شکست آلمان ژاپنی‌ها برای صنعتی شدن و تبدیل به یک ابرقدرت منطقه‌ای تلاش زیادی داشتند و با گرفتن دانش فنی از آلمان، و دیگر کشورهای اروپایی به سرعت تبدیل به یک قدرت منطقه‌ای از لحاظ اقتصادی، نظامی گردید.[۴۰] بحران اقتصادی و فروپاشی بازرگانی جهانی در ۱۹۲۹م که بازرگانیابریشم ژاپن را دستخوش نابودی کرده بود به سود هواداران قدرت نظامی پایان یافت. ژاپنی‌ها دو سال بعد ۱۹۳۱م منچوری چین را اشغال کردند. آن‌ها در ۱۹۳۹م به هندوچین تاختند؛ و بر این خطه دست یافتند.

جنگ جهانی دوم

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: ژاپن در جنگ جهانی دوم
جنگنده‌های ژاپنی درحال آماده‌سازی برای یورش به خلیج پرل هاربر

در ۲۵ نوامبر ۱۹۳۶ میلادی پیمان ضد کمینترن میان آلمان نازی و ژاپن منعقد گردید و به موجب آن طرفین پیمان بستند که مشترک علیه کمونیسم بین‌الملل مبارزه کنند. یک سال بعد ایتالیا نیز به این پیمان پیوست و رسماً محور برلین-توکیو-رُم شکل گرفت.[۴۱] در ۱۹۴۱م که دو سال از جنگ جهانی دوم می‌گذشت، دولت‌های آلمان، ایتالیا و ژاپن هم‌بسته شدند تا نیروهای خود را علیه متفقین به کار اندازند. ژاپن بدون اعلام قبلی به پرل هاربر در هاوایی یورش برد و زیان زیادی به آمریکا وارد ساخت. این اقدام ژاپن موجب گردید تا ایالات متحده با تمام نیروی خود وارد جنگ گردد. ژاپنی‌ها بعد از پرل هاربر به اندونزی و سنگاپور یورش بردند و پیروزی‌های درخشانی به‌دست آوردند، اما نتایج جنگ در اروپا به زیان متحدین تمام شد و آلمان هیتلری در ۱۹۴۵م سقوط کرد. پیشرفت پرشتاب نظامی ژاپن در سرتاسر شمال شرق آسیا و اقیانوس آرام متوقف شد و ایالات متحده با توافق شوروی پیشین با پرتاب دو بمب اتمی در شهرهای هیروشیما و ناگازاکی، ژاپن را وادار به تسلیم کرد؛ و به این ترتیب برای ژاپن، جنگ دوم جهانی با شکستی فاجعه‌آمیز و وحشت جنگ اتمی به پایان رسید. دولت ژاپن به دستور امپراتور هیروهیتو در ۱۴ اوت ۱۹۴۵م بدون قید و شرط، تسلیم متفقین شد، ۵۰۰۰ افسر ژاپنی پس از قرائت بیانیه تسلیم، هاراکیری (خودکشی) کردند. ژاپن تمامی متصرفات خود در اقیانوس آرام از جمله کشور کره را از دست داد، طی کنفرانس یالتا در فوریه سال ۱۹۴۵ ژاپن جزایر کوریل و جزیره ساخالین را از دست داد، اداره امور نظامی منچوری نیز به دولت جماهیر شوروی واگذار شد.[۴۱][۴۲] ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم صدمات فراوانی دید و در اواخر جنگ به چنان وضعی دچار شد که بسیاری از تحلیلگران در توصیف آن، عبارت «به کلی ویران شده» را به کار بردند.

بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناگاساکی

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی
بمباران اتمی ناگاساکی، ۹ اوت ۱۹۴۵
ناگاساکی پیش و پس از بمباران هسته‌ای

بمباران هیروشیما و ناگاساکی دو عملیات هسته‌ای بودند که در زمان جنگ جهانی دوم به دستور هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، علیه امپراتوری ژاپن انجام گرفتند. در این دو عملیات، دو بمب اتمی به فاصله ۳ روز بر روی شهرهای هیروشیما و ناگاساکی انداخته شد که باعث ویرانی و کشتار گسترده شهروندان این دو شهر گردید. حدود ۲۲۰٬۰۰۰ نفر در اثر این دو بمباران اتمی جان باختند که بیشتر آنان را شهروندان غیرنظامی تشکیل می‌دادند.[۴۳] (بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و باقی مانده تا پایان سال ۱۹۴۵ در اثر مواد مخرب تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست دادند)[۴۴][۴۵]

پس از جنگ

[ویرایش]

جنگ از مردم ژاپن بیش از دو میلیون قربانی گرفت، حدود چهل درصد شهرهای آن به ویرانه مبدل گردید.[۴۶][۴۷] تأسیسات صنعتی و تولیدی تخریب و نابود شد، مزارع سوخت، سررشته کشت و کار و تولید از هم گسیخت، اقتصاد کشور فلج شد و سرانجام چیزی جز سرزمینی ویران و مردمی بیکار و گرسنه بر جای نماند. با این همه مردم ژاپن، خیلی زود بر بهت و گیجی خود فایق آمدند و آغاز به خودسازی و نوسازی کشور کردند. از آنجا که بلافاصله پس از جنگ در قانون اساسی خود به صلح‌دوستی و کوشش در راه نگهداری و استقرار صلحی پایدار و جهانی تأکید ورزیدند، ارتش را به کلی نابود کردند؛ بدین‌گونه افراد نظامی نیز به سایر مردم پیوستند، و به سازندگی کشوری سرگرم شدند. این کشور از لحاظ منابع طبیعی، یکی از تنگ‌دست‌ترین کشورهای جهان است.[۴۸] اشغال کشور از سوی متفقین (۱۹۴۵ تا ۱۹۵۲) نظام سیاسی کشور را تبدیل به نظامی دموکراتیک کرد و همچنین احیای شگفت‌انگیز اقتصادی را بر اساس سیاست فعال صادرات آغاز ساخت. آیین شینتوـ که با ملی‌گرایی افراطی همسان شده بود ـ به صورت دین رسمی کنار گذاشته شد و در همین خلال جریانی به نام نهضت آموزش پدید آمد که طی آن کشور، گروهی از افراد مستعد را به منظور کسب و آموزش تخصص راهی کشورهای پیشرفته جهان ساخت.

نمایی از توکیو، مربوط به سال ۲۰۰۹

ژاپن بعد از جنگ به اشغال نیروهای نظامی ایالات متحده درآمد. دو سال بعد از جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۷م قانون اساسی ژاپن به تصویب رسید.

ژاپن پس از رهایی از جنگ، سیاست مسالمت‌آمیز در پیش گرفت و در ۱۹۵۶م به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.[۴۰] اقتصاد این کشور بار دیگر تنها چند سال پس از پایان جنگ و در دهه ۱۹۶۰م با رشد متوسط ۱۰٪ در سال، به بالاترین نرخ رشد اقتصادی در بین تمامی کشورهای درگیر جنگ رسید؛ و این کشور به یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های اقتصادی جهان تبدیل گردید و در عرصه فناوری پیشتاز شد. در ۱۹۸۸ ژاپن با پیشی گرفتن از آمریکا تبدیل به بزرگ‌ترین کشور تأمین‌کننده اعتبار در جهان شد.[۴۹] هم‌اکنون نیز ژاپن دارای سومین اقتصاد برتر جهان بعد از آمریکا و چین می‌باشد. در ۸ ژانویه ۱۹۸۹ یک روز پس از مرگ امپراتور هیروهیتو، آکی‌هیتو پسر او جانشین وی شد.[۵۰] عرصه سیاست ژاپن تحت سلطه لیبرال دموکرات‌ها است، که به رغم رسوایی‌های مالی از ۱۹۵۵ قدرت را در دست دارند.

تقسیم‌بندی زمانی

[ویرایش]
زمان دوره دوره زیر دوره دولت اصلی
۳۰٬۰۰۰–۱۰٬۰۰۰ ق. م دوران پارینه‌سنگی ژاپن نامشخص
۱۰٬۰۰۰–۳۰۰ ق. م ژاپن باستان دوره جومون قبیله‌های محلی
۹۰۰ ق. م – ۲۵۰ ب. م (همپوشانی) دوره یایویی
۵۳۸–۲۵۰ میلادی دوره کوفون قبیله‌های یاماتو
۷۱۰–۵۳۸ ژاپن قدیم دوره آسوکا
۷۹۴–۷۱۰ دوره نارا امپراتور ژاپن
۱۱۸۵–۷۹۴ دوره هی‌آن
۱۳۳۳–۱۱۸۵ فئودالی ژاپن دوره کاماکورا شوگون‌سالاری کاماکورا
۱۳۳۶–۱۳۳۳ تجدید حیات کن‌مو امپراتور ژاپن
۱۳۹۲–۱۳۳۶ دوره موروماچی دوره نان‌بوکو-چو شوگون‌سالاری آشی‌کاگا
۱۴۶۷–۱۳۹۲
۱۵۷۳–۱۴۶۷ دوره سن‌گوکو شوگون‌سالاری آشی‌کاگا، دایمیو، اودا نوبوناگا، تویوتومی هیده‌یوشی
۱۶۰۳–۱۵۷۳ دوره آزوچی-مومویاما
۱۸۶۸–۱۶۰۳ آغاز ژاپن نوین دوره ادو شوگون‌سالاری توکوگاوا
۱۹۱۲–۱۸۶۸ ژاپن نوین امپراتوری ژاپن دوره میجی امپراتور ژاپن
۱۹۲۶–۱۹۱۲ عصر تایشو
۱۹۴۵–۱۹۲۶ دوره شووا
۱۹۵۲–۱۹۴۵ ژاپن معاصر بعد از جنگ اشغال ژاپن فرماندهی عالی نیروهای متفقین
۱۹۸۹–۱۹۵۲ بعد از اشغال دموکراسی پارلمانی
۱۹۸۹–۲۰۱۹ دوره هیسه‌ای
۲۰۱۹–حال حاضر دوره ریوا

سیاست

[ویرایش]
همچنین ببینید: دولت ژاپن و سیاست در ژاپن
ساختمان دایت ملی
نشان رسمی دولت ژاپن

بعد از پایان جنگ جهانی دوم در اوت ۱۹۴۵، ژاپن، گام نهادن در راه تبدیل به کشوری دموکراتیک را آغاز نمود. قانون اساسی ژاپن که از سال ۱۹۴۷ لازم‌الاجرا بوده بر سه اصل استوار است: حاکمیت مردمی، احترام برای حقوق اولیه انسان و کناره‌گیری از جنگ. قانون اساسی همچنین استقلال سه شاخه مقننه، مجریه و قضائیه را تصریح نموده است.[۳۴]

امپراتور ناروهیتو و امپراتریس ماساکو

ژاپن یک کشور امپراتوری است. حکومت در آن به صورت سیستم پارلمانی، مشابه با بریتانیا می‌باشد که در حقیقت نخست‌وزیر آن را اداره می‌کند. امپراتور نماد کشور و وحدت ملی است و در رابطه با امور حکومتی قدرتی ندارد. تمامی کارهای امپراتور در رابطه با امور کشوری براساس توصیه‌ها و تصویب کابینه صورت می‌گیرد. با این حال امپراتور به عنوان رئیس کشور در مناسبت‌های سیاسی اثرگذار است. امپراتور کنونی ژاپن، ناروهیتو، در سال ۲۰۱۹ به عنوان یکصد و بیست و ششمین امپراتور به تخت نشست.[۵۱]

نهاد قانون‌گذار این کشور که دایت ملی نام دارد، دومجلسی بوده و از مجلس نمایندگان و مجلس مشاوران (سنا) تشکیل شده است. مجلس نمایندگان ۴۸۰ عضو دارد که با رای مردم برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. اعضای مجلس مشاوران ۲۴۲ نفر هستند که با رأی مردم برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شوند.

نخست‌وزیر ژاپن رئیس دولت در ژاپن است که حکمش به وسیله امپراتور تنفیذ می‌شود. ذیل رهبری نخست‌وزیر، ۱۲ وزارتخانه وجود دارد؛ که عبارتند از: وزارت دادگستری- دارایی- بهداشت و رفاه- بازرگانی و صنعت- پست و ارتباطات- ساختمان- امور خارجه- آموزش، علوم و فرهنگ- کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری- حمل و نقل- کار و وزارت کشور.[۱۲]

سیستم حکومتی ژاپن بر اساس فعالیت احزاب سیاسی قرار داشته و احزاب سیاسی نقش تعیین‌کننده‌ای در صحنه سیاست کشور دارند. در شرایط کنونی، مهم‌ترین احزاب سیاسی فعال عبارتند از: حزب لیبرال دموکرات، حزب دموکراتیک ژاپن، حزب کومه جدید، حزب کمونیست ژاپن، حزب سوسیال دموکرات. حزب لیبرال دموکرات مهم‌ترین حزب سیاسی در ژاپن است.[۵۲]

دولتهای مرکزی و محلی

[ویرایش]

در ژاپن ۴۷ استان و تعداد کل ۱۸۰۰ شهر کوچک و بزرگ و روستا وجود دارد (آوریل، ۲۰۰۷). هر شهرداری واجد شورا می‌باشد. فرمانداران استانی و شهرداران با رأی مردمی انتخاب می‌شوند. دولت محلی نسبت به دولت مرکزی واجد سیستم دموکراسی بی‌واسطه‌تری می‌باشد.[۳۴]

دیوان عالی ژاپن

[ویرایش]

دیوان عالی ژاپن، بالاترین ارکان قوه قضائیه است. این دیوان متشکل از ۱۵ نفر قاضی است که توسط ریاست دیوان اداره می‌گردد. ۲۰ دادگاه بخش- از عمومی‌ترین دادگاه‌های کشور به‌شمار می‌آیند و در تمام کشور ۵۰ دادگاه بخش در مراکز استان‌های ۴۷ گانه مستقر هستند. در این دادگاه‌ها به پرونده‌های حقوقی و جزایی به‌طور مشترک رسیدگی می‌شود.[۵۱]

اقتصاد

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: اقتصاد ژاپن
ژاپن اولین کشور استفاده‌کننده از قطارهای تندرو و پیشگام در این زمینه بوده. کوه فوجی نیز در پس‌زمینه این تصویر دیده می‌شود.

کشور ژاپن در سال ۲۰۱۰ سومین قدرت اقتصادی دنیا (پس از آمریکا و چین) بوده و در آسیا نیز رتبه دوم را از این لحاظ داراست. این کشور دارای منابع طبیعی خیلی محدودی است و اکثر جزایر و خاک آن کوهستانی و آتشفشانی است؛ ولی با همکاری‌های دولت در بخش صنعت و نیز سرمایه‌گذاری گسترده در فناوری‌های پیشرفته، ژاپن به عنوان یکی از پیشگامان عمده در صنعت و فناوری دنیا شناخته شده است. صادرات بخش عمده‌ای از درآمدهای اقتصادی ژاپن را تشکیل می‌دهد و آمریکا با ۲۲٫۷٪، چین با ۱۳٫۱٪ و کره جنوبی با ۷٫۸٪ عمده‌ترین شرکای تجاری این کشور هستند. محصولات صادراتی عمدهٔ ژاپن شامل تجهیزات حمل و نقل، اتومبیل، صنایع الکترونیک، ماشین آلات الکتریکی و صنایع شیمیایی هستند. در بخش صنایع ژاپن به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین کشورها در زمینه تولید اتومبیل، تجهیزات الکترونیکی، ماشین ابزار، فولاد و فلزات غیر آهنی، کشتی سازی، صنایع شیمیایی و نساجی و نیز صنایع غذایی فرآوری شده به‌شمار می‌آید. این کشور دارای تعداد زیادی شرکت بین‌المللی با نام‌های تجاری معتبری همچون تویوتا، میتسوبیشی، هوندا، نیسان، مزدا، سونی، نینتندو و کانن است.

یک خودرو از شرکت ژاپنی تویوتا

بنا به گزارش صندوق بین‌المللی پول در اواسط آوریل ۲۰۰۶، ژاپن با رشد اقتصادی ۲/۸ درصد پیش‌بینی شده برای سال ۲۰۰۶، همردیف کشورهای غربی و در مقام بالا قرار دارد.

چنین نتیجه‌ای حاصل صادرات به کشورهای در حال توسعه مانند چین (که رشدش به ۹/۵٪ رسیده)، طرح دولتی و بی‌سابقه قانونمندسازی، سطح بالای تحقیق و توسعه، سرمایه‌گذاری بر روی آموزش و همچنین تعدیل نسبی ارزش دادن به سهام داران است.

ژاپن رشد اقتصادی بالایی را در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ تجربه کرده است. رشد ژاپن در دهه ۱۹۶۰ به‌طور میانگین ۱۰٪، در دهه ۱۹۷۰ به‌طور متوسط ۵٪، و در دهه ۱۹۸۰ به‌طور میانگین ۴٪ رشد داشت. رشد اقتصادی ژاپن در دو دهه اخیر به شدت کاهش یافته است به‌طوری‌که در دهه ۱۹۹۰ به‌طور میانگین ۱٫۵٪ بوده است. تلاش‌های دولت ژاپن برای ایجاد رشد اقتصادی در این دو دهه عمدتاً با شکست مواجه شده و رشد اقتصادی ژاپن همچنان پایین است.[۵۳]

توسعه اقتصادی ژاپن و علل کلیدی آن

[ویرایش]

آمریکا در ابتدای راه در اوت ۱۹۴۵ پس از یک سری بمباران سراسری و بالاخره بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی، ژاپن را به تسلیم واداشت. پس از این شکست ژاپن با بیش از ۱۳ میلیون نفر بیکار مواجه بود و کمبود مواد غذایی به شدت احساس می‌شد. تورم در حدی بود که حقوق افراد، مکفی مخارج جاری نبود و افراد برای سیر کردن شکم خود اقدام به فروش دارایی خود کرده بودند. برای کالاهای ضروری بازار سیاه درست شده بود و قیمت‌ها ۳۰ تا ۶۰ برابر قیمت رسمی دولت بود. در مورد برنج این رقم به ۱۵۰ برابر نیز رسیده بود. جنگ برای ژاپن به جز ۸ میلیون نفر کشته و زخمی، به بهای ویرانی ۲۵٪ از دارایی‌های غیرنظامی و نابودی ۴۱٫۵٪ از ثروت ملی تمام شد. ژاپن بازسازی شده، با داشتن ۰٫۳٪ از خاک کره زمین توانسته ۲۴٪ از تولید جهانی را به خود اختصاص دهد. این کشور به رغم شهرنشینی متراکم نسبتاً از جرم و جنایت به دور مانده است. نسبت سرقت در ژاپن در مقایسه با آمریکا چیزی کمتر از ۰٫۷٪ است. پیشرفت اقتصادی ژاپن چنان چشم گیر بود که در مقطعی آمریکایی‌ها را به انتقاد از سخت کوشی، کم مصرفی و حجم کلان پس‌انداز ژاپنی‌ها واداشت. آنچه تصویر ویران ژاپن ۱۹۴۵ را به ژاپن ابرقدرت اقتصادی امروز مبدل کرده است، فرایندی است که عده‌ای آن را معجزه نامیدند. تقدس سرزمین به شکل افراطی اش تا برتری نژادی ژاپنی‌ها هم کشیده شده بود. دولت ژاپن آئین (شینتو) را به نقطهٔ قوت مردم تبدیل کرده بود و در سال ۱۹۱۳ به منظور تجمع تمامی افراد و گروه‌ها، طی تبلیغات وسیع اعلام کرد که شینتو یک نهاد ملی با هویت تاریخی و معنوی است و هرکس بدون توجه به ایدئولوژی و مرامش، به عنوان یک وظیفهٔ میهنی و نشانه‌ای از وفاداری و صداقتش به میهن، باید در معابد شینتو حضور یابد.[۵۴][۵۵] امروزه ژاپن دارای یکی از معتبرترین پاسپورت‌های جهان است.[۵۶]

فرهنگ

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: فرهنگ ژاپنی
سومو ورزش ملی ژاپن

فرهنگ ژاپن طی هزاران سال از دوره جومون تا به امروز در حال تکامل بوده، فرهنگ معاصر ژاپن بسیار از آسیا، اروپا و آمریکای شمالی تأثیر پذیرفته است و در این بین نفوذ فرهنگ چینی پر رنگ‌تر است. ساکنان ژاپن دوره‌های طولانی انزوا را سپری کرده‌اند، ورود کشتی‌های غربی در قرن ۱۶ و ۱۹ میلادی و آشنایی مردم ژاپن با ادیان مختلف همچون مسیحیت عصری جدید را برای این کشور پدیدآورد که تغییرات فرهنگی و سنت‌شکنی‌های بعد از آن خالی از لطف نبود.[۵۷]

نخستین آثار ادبیات ژاپنی به‌شدت تحت تأثیر ارتباطات فرهنگی با چین و ادبیات چینی سروده شدند. این آثار به زبان چینی کلاسیک سروده می‌شدند. ادبیات هندی نیز با گسترش بودیسم در ژاپن بر ادبیات این کشور تأثیر گذاشت. اما در نهایت هنگامی که نویسندگان ژاپنی شروع به نوشتن دربارهٔ ژاپن کردند توانستند سبک خاص خود را توسعه بخشند اما همچنان تأثیر ادبیات چینی و چینی کلاسیک را می‌شد تا پایان دورهٔ ادو در این آثار مشاهده کرد. از زمانی که ژاپن دروازه‌های خود را در سده ۱۹ میلادی به روی تجارت و دیپلماسی با غرب باز کرد ادبیات شرق و غرب به شدت برهم تأثیر گذاشته‌اند و همچنان می‌گذارند.[نیازمند منبع]

شعر

[ویرایش]

هایکو کوتاه‌ترین گونه شعری در جهان است که مبدع آن ژاپنی‌ها هستند، این‌گونه شعر به صورت سنتی کم‌تر ۱۷ خط است، یک هایکو عموماً یک احساس یا گرایش شاعرانه سراینده‌اش را بیان می‌کند:[۵۸]

بادبادک‌ها سفیدند
در مهِ شام‌گاهی
فراسوی آرامش.
شقایق پُرپَر
بس اندک خمیده است
در گذشتِ روزگاران.
— تَن تای‌گی

موسیقی

[ویرایش]
دو نوازنده در حال نواختن کوتو (راست) و شامیسن (چپ)

موسیقی ژاپن غنی و متنوع است، سازهایی چون «کُوتو» و «شامیسِن» از سازهای اصیل ژاپن هستند.[۵۹] شامیسن که به سه‌تار ژاپنی شهرت دارد و معمولاً همراه با سازهای دیگر نواخته می‌شود، در اصل در تئاترهای کابوکی و عروسکی دوره «ادو» کاربرد داشت. کوتو نیز به سنتور ژاپنی معروف است که از چوب درختی به نام «پائولونیا» ساخته می‌شود و هر تار آن خرک متحرک جداگانه‌ای دارد. این ساز را با زخمه‌هایی که به انگشتان اشاره، میانی و شست دست راست متصل است می‌نوازند.[۶۰]

پویانمایی

[ویرایش]
اَنیمه یا انیمه یک سبک از پویانمایی است که خاستگاه آن ژاپن بوده و به‌طور معمول بر مبنای مانگاها ساخته می‌شود.

اَنیمه تلفظⓘ یا انیمه یک سبک از پویانمایی است که خاستگاه آن ژاپن بوده و به‌طور معمول بر مبنای مانگا ساخته می‌شود (که در این صورت انیمانگا نامیده می‌شوند). انیمه‌ها دارای خصوصیاتی از قبیل نقاشی‌های رنگارنگ، شخصیت‌های پرجنب و جوش، داستانی همراه با پیکار و نبرد و همچنین دارای موضوعات مختلف می‌باشد.[۶۱] انیمه در واقع کوتاه شده واژهٔ انگلیسی انیمیشن «animation» (پویانمایی) است.[۶۲]

جشنواره‌ها و مناسبت‌های خاص

[ویرایش]

۳۳ جشنواره کشور ژاپن به عنوان میراث فرهنگی ناملموس یونسکو ثبت شده‌اند.[۶۳] بعضی جشن‌ها و فستیوال‌های ژاپنی ریشه چینی دارند ولی در طول زمان تغییر یافته و با عادات مردم محلی درآمیخته‌اند.

جشن شکوفه‌های گیلاس

[ویرایش]

هانامی یا جشن شکوفه‌های گیلاس یکی از مراسم رایج در ژاپن است. هانامی در زبان ژاپنی به معنی «دیدن گل‌هاست». هانامی در هنگام شکوفایی شکوفه‌های ساکورا و با جمع شدن دوستان و بستگان به دور هم و گسترانیدن سفره در زیر درختان ساکورا برگزار می‌شود.

هانامی برای نخستین بار در دورهٔ نارا (سال‌های ۷۱۰ تا ۷۹۴ میلادی) و در بین اشراف مرسوم شده است. در ابتدا دیدن شکوفه‌های آلو که در ژاپن اومه نامیده می‌شود، مرسوم بود اما در دورهٔ هِی‌آن (سال‌های ۷۹۴ تا ۱۱۸۵ میلادی) شکوفه‌های گیلاس جایگزین شکوفه‌های آلو شد. از اواسط دورهٔ ادو هانامی در بین عموم مردم رایج شد و امپراتور توکوگاوا یوشیمونه هشتمین امپراتور دورهٔ ادو جهت تشویق مردم و ترویج بیشتر هانامی دستور کاشت گستردهٔ درختان گیلاس را در سراسر کشور صادر کرد.[۶۴]

جشنواره برف

[ویرایش]

جشنواره برف ساپورو سالانه در شهر ساپورو برگزار می‌شود. در این جشنواره که برجسته‌ترین هنرمندان این کشور نیز حضور دارند، مجسمه‌های مختلفی از جمله مجسمهٔ بازیگران و هنرمندان و سایر افراد مشهور ساخته می‌شود. در فوریه سال ۲۰۱۷ هم جشنواره ساپورو برگزار شد که مجسمه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا نیز در بین مجسمه‌های افراد مشهور دیده شد.[۶۵]

جشنواره تننو

[ویرایش]

جشنواره تننو هر ساله ماه ژوئیه در شهر تسوشیما برگزار می‌شود. بر اساس رسوم هر قایق به چهارصد فانوس مزین می‌شود و در طول رودخانه تننو پایین می‌آید.[۶۶]

جشن عروسک‌ها

[ویرایش]

هیناماتسوری یا جشن عروسک‌ها یا جشن دختران یکی از جشن‌های رایج در کشور ژاپن است که به شکرگزاری رشد و سلامتی دختران اختصاص دارد.[۶۷] این جشن هر ساله در روز سوم ماه مارس سومین ماه میلادی برگزار می‌شود.[۶۸]

در این جشن سکویی با یکپارچه قرمز پوشانده می‌شود تا مجموعه‌ای از عروسک‌های زینتی (به ژاپنی: 雛人形 hina-ningyō?) به نمایندگی از امپراتور، ملکه، مسئولان، و نوازندگان در لباس سنتی دربار دوره هی‌آن به نمایش گذاشته شود.

غذاها و خوراک

[ویرایش]
نام فارسی نام انگلیسی تصویر نام فارسی نام انگلیسی تصویر
ابی‌فرای Ebi fry اُم‌رایس Omurice
انگاوا Engawa اوسه‌چی Osechi
اوناگی Unagi اونیگیری Onigiri
اویاکودون Oyakodon آئونوری Aonori
برنج چسبناک Sticky rice بنتو Bento
تمپورا Tempura توفو tōfu
جیائوزی Jiaozi کوروکه Korokke
چوکادون Chukadon چیکووا Chikuwa
دایفوکو Daifuku زوندا Zunda
سوشی Sushi ساشی‌می Sashimi
سکی‌هان Sekihan سوبا Soba
کاتسودون Katsudon کاتسوساندو KatsuSando
کاراآگه Karaage کاری ژاپنی karē
کازونوکو Kazunoko کایسکی Kaiseki
کوروکه پان Croquette کوشی‌کاتسو Kushikatsu
کیناکو Kinako مشی Meshi
موچی Mochi هورمون‌یاکی Horumonyaki
هایاشی‌رایس Tempura اوکونومی‌یاکی Okonomiyaki
چاهان Cha-han اوکیناواسوبا Okinawa soba
هیاشی‌چوکا Hiyashi chuka یاکی‌اودون Yakiudon
یاکی‌سوبا Yakisoba تاکویاکی Takoyaki
یاکی‌توری yakitori جینگیسوکان Jingisukan

آموزش

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: آموزش در ژاپن
دانش آموزان ژاپنی وظیفه تمیزکردن گروهی مدرسه را دارند.[۶۹]

آموزش در ژاپن در مقاطع ابتدایی و متوسطه اول اجباری است.[۷۰] بیشتر دانش آموزان در مقطع متوسطه اول در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند، اما مدارس خصوصی در مقاطع متوسطه و دانشگاه نیز محبوب است. وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری وظیفه گسترش آموزش را دارد.

آموزش تا ۹ سال اول اجباری است و ۳ سال آخر را می‌توان ثبت نام کرد که در سال ۲۰۰۵، ۹۴٪ فارغ‌التحصیلان دوره متوسطه اول برای متوسطه دوم ثبت نام کردند.[۷۱][۷۲]

سال تحصیلی از آوریل (فروردین-اردیبهشت) آغاز می‌شود و در ماه مارس (اسفند-فروردین) پایان می‌یابد، تعطیلات تابستانی در آگوست (مرداد-شهریور) و تعطیلات زمستانی در پایان دسامبر (آذر-دی) تا اوایل ژانویه (دی) است. سال تحصیلی شامل دو یا سه ترم است که با تعطیلات کوتاه در بهار و زمستان و یک تعطیلات تابستانی شش هفته ای از هم جدا می‌شوند.

دانشگاه توکیو معتبرترین دانشگاه در ژاپن[۷۳]

دانشجویان ژاپنی از نظر کیفیت و عملکرد در خواندن سواد، ریاضیات و علوم در بین دانشجویان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی رتبه بالایی دارند. ژاپن در برنامه آزمون‌های ارزیابی بین‌المللی دانشجویان، با میانگین نمره ۵۲۸٫۷، یکی از کشورهای برتر OECD در زمینه خواندن سواد، ریاضیات و علوم است که در رتبه‌بندی سال ۲۰۱۵ رتبه سوم را دارد.[۷۴][۷۵] مردم ژاپن از تحصیلات خوبی برخوردارند و جامعه این کشور از آموزش به عنوان بستری برای تحرک اقتصادی - اقتصادی و اشتغال در اقتصاد به همراه فناوری پیشرفته این کشور بسیار ارزشمند است. مجموعه بزرگی از افراد با تحصیلات و ماهر در این کشور تا حد زیادی مسئول معجزه اقتصادی ژاپن پس از جنگ ژاپن بودند. بزرگسالان دارای تحصیلات عالی در ژاپن، به ویژه فارغ التحصیلان علوم و مهندسی، تحصیلات و مهارت‌های خود در اقتصاد پیشرفته ژاپن را بهرمند می‌کنند.[۷۶]

به سیستم آموزشی ژاپن نقدهایی وارد می‌شود مانند؛[۷۷][۷۸] مشکلات قلدری و اذیت و آزار؛[۷۹][۷۷][۸۰][۸۱] و فشار شدید علمی بر دانشجویان.[۸۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Hoye, Timothy (1999). Japanese Politics: Fixed and Floating Worlds. Pearson. p. 78.
  2. ↑ Dehaas, Josh (April 29, 2019). "5 things to know as Japan's Emperor Akihito steps down". CTV.
  3. ↑ Cartwright, Mark (July 10, 2019). "Emperor of Japan". World History Encyclopedia.
  4. ↑ 令和元年全国都道府県市区町村別面積調 (10月1日時点) [Reiwa 1 nationwide area survey by prefectures and municipalities (as of October 1)] (به ژاپنی). Geospatial Information Authority of Japan. December 26, 2019. Archived from the original on April 15, 2020.
  5. ↑ "Surface water and surface water change". OECD. Retrieved October 11, 2020.
  6. ↑ "Japanese population falls in all 47 prefectures for first time". ژاپن تایمز. Archived from the original on 25 September 2023. Retrieved July 26, 2023.
  7. ↑ "2020 Population Census Preliminary Tabulation". Statistics Bureau of Japan. Retrieved June 26, 2021.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ "World Economic Outlook Database, October 2023 Edition. (Japan)". صندوق بین‌المللی پول. October 10, 2023. Retrieved October 17, 2023.
  9. ↑ Inequality – Income inequality – OECD Data. سازمان توسعه و همکاری اقتصادی. Retrieved July 25, 2021.
  10. ↑ "Human Development Report 2021/2022" (PDF) (به انگلیسی). برنامه عمران ملل متحد. September 8, 2022.
  11. ↑ "Japan profile" (به انگلیسی). bbc.co. 14 February 2014.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ «آشنایی با ژاپن». www.hamshahrionline.ir. ۲۰۰۷-۱۲-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۲۵.
  13. ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۱.
  14. ↑ «سایت سفارت جمهوری اسلامی ایران در ژاپن». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۱.
  15. ↑ «Embassy of Japan in Iran». www.ir.emb-japan.go.jp. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۲۵.
  16. ↑ مدیریت ژاپنی ـن. درداری ـچاپ شفق ـ۱۲
  17. ↑ Bureau, Statistics; Affairs, Ministry of Internal (2022-12-01). "Statistics Bureau Home Page/Population Estimates Monthly Report". stat.go.jp (به انگلیسی). Retrieved 2023-05-29.‏
  18. ↑ «سایت سفارت جمهوری اسلامی ایران در ژاپن». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۱.
  19. ↑ مدیریت ژاپنی ـن. درداری ـچاپ شفق ـ۱۷
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ Embassy Of Japan In Iran
  21. ↑ مکالمات روزمره ژپنی به فارسی ـ تألیف: حسن رضایی ـ فاطمه چرخشی ـ انتشارات اشراقی ـ۲۰۲
  22. ↑ مدیریت ژاپنی ـن. درداری ـچاپ شفق ـ۱۸
  23. ↑ hاطلس کشورهای جهان
  24. ↑ NHK WORLD Persian
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ «سایت سفارت جمهوری اسلامی ایران در ژاپن». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۱.
  26. ↑ http://www.agri-es.ir/Portals/0/abzyab.mahy.doc
  27. ↑ نگرشی به وضعیت کلی اقتصاد ژاپن، نشریه دفتر اقتصاد بین‌الملل، ص ۱۸۰
  28. ↑ Statistics Bureau Home Page/Monthly Report
  29. ↑ «ژاپن پیرترین کشور دنیا». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۱.
  30. ↑ مکالمات روزمره ژاپنی، حسن رضایی ـ فاطمه چرخشی، انتشارات اشراقی، ص ۸
  31. ↑ "citypopulation", citypopulation.de (به انگلیسی) Retrieved on 2007-02-01.
  32. ↑ Ministry of Internal Affairs and Communications
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ مجله کتاب ماه تاریخ و جغرافیا - شماره 56 - تاریخ ژاپن و انقلاب میجی
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ ۳۴٫۲ ۳۴٫۳ ۳۴٫۴ ۳۴٫۵ ۳۴٫۶ Embassy Of Japan In Iran
  35. ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ معرفی ژاپن
  36. ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷.
  37. ↑ http://www.noormags.ir/view/fa/ArticlePage/3835/37/text
  38. ↑ Commodore Perry
  39. ↑ مدیریت ژاپنی، ن. درداری، چاپ رسا، ص۱۶
  40. ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ «ژاپن سرزمین صنعت تابان». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۱.
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ نخجوان، محمد (۱۳۶۳). تاریخ جنگ جهانی دوم. ج. یک و دو (ویراست دوم). تهران: انتشارات علی اکبر علمی.
  42. ↑ نقیب‌زاده، احمد، تاریخ دیپلماسی و روابط بین‌الملل، نشر قومس، ۱۳۸۸: تهران. صص. ۲۲۴.
  43. ↑ «FAQ - Radiation Effects Research Foundation». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۷.
  44. ↑ «The Atomic Bombing of Hiroshima, August 6, 1945». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۷.
  45. ↑ «The Manhattan Project: An Interactive History». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۷.
  46. ↑ John W. Dower War Without Mercy 1986; ISBN 0-394-75172-8, p. 299(According to Dower Japanese war dead are "at least 2.5 million")
  47. ↑ Ishikida, Miki (2005). Toward Peace: War Responsibility, Postwar Compensation, and Peace Movements and Education in Japan. Universe, Inc. (July 13, 2005). p. 30(figures of Japanese Ministry of Health and Welfare
  48. ↑ مدیریت ژاپنی، ن. درداری، چاپ رسا، ص۱۷
  49. ↑ دارایی‌های خالص ژاپن در پایان سال ۱۹۹۲ بالغ بر ۵۱۴ میلیارد دلار گردید
  50. ↑ و هم‌اکنون نیز امپراتور ژاپن می‌باشد
  51. ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ «ژاپن»، مؤسسه و انتشارات وزارت خارجه، تألیف محمد واردی ۱۳۷۴
  52. ↑ «سایت سفارت جمهوری اسلامی ایران در ژاپن». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱.
  53. ↑ :en:Economy of Japan
  54. ↑ حقیقی، ایمان (۲ مهر ۱۳۸۵). «توسعه اقتصادی ژاپن و عوامل کلیدی آن». دریافت‌شده در ۱۱ مرداد ۱۴۰۱.
  55. ↑ «فرهنگ، سیاست و زندگی در ژاپن؛ گفتگو با دکتر باکستر متخصص تاریخ نوین ژاپن». مرکز مطالعات ژاپن. ۱۰ دی ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۱۱ مرداد ۱۴۰۱.
  56. ↑ «قدرتمندترین گذرنامه‌های جهان در سال ۲۰۲۴؛ جایگاه ایران و افغانستان چیست؟». euronews. ۲۰۲۴-۰۱-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۶.
  57. ↑ Beasley, William G (1972). The Meiji Restoration. Stamford University Press. ISBN 0-8047-0815-0.
  58. ↑ شاملو، احمد؛ پاشایی، ع. هایکو شعر ژاپنی، از آغاز تا اکنون. نشر چشمه. شابک ۹۷۸۹۶۴۶۱۹۴۲۲۹.
  59. ↑ Malm، William P. (۲۰۰۰). Traditional Japanese music and musical instruments (ویراست New). Kodansha International. صص. ۳۱–۴۵. شابک ۹۷۸-۴-۷۷۰۰-۲۳۹۵-۷.
  60. ↑ «آشنایی با چند ساز مهم ژاپنی».
  61. ↑ تعریف انیمه، Merriam-Webster - بازبینی در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲
  62. ↑ چه چیزی است که باعث می‌شود یک انیمه، انیمه شود؟
  63. ↑ "Yama, Hoko, Yatai, float festivals in Japan".
  64. ↑ 永田 Nagata、百桜の百科、 180。
  65. ↑ باشگاه خبرنگاران جوان 18 بهمن 1395 http://www.yjc.ir/fa/news/5968507/
  66. ↑ "Tennu Festival" (به ژاپنی). Archived from the original on 7 June 2015. Retrieved 7 June 2015.
  67. ↑ Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Hina Matsuri" in Japan Encyclopedia, p. 313.
  68. ↑ Sosnoski, Daniel (1996). Introduction to Japanese culture. Tuttle Publishing. p. 10. ISBN 0-8048-2056-2.
  69. ↑ فراهانی، محیا (۲۰۲۲-۰۸-۰۶). «نظافت در مدارس ژاپن توسط دانش آموزان! مدارسی بدون نظافتچی!». نانو کلین. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۲۴.
  70. ↑ "Foreign Press Club of Japan Fact Book". Fpcj.jp. Archived from the original on 2013-06-16. Retrieved 2013-01-19.
  71. ↑ «chashmak». 13 Interesting Facts About Japan That Will Surprise you (به انگلیسی). ۲۰۱۷-۰۷-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۲۵.
  72. ↑ "STATISTICAL ABSTRACT 2006 edition". Archived from the original on 2008-06-17. Retrieved 2008-06-04.
  73. ↑ "Japan University Rankings 2023". Times Higher Education (THE) (به انگلیسی). 2023-03-13. Retrieved 2023-12-24.
  74. ↑ "Japan - Student performance (PISA 2015)". OECD.
  75. ↑ "PISA - Results in Focus" (PDF). OECD. p. 5.
  76. ↑ "Japan" (PDF). OECD. Retrieved 28 October 2016.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ Wright, Rebecca (September 1, 2015). "Japan's worst day for teen suicides". CNN. Retrieved August 30, 2016.
  78. ↑ Harney, Alexandra (January 24, 2013). "Bad Education". The New York Times. Retrieved August 30, 2016.
  79. ↑ "Japan had record 610,000 school bullying cases in FY2019". Japan Today. October 23, 2020. Archived from the original on October 25, 2020.
  80. ↑ Berlatsky, Noah (November 22, 2013). "Japan's Cutthroat School System: A Cautionary Tale for the U.S." The Atlantic. Retrieved August 30, 2016.
  81. ↑ Braunschweiger, Army (May 6, 2016). "Interview: The Bullying of LGBT Kids in Japan's Schools". Human Rights Watch. Retrieved August 30, 2016. "School bullying is notorious in Japan and has been for decades. [...] School policies don't adequately protect these students."
  82. ↑ Winner, Rhiannon (December 2, 2015). "Japan's Education Disaster". The Huffington Post. Retrieved August 30, 2016.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

دولت

اطلاعات جامع


برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ژاپن&oldid=40835042»