تپه درکه
| تپه درکه | |
|---|---|
| نام | تپه درکه |
| کشور | ایران |
| استان | استان لرستان |
| شهرستان | شهرستان کوهدشت |
| اطلاعات اثر | |
| کاربری | تپه |
| دیرینگی | دوران‌های تاریخی پس از اسلام |
| دورهٔ ساخت اثر | دوران‌های تاریخی پس از اسلام |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۱۷۱۸۷ |
| تاریخ ثبت ملی | ۲۳ بهمن ۱۳۸۵ |
تپه درکه مربوط به عصر مفرغ - قورن میانی دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان کوهدشت، بخش مرکزی، دهستان گل گل، روستای ابوالوفا واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۱۸۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]در فاصله ۲۶ کیلومتری شهرستان کوهدشت روستای ابوالوفا واقع شده‌است. تپه درکه به فاصله یک کیلومتری در جنوب غربی این روستا قرار دارد. علت نامگذاری این تپه به درکه(derekeh) به‌ای دلیل است که در گویش محلی منطقه که لکی است کلمه درک (derek)به معنی خار می‌باشد و چون پیشتر در غرب این تپه درختچه‌هایی پوشیده از خار (درک) وجود داشته به این دلیل به درکه مشهور شده‌است. در سمت جنوب غربی این تپه دو چشمه یکی آب شیرین ودیگری گوگرد وجود دارد که البته چشمه آب شیرین به صورت چاه درآمده و چشمه آب گوگرد هم به دلیل خشکسالی‌های اخیر خشک شده‌است. ارزش این تپه به دلیل پیشینه باستانی این تپه است که بدوران مفرغ پیش از اسلام بر می‌گردد. بیشتر یا شاید اکثر اشیائ این تپه در دهه چهل (۱۳۳۰–۱۳۴۰) توسط اهالی حفاری شده و به وسیلهٔ افراد سودجو به تاراج رفته‌است. قضیه کشف آثار این تپه به این صورت است که چون خاک تپه نرم بوده و حیواناتی چون روباه در آن لانه حفر می‌کردند همراه خاک آثار باستانی کوچک به بیرون انتقال داده می‌شود و این امر باعث پی بردن اهالی ودیگران از وجودآثار باستانی می‌شود. بیشتر آثار بدست آمده از این تپه در جهت شمال، شرق وجنوب بوده و این نکته از آثار به جای مانده از حفاری‌ها مشخص است. این تپه در سال ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است.
منابع
[ویرایش]- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
 | این یک مقالهٔ خرد یکی از آثار باستانی ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |