توسل به طبیعت
ظاهر
توسل به طبیعت (انگلیسی: Appeal to nature)، فن بلاغت برای ارائه و طرح این استدلال است که یک چیز به دلیل «طبیعی بودن» خوب است، یا به دلیل «غیرطبیعی بودن» بد است.[۱] در بحث، استدلال توسل به طبیعت را میتوان استدلال بدی در نظر گرفت، زیرا فرض اولیه ضمنی «آنچه طبیعی است خوب است» در برخی یا بیشتر زمینهها هیچ معنای واقعی فراتر از بلاغت ندارد.
فرمها
[ویرایش]زیر ساختی از استدلال توسل به طبیعت است:
در برخی زمینهها، استفاده از اصطلاحات «طبیعت» و «طبیعی» میتواند مبهم باشد و منجر به تداعی ناخواسته با مفاهیم دیگر شود. کلمه «طبیعی» همچنین میتواند یک عبارت جهتدار باشد؛ بنابراین توسل به طبیعت مصادره به مطلوب است، زیرا نتیجه مستلزم مقدمه است.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- سوگیری تأییدی
- طبیعتگرایی اخلاقی
- نقش جنسیتی
- سبزشویی
- بازاریابی سبز
- همجنسگراهراسی
- طبیعت انسان
- قانون طبیعی
- تنوع عصبی
- وحشی نیک
- دغدغه شکارگری
- مسئله شر
- علمگرایی
- فناوریهراسی
- ترابشریت
- زندگیباوری
- رنج جانور وحشی
منابع
[ویرایش]- ↑ Edward Moore, George (1922). Principia Ethica. Cambridge: Cambridge University Press. p. 45.
- ↑ Curtis, Gary N. "Appeal to Nature". The Fallacy Files. Retrieved 2020-04-12.
- ↑ Groarke, Leo (2008). "Fallacy Theory". In Zalta, Edward N. (ed.). Informal Logic. Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2008 ed.).
Informal logic is sometimes presented as a theoretical alternative to formal logic. This kind of characterization may reflect early battles in philosophy departments which debated, sometimes with acrimony, whether informal logic should be considered "real" logic. Today, informal logic enjoys a more conciliatory relationship with formal logic. Its attempt to understand informal reasoning is usually (but not always) couched in natural language, but research in informal logic sometimes employs formal methods and it remains an open question whether the accounts of argument in which informal logic specializes can in principle be formalized.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Appeal to nature». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۸ دسامبر ۲۰۲۴.