پرش به محتوا

تمامیت جسمانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تمامیت جسمانی مصونیت فیزیکی جسم است و بر اهمیت خودمختاری شخصی و حق تعیین سرنوشت انسان‌ها بر بدن خود، تأکید دارد. در زمینه حقوق بشر، نقض تمامیت جسمانی فردی دیگر، تعرض و تخلف غیراخلاقی به‌شمار می‌آید و احتمالاً جرم تلقی می‌شود.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]

بررسی اجمالی

[ویرایش]

این یکی از ده قابلیت اصلی مارتا نوسبوم است (به رویکرد قابلیت‌ها مراجعه کنید). او تمامیت جسمانی را اینگونه تعریف می‌کند: «توانایی حرکت آزادانه از جایی به جای دیگر؛ در برابر آزارهای خشونت‌آمیز، از جمله آزار جنسی، ایمن بودن … داشتن فرصت برای دستیابی به رضایت جنسی و حق انتخاب در امور باروری».[۷]

حقوق بشر

[ویرایش]

دو سند بین‌المللی مهم از این حقوق محافظت می‌کنند: اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی. علاوه بر این کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت نیز از حق تمامیت جسمانی و روانی دفاع می‌کند.[۸]

پروژه حقوق بشر و حقوق اساسی، که توسط دانشکده حقوق کلمبیا حمایت می‌شود، چهار حوزه اصلی خشونت جسمانی علیه انسان‌ها که ممکن است از سوی دولت‌ها رخ دهد، معرفی کرده‌است. این‌ها عبارتند از: حق زندگی، برده‌داری و کار اجباری، امنیت شخص، شکنجه و رفتار یا مجازات غیرانسانی، ظالمانه یا تحقیر آمیز.

حقوق زنان

[ویرایش]

اگرچه تمامیت بدنی (با توجه به رویکرد قابلیت‌ها) به هر انسانی تعلق می‌گیرد، اما در بیشتر موارد زنان در معرض نقض حقوق مبتنی بر جنسیت قرار می‌گیرند. این موارد شامل آزار جنسی، حاملگی ناخواسته، خشونت خانگی و دسترسی محدود به پیشگیری از بارداری است. این اصول در کنفرانس کاری پیرامون حقوق زنان سی‌سی‌ال به عنوان حقوق بشر مورد بررسی قرار گرفتند. در این کنفرانس یکپارچگی بدنی به عنوان حقی که شایسته همه زنان است، تعریف شد: «تمامیت جسمانی حق همه زنان است و هیچ زنی نمی‌تواند بگوید که این حق شامل او نمی‌شود».

همان‌طور که توسط شرکت کنندگان در کنفرانس تعریف شده‌است، موارد زیر حقوق تمامیت جسمانی‌ای هستند که باید برای زنان تضمین شوند:

پزشکی

[ویرایش]

میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی چنین بیان می‌کند: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا تحت فشار یا مجازات بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. به ویژه، هیچ‌کس نباید بدون رضایت آزادانه خود، تحت آزمایش‌های پزشکی یا علمی قرار گیرد.»[۱۰]

تمامیت اندام تناسلی

[ویرایش]

کنشگرهای مخالف اصلاح یا ناقص‌سازی اندام تناسلی خود را با عنوان اینتَکتِویست (intactivists)[۱۱] (یک واژه مرکب از "intact" و "activist") یا به فارسی کنشگران تمامیت اندام زادآوری معرفی می‌کنند[۱۲] که تلاش در دفاع از حق مردان، زنان و کودکان و نوزادان دوجنسی برای دست‌نخورده نگه داشتن اندام‌های جنسی خود[۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷] و جلوگیری از مثله‌کردن دستگاه تناسلی و ختنه اجباری کودکان در سطح بین‌المللی دارند. سازمان‌های بسیاری به‌طور ویژه برای این منظور ایجاد شده‌اند، سازمان‌های بسیاری نیز حمایت خود را از این جنبش اعلام کرده‌اند. بعضی از اینتکتویست‌ها خود را بخشی از جنبش اجتماعی دگرباشان جنسی می‌دانند و از سال ۲۰۰۶ تاکنون در رژه دگرباشان جنسی شرکت کرده‌اند.[۱۸] در آمریکای شمالی جنبش تمامیت اندام زادآوری، در درجه اول بر ختنه نوزادان و کودکان پسر و تا حدودی بر جراحی تغییر جنسیت کودکان دوجنسه، تمرکز دارد. اینتکتویست‌ها همچنین هوادار تمامیت جسمانی هستند[۱۹][۲۰] و با مورد جراحی قرارگرفتن بزرگسالان با آگاهی و اجازه خود بزرگسال، مشکلی ندارند زیرا هدف اصلی این جنبش محافظت از کودکان در برابر مثله‌سازی جنسی است.[۱۱][۱۳][۱۴][۱۵][۱۷]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ The Limits of Bodily Integrity Ruth Austin Miller – 2007
  2. ↑ Communication Technology And Social Change Carolyn A. Lin, David J. Atkin – 2007
  3. ↑ Civil Liberties and Human Rights Helen Fenwick, Kevin Kerrigan – 2011
  4. ↑ Xenotransplantation: Ethical, Legal, Economic, Social, Cultural Brigitte E.s. Jansen, Jürgen W. Simon, Ruth Chadwick, Hermann Nys, Ursula Weisenfeld – 2008
  5. ↑ Personal Autonomy, the Private Sphere and Criminal Law Peter Alldridge, Chrisje H. Brants - 2001, retrieved 29 May 2012
  6. ↑ Privacy law in Australia Carolyn Doyle, Mirko Bagaric – 2005
  7. ↑ Nussbaum, Martha C. Sex and Social Justice. Oxford UP, 1999. 41–42. Print.
  8. ↑ Convention on the Rights of Persons with Disabilities, Article 17
  9. ↑ Reilly, Niamh. "Bodily Integrity and Security of Person." Women's Human Rights Campaign Ireland. 5 Apr. 2011 <http://whr1998.tripod.com/documents/icclbodily.htm>.
  10. ↑ United Nations. "International Covenant on Civil and Political Rights." Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights. UN, 23 Mar. 1976. Web. 13 Apr. 2011. <http://www2.ohchr.org/english/law/ccpr.htm> بایگانی‌شده در ژوئیه ۵, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Bollinger, Dan (30 August 2006). "About Who We Are". International Coalition for Genital Integrity. Archived from the original on 6 December 2006. Retrieved 11 November 2018.
  12. ↑ Andrea Peyser (25 January 2016). "Circumcision 'intactivists' don't want you (or your kids) to get snipped". New York Post. Retrieved 22 November 2018.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "About NOCIRC". NOCIRC. 2018. Retrieved 11 November 2018.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "Genital Autonomy and Children's rights". Genital Autonomy America. San Anselmo, California. 2018. Retrieved 11 November 2018.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ "About Us". Intact America. Tarrytown, New York. 2018. Archived from the original on 23 November 2018. Retrieved 11 November 2018.
  16. ↑ Geisheker, John; Hill, George (February 2016). "Male Infant Circumcision: A Brief Overview of The Issues" (PDF). Doctors Opposing Circumcision. Seattle. Retrieved 22 November 2018.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ McAteer, Oliver (2 August 2017). "Why America must stop circumcising baby boys and start viewing it as mutilation". Metro News. London. Retrieved 11 November 2018.
  18. ↑ Georganne Chapin (7 July 2016). "5 Reasons Why LBGTQ Supporters 'Get' Intactivism". Huffington Post. Retrieved 22 November 2018.
  19. ↑ Boyle, Gregory J.; Svoboda, J. Steven; Price, Christopher P.; Turner, J. Neville (2000). "Circumcision of Healthy Boys: Criminal Assault?". Journal of Law and Medicine. 7: 301–310. Retrieved 22 November 2018.
  20. ↑ Denniston, George C.; Grassivaro Gallo, Pia; Hodges, Frederick M.; Milos, Marilyn Fayre; Viviani, Franco, eds. (2006). Bodily Integrity and the Politics of Circumcision: Culture, Controversy, and Change. New York: Springer-Verlag. ISBN 978-1-4020-4915-6.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تمامیت_جسمانی&oldid=35490804»